Metoda Erichsena

Metoda Erichsena – znormalizowana próba tłoczności opatentowana w 1913 roku. Wykonana na przyrządzie Erichsena. Ma ona na celu określenie przydatności do tłoczenia na zimno cienkich blach, taśm i bednarki o grubości ≥0,1 mm i szerokości ≥13 milimetra. Próbę wykonuje się dla stali, metali niezależnych i ich stopów. Przyrząd Erichsena składa się z trzech najważniejszych elementów: 1- matryca, 2- dociskacz, 3 - stempel

Rysunek przyrządu pomiarowego do metody Erichsena

Blacha umieszczana jest między matrycą a dociskaczem. Matryca zapewnia odpowiednie wymiary wgnieceń, a dociskacz uniemożliwia przesuwanie się badanego materiału. Stempel naciska na element powodując odkształcenia plastyczne do momentu kiedy powstaje pęknięcie próbki, w tym momencie przerywa się wtłaczanie i odczytuje głębokość wgniecenia.

Według normy stempel powinien mieć kształt kulisty. Do określenia średniej głębokości wgnieceń potrzebne jest wykonanie trzech prób.

Blacha, na której zostało przeprowadzone badanie

Tabela doboru przyrządu Erichsena

Symbol próby	Wymiary próbki [mm]		Średnica stempla	Wewnętrzna średnica [mm]
	grubość	szerokość		matrycy	pierścienia dociskowego
IE	0,2 - 2,0	90 i więcej	20 ±0,05	27 ±0,05	33 ±0,1
IE21	0,2 - 2,0	55 - 90	15 ±0,02	21 ±0,02	18 ±0,1
IE11	0,2 - 1,0	30 - 55	8 ±0,02	11 ±0,02	10 ±0,1
IE5	0,1 - 0,75	13 - 30	3 ±0,02	5 ±0,02	3,5 ±0,1

Zalety:

• Szybkość przeprowadzenia badań

• Wysoka efektywność
• Szybkość przygotowania próbki do badań