Michał Mioduszewski

Michał Mioduszewski

Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	16 września 1787 Warszawa
Data i miejsce śmierci	30 maja 1868 Kraków
Miejsce pochówku	Cmentarz Rakowicki w Krakowie
Dyrektor Seminarium Misjonarskiego w Stradomiu
Okres sprawowania	1820–1825
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat

Śpiewnik kościelny Michała Mioduszewskiego, 1838

Michał Marcin Mioduszewski (ur. 16 września 1787 w Warszawie, zm. 30 maja 1868 w Krakowie) – polski prezbiter katolicki ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo, kompozytor, zbieracz pieśni religijnych.

Studia filozoficzne i teologiczne odbył w seminarium duchownym przy kościele św. Krzyża w Warszawie, gdzie przyjął święcenia kapłańskie. Zajmował się pracą dydaktyczną w seminariach duchownych w Warszawie, Włocławku oraz w Krakowie. W latach 1820–25 pełnił funkcję dyrektora Seminarium Misjonarskiego na Stradomiu, równocześnie ucząc liturgiki, dogmatyki, śpiewu gregoriańskiego. Wykładał teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W latach 30. XIX w. rozpoczął szeroko zakrojoną akcję zbierania pieśni kościelnych, ich opracowania, a następnie wydania w postaci obszernego i wyczerpującego dzieła Śpiewnik kościelny, czyli pieśni nabożne z melodiami w Kościele katolickim używane. Dzieło składa się z tomu głównego (I wyd. 1838), kilku Dodatków do Śpiewnika… oraz zbioru kolęd Pastorałki i kolędy z melodiami czyli piosnki wesołe ludu w czasie świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane. Zbiór pieśni miał mieć charakter użytkowy – dla śpiewania po domach i upowszechnienia, zanikających już wtedy dawnych wariantów pieśni, sięgających czasów średniowiecznego chorału gregoriańskiego. Spuściznę naukową i zbiory pieśni przekazał na własność księżom misjonarzom w Warszawie.

Zmarł w wieku 81 lat w Krakowie, spoczął w grobowcu księży misjonarzy na cmentarzu Rakowickim.

Znaczenie

Jako autor śpiewników kościelnych przyczynił się do rozwoju polskiej muzyki liturgicznej. Zapoczątkował zbieranie na większą skalę pieśni religijnych na terenach polskich. Jego zbiór pieśni stał się wzorem i odniesieniem dla kolejnych zbieraczy, takich jak Oskar Kolberg, a źródłem materiału słownego i muzycznego dla twórców takich, jak Stanisław Moniuszko, Wincenty Pol, Zygmunt Noskowski, Witold Lutosławski. Niektóre pieśni spisywał z przekazu ustnego, notując warianty nieobecne dotąd w zapisie nutowym. Jego zapisy pieśni ludowych są przedmiotem badań etnomuzykologów.

Publikacje

• Śpiewnik kościelny, czyli pieśni nabożne z melodiami w Kościele katolickim używane (1838)
• Pastorałki i kolędy z melodiami (1843)

Linki zewnętrzne

• Publikacje ks. Michała Mioduszewskiego w bibliotece cyfrowej Polona