Przejdź do zawartości

Michaił Chieraskow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Chieraskow
Михаи́л Матве́евич Хера́сков
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1733
Perejasław

Data i miejsce śmierci

9 października 1807
Moskwa

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie)[1]

Michaił Matwiejewicz Chieraskow (ros. Михаи́л Матве́евич Хера́сков, ur. 5 listopada 1733 w Perejasławiu, zm. 9 października 1807 w Moskwie) – rosyjski pisarz.

Był potomkiem wołoskich bojarów. Działał w wolnomularstwie, gdzie uzyskał duże wpływy, w literaturze był przedstawicielem późnego klasycyzmu i wczesnego sentymentalizmu. Jest autorem poematów heroicznych, m.in. Rossijady(1779) opowiadąjącego o zdobyciu Kazania przez Iwana Groźnego, tragedii Wieniecyanskaja monachinia (1758), łzawych komedii sentymentalnych i powieści dydaktycznych, m.in. Numa pompilij, ili Procwietajuszczij Rim (1768), o idealnym państwie rządzonym przez filozofa na tronie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. na podstawie portretu w infoboxie

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wielka Encyklopedia PWN red. Jan Wojnowski, Warszawa 2001, t. 5, s. 395.