Przejdź do zawartości

Max Hans Kuczynski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Max Hans Kuczynski
Ilustracja
Max Hans Kuczynski
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1890
Berlin

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1967
Lima

Zawód, zajęcie

lekarz chorób tropikalnych i bakteriolog

Tytuł naukowy

doktor filozofii i doktor medycyny, profesor nadzwyczajny patologii doświadczalnej

Alma Mater

Uniwersytet Albrechta i Ludwika we Fryburgu, Uniwersytet Humboldtów w Berlinie, Uniwersytet w Rostocku

Dzieci

Pedro Pablo Kuczynski

Multimedia w Wikimedia Commons

Maxime Kuczynski-Godard (ur. 2 lutego 1890 w Berlinie jako Max Hans Kuczynski, zm. 26 listopada 1967 w Limie[1]) – niemiecko-peruwiański lekarz chorób tropikalnych i bakteriolog żydowskiego pochodzenia. Autor koncepcji „etnopatologii”[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z podpoznańskiej rodziny żydowskiej[3]. Jego rodzicami byli Louis Kuczynski i Emma Schlesinger, którzy przenieśli się do Berlina na krótko przed jego narodzinami[4][5].

Studiował medycynę i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim, Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma i Uniwersytecie w Rostocku. W 1913 roku w Rostocku obronił doktorat na podstawie rozprawy naukowej na temat rzęsistkowicy[6]. Podczas I wojny światowej walczył w armii niemieckiej biorąc udział w kampanii bałkańskiej[7][8].

Pod kierunkiem Otto Lubarscha uzyskał w 1919 tytuł doktora nauk medycznych na podstawie rozprawy na temat riketsji w etiopatogenezie tyfusu[9]. W 1921 habilitował się i został mianowany kierownikiem Zakładu Bakteriologii w Instytucie Patologii w berlińskim Charité. W 1923 został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a rok później profesorem zwyczajnym. Od 1924 członek zarządu Instytutu Patologii Charité[10]. Po dojściu nazistów do władzy, pozbawiony zatrudnienia w instytucie, opuścił Niemcy i początkowo przeniósł się do Francji, skąd w 1936 wyjechał do Peru[11].

Od 1937 roku pracował w Instytucie Medycyny Społecznej Uniwersytetu San Marcos w Limie. W 1940 rząd peruwiański mianował go szefem Urzędu Zdrowia w północno-wschodnim Peru, gdzie koordynował pracę ośrodków leczenia trądu. W maju 1944 roku Kuczynski został mianowany doradcą peruwiańskiego Ministerstwa Zdrowia[12].

W 1948 roku doszło w Peru do wojskowego zamachu stanu, a Kuczyński został uwięziony pod zarzutem sympatyzowania ze zdelegalizowaną lewicową partią Aprista, jednak szybko został zwolniony. Następnie otworzył własna praktykę lekarską przy ulicy Camaná w centrum Limy[12].

Prowadził badania antropologiczne w środkowej Azji (1924-26) i Peru (1938-48)[13]. Pozostawił cenny zbiór fotografii medycznych[14].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

W 1935 roku poślubił swoją drugą żonę, Madeleine Godard, która była ciotką reżysera Jean-Luca Godarda. Z małżeństwa urodziło się dwóch synów: Pedro Pablo (ur. 1938), polityk i prezydent Peru w latach 2016–2018 oraz Miguel (ur. 1941), profesor Uniwersytetu w Cambridge[8][15].

