Przejdź do zawartości

Mark Milley

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mark Milley
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1958
Winchester

Przewodniczący Kolegium Połączonych Szefów Sztabów
Okres

od 1 października 2019
do 30 września 2023

Poprzednik

Joseph Dunford

Następca

Charles Q. Brown Jr.

podpis
Odznaczenia
Defense Distinguished Service Medal (Stany Zjednoczone) Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone) Defence Superior Service Medal (USA) Legionista Legii Zasługi (USA) Brązowa Gwiazda (Stany Zjednoczone) Medal za Chwalebną Służbę (Stany Zjednoczone) Medal za Osiągnięcie Sił Lądowych (Stany Zjednoczone) Medal Ekspedycji Sił Zbrojnych (Stany Zjednoczone) Medal za Humanitarną Służbę Komandor Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Medal NATO za udział w misji ISAF (wzór: od 2011) Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy
Multimedia w Wikimedia Commons

Mark Alexander Milley (ur. 18 czerwca 1958 w Winchesterze) – amerykański wojskowy w stopniu generała, od 2015 do 2019 szef sztabu United States Army, od 2019 do 2023 przewodniczący Kolegium Połączonych Szefów Sztabów.

Generałowie Mark Milley i Walerij Gierasimow podczas spotkania w Bernie
Memorandum potępiające atak na Kapitol, podpisane przez Milleya i innych członów Kolegium Połączonych Szefów Sztabów

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Podchodzi z Massachusetts[1]. W 1980 uzyskał bakalaureat z politologii na Uniwersytecie Princeton[2]. Na Uniwersytecie Columbia zdobył tytuł Master of Arts z dziedziny stosunków międzynarodowych. Ukończył również Naval War College, gdzie studiował bezpieczeństwo narodowe[3].

Służył m.in. w 82. Dywizji Powietrznodesantowej, 7. Dywizji Piechoty, 2. Dywizji Piechoty i 25. Dywizji Piechoty. Od 2012 do 2014 był dowódcą III Korpusu[4]. Następnie przejął obowiązki dowódcy United States Army Forces Command. 14 sierpnia 2015 otrzymał stanowisko szefa sztabu United States Army[5].

Dowodził operacją NATO ISAF w Afganistanie[6] Był na misjach w Iraku, Bośni, na Haiti i w Panamie[6].

8 grudnia 2018 Donald Trump oficjalnie ogłosił, że nominuje Marka Milleya na stanowisko przewodniczącego Kolegium Połączonych Szefów Sztabów[7][8]. Po otrzymaniu potwierdzenia od Senatu Stanów Zjednoczonych, 30 września 2019 został zaprzysiężony na nowy urząd[9][10][11][12].

18 grudnia 2019 spotkał się w Bernie z Walerijem Gierasimowem, szefem sztabu generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej[13].

W lipcu 2020, on i sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych Mark Esper, składali przed Kongresem Stanów Zjednoczonych zeznania w sprawie użycia Gwardii Narodowej podczas protestów po śmierci George'a Floyda[14]. 12 stycznia 2021, Milley i Kolegium Połączonych Szefów Sztabów, wspólnie wydali oświadczenie potępiające atak na Kapitol Stanów Zjednoczonych[15][16].

We wrześniu 2021 stwierdził, że sposób zakończenia wojny w Afganistanie przez USA był "strategiczną porażką"[17]. Uważał, że amerykańska armia powinna pozostać w Afganistanie, ale zaakceptował decyzję o jej wycofaniu[18]. W jego opinii ta wojna została przegrana nie z powodu ostatnich działań amerykańskich, a z powodu serii błędnych decyzji podjętych przez całe 20 lat jej trwania[17].

Wraz z sekretarzem obrony USA Lloydem Austinem aktywnie brał udział w Grupie Kontaktowej ds. Obrony Ukrainy, która koordynowała przekazywanie pomocy Ukrainie przez państwa sojusznicze[19][20]. W listopadzie 2022 stwierdził, że żadna ze stron konfliktu w Ukrainie nie może osiągnąć zwycięstwa militarnego, widział szansę na negocjacje[18].

