Przejdź do zawartości

Metoda ABTS

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Metoda ABTS – technika wykorzystywana do pomiaru zdolności antyoksydacyjnej różnych próbek, w tym płynów ustrojowych oraz próbek żywności, w której wolnym rodnikiem jest związek ABTS[1].

To metoda oparta na przeniesieniu elektronu, wykorzystująca również detekcję spektrofotometryczną, polegająca na monitorowaniu stężenia barwnego kationorodnika ABTS . Związek ten ma barwę niebieskozieloną. Wykazuje cztery maksima absorpcji w środowisku wodnym przy długości fali 417, 645, 728 oraz 815 nm, zaś trzy w środowisku etanolowym – przy 414, 730, 873 nm[2].

Mechanizm działania

[edytuj | edytuj kod]

Kationorodnik przed pomiarem należy wygenerować. W tym celu można zastosować reakcje enzymatyczne (np. z mioglobiną, hemoglobiną lub peroksydazą chrzanową), chemiczne (z ditlenkiem manganu, nadsiarczynem potasu) lub elektrochemiczne[1].

Antyutleniacze redukują kationorodnik (ABTS) w stopniu zależnym od stężenia przeciwutleniacza, jego aktywności i czasu trwania reakcji[1]. Dochodzi do zaniku barwy roztworu. Zmniejszenie intensywności jego zabarwienia jest proporcjonalne do zawartości antyoksydantów znajdujących się w nim[3].

Zalety metody

[edytuj | edytuj kod]

Test jest technicznie prosty i szeroko stosowany w badaniach przesiewowych oraz do rutynowych oznaczeń. ABTS jest rozpuszczalny zarówno w wodzie, jak i rozpuszczalnikach organicznych, co umożliwia określenie zdolności antyoksydacyjnej związków hydrofilowych i lipofilowych przy użyciu tej samej podstawowej metodologii[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Marta Cybul, Renata Nowak, Przegląd metod stosowanych w analizie właściwości antyoksydacyjnych wyciągów roślinnych, „Herba Polonica”, 1 (54), 2008, s. 68–78.
  2. Anna Floegel i inni, Comparison of ABTS/DPPH assays to measure antioxidant capacity in popular antioxidant-rich US foods, „Journal of Food Composition and Analysis”, 24, 2011, s. 1043–1048.
  3. Anna Sadowska, Małgorzata Żebrowska-Krasuska, Franciszek Świderski, Przeciwutleniacze w żywności, „Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego”, 2, 2012, s. 98–102.
  4. Sebastian E.W.Opitz i inni, Methodology for the measurement of antioxidant capacity of coffee: A validated platform composed of three complementary antioxidant assays, [w:] Victor Preedy (red.), Processing and Impact on Antioxidants in Beverages, Academic Press, 2014, s. 336.