Przejdź do zawartości

Menno Oosting

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Menno Oosting
Ilustracja
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

17 maja 1964
Son en Breugel

Data i miejsce śmierci

22 lutego 1999
Turnhout

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1983

Zakończenie kariery

22 lutego 1999

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

72 (4 lipca 1988)

Australian Open

4R (1988)

Roland Garros

1R (1986, 1988)

Wimbledon

3R (1988)

US Open

2R (1988)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

20 (13 lutego 1995)

Australian Open

QF (1991)

Roland Garros

3R (1997)

Wimbledon

3R (1995)

US Open

3R (1996)

Menno Oosting (ur. 17 maja 1964 w Son en Breugel, zm. 22 lutego 1999 w Turnhout) – holenderski tenisista, zwycięzca French Open 1994 w grze mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Dnia 22 lutego 1999 roku wracając z turnieju ATP Challenger Tour w Cherbourgu, zginął w wypadku samochodowym. Zaprzyjaźniony z Oostingiem Richard Krajicek, jego wielokrotny partner deblowy, dedykował zmarłemu swoje zwycięstwo turniejowe w Londynie.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Praworęczny tenisista, karierę zawodową rozpoczął w 1983 roku.

W karierze singlowej nie dotarł nigdy do finału ATP World Tour, był natomiast m.in. w 4 rundzie Australian Open w 1988 roku (przegrał z Toddem Witskenem) i 3 rundzie Wimbledonu, także w 1988 (przegrał z Matsem Wilanderem).

Większe sukcesy odnosił jako deblista. 18–krotnie dochodził do finałów turniejowych, z czego 7 wygrał.

W 1994 roku w parze z Kristie Boogert odniósł swoje jedyne wielkoszlemowego zwycięstwo, pokonując w finale gry mieszanej French Open Łarysę Sawczenko-Neiland i Andrieja Olchowskiego.

Oosting występował w latach 1983–1988 w reprezentacji narodowej w Pucharze Davisa. Holandia grała w tym czasie poza najwyższą klasą rozgrywkową. Oosting występował w singlu i deblu, wygrał 7 pojedynków, a 4 przegrał.

W rankingu gry pojedynczej Oosting najwyżej był na 72. miejscu (4 lipca 1988), a w klasyfikacji gry podwójnej na 20. pozycji (13 lutego 1995).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra mieszana (1–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 4 czerwca 1994 French Open, Paryż Ceglana Holandia Kristie Boogert Łotwa Łarysa Sawczenko-Neiland
Rosja Andriej Olchowski
7:5, 3:6, 7:5

Gra podwójna (7–11)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 6 października 1991 Ateny Ceglana Finlandia Olli Rahnasto Holandia Jacco Eltingh
Holandia Mark Koevermans
7:5, 6:7, 5:7
Zwycięzca 1. 3 maja 1992 Monachium Ceglana Południowa Afryka David Adams Australia Carl Limberger
Czechy Tomáš Anzari
3:6, 7:5, 6:3
Finalista 2. 4 kwietnia 1993 Estoril Ceglana Niemcy Udo Riglewski Południowa Afryka David Adams
Rosja Andriej Olchowski
3:6, 5:7
Zwycięzca 2. 19 września 1993 Bukareszt Ceglana Belgia Libor Pimek Rumunia George Cosac
Rumunia Ciprian Porumb
7:6, 7:6
Zwycięzca 3. 20 marca 1994 Casablanca Ceglana Południowa Afryka David Adams Włochy Cristian Brandi
Włochy Federico Mordegan
6:3, 6:4
Finalista 3. 4 kwietnia 1994 Estoril Ceglana Holandia Richard Krajicek Włochy Cristian Brandi
Włochy Federico Mordegan
walkower
Zwycięzca 4. 1 maja 1994 Madryt Ceglana Szwecja Rikard Bergh Francja Jean-Philippe Fleurian
Szwajcaria Jakob Hlasek
6:3, 6:4
Finalista 4. 10 lipca 1994 Gstaad Ceglana Czechy Daniel Vacek Hiszpania Sergio Casal
Hiszpania Emilio Sánchez
6:7, 4:6
Zwycięzca 5. 9 października 1994 Tuluza Twarda (hala) Czechy Daniel Vacek Stany Zjednoczone Patrick McEnroe
Stany Zjednoczone Jared Palmer
7:6, 6:7, 6:3
Zwycięzca 6. 4 lutego 1996 Zagrzeb Dywanowa (hala) Belgia Libor Pimek Czechy Martin Damm
Holandia Hendrik Jan Davids
6:3, 7:6
Finalista 5. 25 lutego 1996 Antwerpia Dywanowa (hala) Rosja Jewgienij Kafielnikow Szwecja Jonas Björkman
Szwecja Nicklas Kulti
4:6, 4:6
Finalista 6. 26 maja 1996 Sankt Pölten Ceglana Południowa Afryka David Adams Czechy Ctislav Doseděl
Czechy Pavel Vízner
7:6, 4:6, 3:6
Finalista 7. 28 lipca 1996 Kitzbühel Ceglana Południowa Afryka David Adams Belgia Libor Pimek
Południowa Afryka Byron Talbot
6:7, 3:6
Finalista 8. 15 września 1996 Bukareszt Ceglana Południowa Afryka David Adams Szwecja David Ekerot
Stany Zjednoczone Jeff Tarango
6:7, 6:7
Finalista 9. 29 września 1996 Bazylea Twarda (hala) Południowa Afryka David Adams Rosja Jewgienij Kafielnikow
Czechy Daniel Vacek
3:6, 4:6
Finalista 10. 13 października 1996 Wiedeń Dywanowa (hala) Czechy Pavel Vízner Rosja Jewgienij Kafielnikow
Czechy Daniel Vacek
6:7, 4:6
Zwycięzca 7. 15 marca 1998 Kopenhaga Dywanowa (hala) Holandia Tom Kempers Holandia Jan Siemerink
Nowa Zelandia Brett Steven
6:4, 7:6
Finalista 11. 14 lutego 1999 Petersburg Dywanowa (hala) Rumunia Andrei Pavel Stany Zjednoczone Jeff Tarango
Czechy Daniel Vacek
6:3, 3:6, 5:7

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]