Maurizio Gucci
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
zabójstwo przez postrzał |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
włoska |
| Rodzice |
Rodolfo Gucci, Sandra Ravel |
| Małżeństwo |
Patrizia Reggiani |
| Partnerka |
Paola Franchi |
| Dzieci |
Alessandra Gucci |
| Krewni i powinowaci |
Guccio Gucci (dziadek) |
Maurizio Gucci (ur. 26 września 1948 we Florencji, zm. 27 marca 1995 w Mediolanie) – włoski biznesmen, który przez pewien czas był prezesem domu mody, Gucci.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne życie i kariera
[edytuj | edytuj kod]Był jedynym dzieckiem aktorów, Rodolfo Gucciego i Sandry Ravel, która miała korzenie niemiecko-szwajcarskie[1].
W 1972 przeniósł się do Nowego Jorku, aby pracować dla marki Gucci ze swym stryjem, Aldo Guccim[2]. W 1982 wrócił do Mediolanu, a rok później rozpoczął walkę prawną z Aldo o kontrolę nad firmą Gucci po tym, jak został większościowym udziałowcem po śmierci ojca[3][4].
W 1989 został prezesem marki Gucci[5]. Od 1991 do 1993 finanse Gucci były na minusie. Maurizio Gucci został oskarżony o ekstrawaganckie wydatki na siedzibę firmy we Florencji i Mediolanie[6]. W 1993 sprzedał pozostałe akcje firmie Investcorp za 170 milionów dolarów, kończąc współpracę rodziny Gucci z firmą[7].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W 1972 ożenił się z Patrizią Reggiani[8], z którą miał dwie córki: Alessandrę (ur. 28 czerwca 1976) i Allegrę (ur. 27 stycznia 1981)[9]. Ojciec Gucciego, Rodolfo, sprzeciwiał się ich małżeństwu[10][11]. 21 marca 1985 Gucci powiedział żonie, że wybiera się na krótką podróż biznesową do Florencji. Kolejnego dnia, 22 marca wysłał swojego przyjaciela do Reggiani, aby przekazał jego żonie, że ich małżeństwo jest skończone.
W 1990 zaczął spotykać się z przyjaciółką ze swojego dzieciństwa, Paolą Franchi, po tym jak spotkał ją w prywatnym klubie w St. Moritz, w Szwajcarii[12][13]. Franchi rozwiodła się ze swoim mężem, Giorgio Colombo, w 1995[14]. Rozwód Gucciego i Reggiani odbył się w 1994.
Jego starsza córka, Alessandra, ma męża i syna, z którymi mieszka w Szwajcarii[15]. Młodsza córka, Allegra, ma dwójkę dzieci ze swoim mężem, Enrico Barbieri[9].
Śmierć
[edytuj | edytuj kod]27 marca 1995 Gucci został postrzelony przez wynajętego zabójcę na schodach swojego biura[16]. Jego była żona, Patrizia Reggiani, została skazana na 29 lat pozbawienia wolności w 1998 za zorganizowanie zabójstwa[17]. Następnie poprosiła o unieważnienie jej wyroku, twierdząc, że guz mózgu wpłynął na jej osobowość. W 2000 sąd apelacyjny w Mediolanie utrzymał w mocy wyrok skazujący, ale obniżył karę do 26 lat[18]. W 2016 roku Patrizia wyszła za dobre sprawowanie po 18 latach odbywania kary[19].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sara Gay Forden, The House of Gucci: A True Story of Murder, Madness, Glamour, and Greed, Harper Collins, 8 maja 2012, ISBN 978-0-06-222267-1 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Luisa Zargani, Luisa Zargani, The House of Gucci: A Complete History and Timeline [online], WWD, 6 maja 2021 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Sara Gay Forden, The House of Gucci: A True Story of Murder, Madness, Glamour, and Greed, Harper Collins, 8 maja 2012, ISBN 978-0-06-222267-1 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Ap, Rodolfo Gucci Is Dead at 71; Brother in Leather Goods Firm, „The New York Times”, 16 maja 1983, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ GUCCI RESTORES ITS TARNISHED IMAGE [online], Australian Financial Review, 19 października 1990 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ John Tagliabue, INTERNATIONAL BUSINESS: Gucci Gains Ground With Revival of Style;Belt-Tightening in the Work Force And Lavish Spending on Marketing, „The New York Times”, 14 grudnia 1995, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Gucci Facts [online], The Irish Times [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Omicidio Gucci – Patrizia Reggiani, rinuncia alla semilibertà: “Non ho mai lavorato in vita mia” [online], Roba da Donne Likers [dostęp 2022-12-26] (wł.).
- ↑ a b Condé Nast, Exclusive: Allegra Gucci Speaks to Vanity Fair About Her Mother, Her New Book, and What She Thinks of ‘House of Gucci’ [online], Vanity Fair, 11 marca 2022 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ The Gucci wife and the hitman: fashion’s darkest tale [online], the Guardian, 24 lipca 2016 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Photos from House of Gucci Cast vs. Real Life [online], E! Online [dostęp 2022-12-26].
- ↑ John Follain, ‘Black Widow’ hounded Gucci heir, then had him shot, ISSN 0140-0460 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ LA STANCHEZZA DI LADY GUCCI [online], www.cinquantamila.it [dostęp 2022-12-26] (wł.).
- ↑ Designandfashionmagazine, FAMIGLIA [online], Design & Fashion Magazine, 22 września 2019 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Kate Marin, Where are Gucci’s daughters now: They are married and don’t talk to their mother [online], TheNetline, 6 grudnia 2021 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Gunman Kills Gucci Heir And Escapes – The New York Times [online], web.archive.org, 6 lutego 2022 [dostęp 2022-12-26] [zarchiwizowane z adresu 2022-02-06].
- ↑ Alessandra Stanley, Former Wife Given 29 Years for Ordering Gucci Slaying, „The New York Times”, 4 listopada 1998, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-12-26] (ang.).
- ↑ Gucci 'black widow' wins retrial over hitman murder of husband - Inte… [online], archive.is, 10 września 2012 [dostęp 2024-07-22].
- ↑ Nick Squires, Italy's 'Black Widow' Gucci heiress who ordered ex-husband's murder entitled to nearly £1 million a year from his estate, „The Telegraph”, 10 lutego 2017, ISSN 0307-1235 [dostęp 2024-07-22] (ang.).