Michał Szołkowski
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku |
Cmentarz Wyborski w Petersburgu |
Zawód, zajęcie |
inżynier wojskowy, publicysta, architekt, pedagog |
Michał Szołkowski, ps. Brolis (lit. brat; ur. 17 października 1847, zm. 18 maja 1897 w Petersburgu) – inżynier wojskowy, kapitan[1], publicysta, prozaik, architekt i pedagog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W sferze literackiej Michał Szołkowski zaczął się wypowiadać w okresie zakazu języka litewskiego. Prace zostały napisane w języku polskim pod pseudonimem Brolis[2]. W roku 1886 debiutował na łamach warszawskiego tygodnika polityczno-społecznego i literackiego Prawda, gdzie ukazał się zbiór jego opowiadań „Z notatek pesymisty”[3]. W latach 1886–1894 r. był korespondentem[4] tygodnika Prawda[5] w St. Petersburgu.
Dzieła Michała Szołkowskiego przedstawiające litewską wieś – legenda „Zemsta”[6] i opowiadanie wiejskie „Jurgis Durnialis”[7] ukazały się w roku 1890 w warszawskim tygodniku Głos, a także zostały przetłumaczone na język litewski przez Vincasa Kudirkę i opublikowane w litewskim miesięczniku "Varpas"[8].
W roku 1894 opowiadanie „Jurgis Durnelis” zostało przetłumaczone na język rosyjski (tłumaczenie[9] L. Wasilewskiego) i wydane przez wydawnictwo[10] I.D.Sytina[11].
W 1902 roku w Plymouth, Pennsylvania, ukazała się książka M. Szołkowskiego w języku litewskim (przekład V. Kudirki[12]) z dwoma opowiadaniami: „Pagieża” i „Jurgis Durnelis”[13].
W roku 1908 był napisany scenariusz do spektaklu „Jurgis Durnelis” według opowiadania pod tym samym tytułem Michała Szołkowskiego (Brolis). Scenariusz napisał Gabrielius Landsbergis-Žemkalnis[14].
Kapitan Michał Szołkowski był członkiem i jednym z założycieli Towarzystwa Dobroczynności[15] przy rzymskokatolickim kościele św. Katarzyny (centrum wspólnoty chrześcijańskiej) w Petersburgu, założonego w 1884 roku.
Pod koniec swego życia Michał Szołkowski był nauczycielem w gimnazjum męskim[16] przy kościele św. Katarzyny w Sankt Petersburgu.
W Petersburgu, przy alei Kamennoostrovskij 58[17] jest budynek warsztatu mechanicznego R. M. Vetzera, zbudowany w roku 1895 według projektu inżynierskiego Michała Szołkowskiego[18].
Utwory Brolisа[19]
[edytuj | edytuj kod]- 1886–1887 – „Z dziennika pesymisty”,
- 1887 – „Złoczyńca”, „Kapral”,
- 1888 – „Sen filozofa”,
- 1890 – „Ibrahim”, „Zemsta”, „Jurgis Durnelis”,
- 1892 – „Ałtaj”,
- 1890 – „Z notatek starego kawalera[20]”,
- 1892 – „Baśń mitologiczna”,
- 1896 – „Lewonas Jodas[21]”.
1892 r. w Warszawie została wydana książka pod tytułem “Marzenia[22]”, która zawierała cztery utwory: „Baśń mitologiczna”, „Jurgis Durnelis”, „Ibrahim” i „Z pamiętnika pesymisty”.
Utwór Michała Szołkowskiego „Wezwanie do poety[23]” został opublikowany w książce zbiorowej dla uczczenia dwudziestopięcioletniej działalności redaktora warszawskiego tygodnika Prawda, Aleksandra Świętochowskiego 1870–1895”.
Śmierć
[edytuj | edytuj kod]Michał Szołkowski (Brolis) zmarł 18 maja 1897 r. w Petersburgu. Został pochowany[24] na katolickim cmentarzu Wyborskim w Petersburgu.