Prace

[edytuj | edytuj kod]
  • Untersuchungen an Trichomonaden. Dissertation.. Rostock, 1914
  • Steppe und Mensch. Kirgisische Reiseeindrücke und Betrachtungen über Leben, Kultur und Krankheit in ihren Zusammenhängen. Leipzig, 1925.
  • Ärztliche Eindrücke und Betrachtungen im Anschluss an eine zweite medizinische Studienreise in Mittelasien. Klinische Wochenschrift 5 (9): 370-373; 5(10): 422-425 (1926)
  • Die Erreger des Fleck- und Felsenfiebers. Berlin, 1927.
  • Der Erreger des Gelbfiebers. Wesen und Wirkung. Gemeinsame Untersuchung mit Bianca Hohenadel. Berlin, 1929.
  • La Colonia del Perené y sus problemas médico sociales. Lima: Ediciones de “La Reforma Médica”; 1939.
  • Paz Soldán, Carlos Enrique, Kuczynski-Godard: La Selva Peruana. Sus pobladores y su colonización en seguridad sanitaria. Lima: Ediciones de “La Reforma Médica”; 1939.
  • San Pablo. Actualidad y Porvenir. Un informe sobre la reorganización de la Colonia con apuntes sobre la Sociología Médica de la lepra en e Oriente amazónico. Lima: Imprenta Lux; 1942.
  • La vida en la Amazonía peruana. Observaciones de un médico. Lima: Liberería Internacional del Perú; 1944
  • La Pampa de Ilave y su Hinterland. Lima: Ministerio de Salud Pública y Asistencia Social; 1944.
  • Estudios médico-sociales en las minas de Puno con anotaciones sobre las migraciones indígenas. Lima: Ministerio de Salud Pública y Asistencia Social; 1945.
  • En orden al potencial humano del Perú. Observaciones y Reflexiones (con 12 diagramas y 33 ilustraciones). Estudios e investigaciones realizados por la Comisión ejecutiva del Inventario del Potencial Económico de la Nación, fascículo segundo. Lima: Sanmarti & Co.; 1949/1950.
  • Vida de Leprosa. Narraciones Médico-Sociales Extraordinarias. Lima: Ediciones de “La reforma Médica”; 1947.
  • Dean, Bartholomew 2004 “El Dr. Máxime Kuczynski-Godard y la medicina social en la Amazonía peruana” Introduction in La Vida en la Amazonía Peruana: Observaciones de un medico. by Máxime Kuczynski-Godard. Lima: Fondo Editorial de la Universidad Nacional Mayor de San Marcos (Serie Clásicos Sanmarquinos). (Compilation and introductory essay of second edition, originally published in 1944

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Maxim Kuczynski Godard - Registros Civiles de Lima [online], www.familysearch.org [dostęp 2024-07-09].
  2. ↑ Konf: Social medicine, medical geography and health care for indigenous peoples: “Ethnic Pathology” (Max Kuczynski, 1925) in Germany, Russia, Latin America and beyond – H-Soz-u-Kult / Termine. [dostęp 2010-11-11].
  3. ↑ Monika Lamęcka-Pasławska: Pedro Pablo Kuczynski: wielkopolskie korzenia prezydenta Peru. poznan.wyborcza.pl, 2016-06-11. [dostęp 2016-06-11].
  4. ↑ Hans H. Lembke, Die Schwarzen Schafe bei den Gradenwitz und Kuczynski: zwei Berliner Familien im 19. und 20. Jahrhundert, Berlin: Trafo, 2008, ISBN 978-3-89626-728-3 [dostęp 2024-07-09].
  5. ↑ Pedro Pablo Kuczynski wygrał wybory prezydenckie w Peru. Pokonał Keiko Fujimori o 0,24 pkt proc.. polskatimes.pl, 2016-06-10. [dostęp 2016-06-10].
  6. ↑ Max Hans Kuczynski: Untersuchungen an Trichomonaden. w: Archiv für Protistenkunde, Fischer, Jena, tom 33 (1914), S. 119–204.
  7. ↑ Max H. Kuczynski (1912 WS) @ Rostocker Matrikelportal [online], matrikel.uni-rostock.de [dostęp 2024-07-09].
  8. ↑ a b Max Hans Kuczynski [online], www.wlb-stuttgart.de [dostęp 2024-07-09].
  9. ↑ Max Hans Kuczynski: Weitere histologisch-bakteriologische Befunde beim Fleckfieber. Der Nachweis der Rickettsia Prowazeki im Gefäßknötchen beim Menschen. w: Centralblatt für allgemeine Pathologie, Fischer, Jena, tom 30 (1919), s. 193–202.
  10. ↑ Matthias Heeke: Reisen zu den Sowjets: der ausländische Tourismus in Russland 1921-1941. LIT Verlag Münster, 2003 s. 595
  11. ↑ Maxime Kuczynski-Godard (1890-1967) [online], Fuentes Históricas del Perú, 4 kwietnia 2022 [dostęp 2024-07-09] (hiszp.).
  12. ↑ a b Dr Maxime Kuczynski-Godard | International Leprosy Association - History of Leprosy [online], leprosyhistory.org [dostęp 2024-07-09].
  13. ↑ M Knipper. Antropología y «crisis de la medicina»: el patólogo M. Kuczynski-Godard (1890-1967) y las poblaciones nativas en Asia Central y Perú. „Dynamis”. 29, s. 97-121, 8-9, 2009. PMID: 19852393. 
  14. ↑ Michael Knipper, Oswaldo Salaverry. M. Kuczynski-Godard (1890-1967): fotografías médicoantropológicas de la amazonía y de los andes peruanos, 1938-1948. Rev Peru Med Exp Salud Publica. 2010; 27(1): 146-50.
  15. ↑ Pierwsza tura dla córki byłego prezydenta, w drugiej czeka Kuczynski. tvn24.pl, 2016-04-12. [dostęp 2016-06-11].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Max_Hans_Kuczynski&oldid=75566173”