W 2023 przeszedł na emeryturę, nowym przewodniczącym Kolegium Połączonych Szefów Sztabów został Charles Q. Brown Jr.[21].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, ma dwójkę dzieci[1].

Od dzieciństwa uprawiał hokej[6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Za swą służbę otrzymał odznaczenia[22]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Retired General Mark A. Milley [online], U.S. Department of Defense [dostęp 2024-11-11] (ang.).
  2. ↑ Mark Alexander Milley, A Critical Analysis of Revolutionary Guerrilla Organization in Theory and Practice, Princeton University. Department of Politics (red.) [online] [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  3. ↑ General Mark A. Milley [online], web.archive.org, 6 września 2015 [dostęp 2021-01-31] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-06].
  4. ↑ Michelle Tan, Gen. Mark Milley picked for Army chief of staff [online], Army Times, 7 sierpnia 2017 [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  5. ↑ Michelle Tan, Milley takes over as new chief of staff; Odierno retires [online], Army Times, 7 sierpnia 2017 [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  6. ↑ a b c Marek Świerczyński, Polityka Insight, Mark Milley, nowy najważniejszy żołnierz Ameryki [online], www.polityka.pl, 2018 [dostęp 2024-11-11] (pol.).
  7. ↑ Trump chooses new Joint Chiefs of Staff chairman, against Mattis wishes [online], www.outlookindia.com [dostęp 2021-01-31].
  8. ↑ Michael Hirsh, Mattis Quits Over Differences With Trump [online], Foreign Policy [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  9. ↑ U.S. Senate: U.S. Senate Roll Call Votes 116th Congress - 1st Session [online], www.senate.gov [dostęp 2021-01-31].
  10. ↑ Helene Cooper, How Mark Milley, a General Who Mixes Bluntness and Banter, Became Trump’s Top Military Adviser (Published 2019), „The New York Times”, 29 września 2019, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  11. ↑ Amanda Macias, Trump oversees swearing-in of Gen. Mark Milley as the new chairman of the Joint Chiefs of Staff [online], CNBC, 30 września 2019 [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  12. ↑ Gen. Milley faces challenges as next Joint Chiefs chairman [online], AP NEWS, 30 września 2019 [dostęp 2021-01-31].
  13. ↑ Jack Detsch, Intel: Top US and Russian generals link up to talk Syria [online], Al-Monitor, 18 grudnia 2019 [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  14. ↑ https://www.npr.org/2020/07/09/889502158/esper-and-milley-testify-on-militarys-role-in-handling-recent-protests?t=1612100865850
  15. ↑ READ: Military Joint Chiefs statement condemning 'sedition and insurrection' at US Capitol [online], CNN [dostęp 2021-01-31].
  16. ↑ Amanda Macias, Top military leaders condemn 'sedition and insurrection' at Capitol, acknowledge Biden win [online], CNBC, 12 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  17. ↑ a b Amerykańcy wojskowi: Afganistan to nasza strategiczna porażka [online], www.gazetaprawna.pl, 29 września 2021 [dostęp 2024-11-11] (pol.).
  18. ↑ a b Katie Bo Lillis, Oren Liebermann, Haley Britzky, Mark Milley leaves a controversial legacy as America’s top general | CNN Politics [online], CNN, 25 września 2023 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
  19. ↑ Lara Seligman, ‘Turning point’: Milley steps down as chair at a crucial moment for Ukraine [online], POLITICO, 27 września 2023 [dostęp 2024-11-11] (ang.).
  20. ↑ Secretary of Defense Lloyd J. Austin III and Joint Chiefs of Staff Chairman General Mark A [online], U.S. Department of Defense [dostęp 2024-11-11] (ang.).
  21. ↑ Phil Stewart, Nandita Bose, Idrees Ali, Top US general Milley takes apparent jab at Trump as he retires [online], Reuters, 29 września 2023 [dostęp 2024-11-11].
  22. ↑ AUSA [online], AUSA, 19 września 2016 [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  23. ↑ x.com [online], twitter.com [dostęp 2024-05-18].
  24. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mark_Milley&oldid=75210849”