O zmarłym pisarzu, Michale Szołkowskim, warszawski tygodnik Głos[25] pisał:
„Z prawdziwym żalem odebraliśmy wiadomość o śmierci człowieka mało znanego w naszej literaturze współczesnej, jednego z tych jednak, którzy najbardziej godni są stać w jej przednich szeregach. Pisarzem tym jest M. Szołkowski, znany bardziej czytającemu ogółowi pod pseudonimem Brolisa. Zmarły nie dbał o rozgłos tani, nie przeciskał się wśród ciżby z lada towarem, nie dawał byle partactwa na rynek literacki i dla tego zostawił po sobie niewiele, chociaż talent miał znaczny. Utwory swoje drukował głównie w Prawdzie („Z dziennika pesymisty”, „Złoczyńca”, „Ibrahim, „Sen filozofa” itd.). Ostatnim utworem Brolisa, jaki się w druku ukazał, był „Lewonas Jodas”, drukowany w roku zeszłym w Głosie. Rodzajem talentu różnił się Brolis także od dzisiejszego rojowiska zniecierpliwionych, histerycznych niemal obrazkopisarzy, tworzących ręką tylko, a nie sercem i głową.”
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mariusz Kulik: Polacy w žyciu wojskowym Petersburga (od XVIII do XX w.). 2016. s. 300. [dostęp 2020-08-17].
- ↑ Pseudonimy i Kryptonimy Piszarzow Polskich. Wydawnictwo M.ARCTA w Warszawie. [dostęp 2020-08-17].
- ↑ Brolis. Z dziennika pesymisty. „Prawda”, 1886-1887.
- ↑ Beata Kalęba: Brolis, czyli Brat. O Michale Szołkowskim, zapomnianym prozaiku „polsko-litewskim. 2008.
- ↑ Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2020-08-17].
- ↑ Brolis. Zemsta. „Glos”. Rok V, Nr.14, 1890.
- ↑ Brolis. Jurgis Durnialis. „Głos”. 1890, Nr.25.
- ↑ Brolis. Jurgis Durnelis. „Varpas”. Nr.3 - Nr.8, 1890.
- ↑ Barbara Stoczewska: Litwa, Białoruś, Ukraina w myśli politycznej Leona Wasilewskiego. Krakow, 2009. s. 23. [dostęp 2020-08-17].
- ↑ Научная библиотека Тверского государственного университета: И.Д.Сытин (1851-1934) – издатель, просветитель, меценат. s. N.9. [dostęp 2020-08-17].
- ↑ МИНИСТЕРСТВО ОБРАЗОВАНИЯ РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ ГОСУДАРСТВЕННОЕ ОБРАЗОВАТЕЛЬНОЕ УЧРЕЖДЕНИЕ ВЫСШЕГО ПРОФЕССИОНАЛЬНОГО ОБРАЗОВАНИЯ «ТВЕРСКОЙ ГОСУДАРСТВЕННЫЙ УНИВЕРСИТЕТ»: Серия "Книги для народа". ТВЕРЬ, 2004. [dostęp 2020-08-17].
- ↑ Vincas Kudirka: Raštai, T.V. Tilžė: Otto von Mauderodės spaustuvė, 1909, s. 125-186.
- ↑ Brolis: Pagieża; Jurgis durnelis / lenkiškai parašė Brolis. Vienybė Lietuvnikų, Plymouth, Pa, 1902. [dostęp 2020-08-17].
- ↑ Gabrielius Landsbergis-Žemkalnis: Jurgis Durnelis. Vilnius: 1908, seria: 4 veiksmų komedija.
- ↑ Mikołaj Banaszkiewicz, Beata Kinga Nykiel: RZYMSKOKATOLICKIE TOWARZYSTWO DOBROCZYNNOŚCI PRZY KOŚCIELE ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ (RZTD).
- ↑ Mikolaj Banaszkiewicz: Gimnazium Męskie Przy Kosciele Sw.Katarzyny.
- ↑ КАМЕННООСТРОВСКИЙ ПРОСПЕКТ.
- ↑ Дом А. Е. Вяземского - Дом Р. М. Ветцера.
- ↑ ENCYKLOPEDIA POWSZECHNA S.Orgelbranda. Warszawa, 1898. s. 110. [dostęp 2020-08-17].
- ↑ Brolis. „Prawda”. Nr.38 i dalsze, 1896.
- ↑ Brolis. Lewonas Jodas. „Głos”. Rok XI, T.2, Nr.43,45,46,47, 1896.
- ↑ Brolis: Marzenia (szkice). Warszawa: K.Kowalewski, 1892.
- ↑ PRAWDA. Książka zbiorowa dla uczczenia dwudziestopięcioletniej działalności Aleksandra Świętochowskiego 1870-1895. Lwów, 1899. s. 64-67.
- ↑ Cmentarz Wyborski w Petersburgu (1851-1930).
- ↑ Wspomnienie pozgonne. „Glos”. Nr.24, s. 588, 1897.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dzieła Michała Szołkowskiego w bibliotece Polona