Przejdź do zawartości

Mariusz Hermansdorfer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mariusz Hermansdorfer
Ilustracja
Mariusz Hermansdorfer (2000)
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1940
Lwów

Data i miejsce śmierci

18 sierpnia 2018
Wrocław

Dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Okres

od 1983
do 2013

Poprzednik

Leszek Itman

Następca

Piotr Oszczanowski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Mariusz Hermansdorfer (ur. 8 maja 1940 we Lwowie[1], zm. 18 sierpnia 2018[2] we Wrocławiu[3]) – polski historyk i krytyk sztuki, w latach 1983–2013 dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Mariana i Marii[3]. W 1966 ukończył studia z historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. Przebywał na stypendiach naukowych we Francji (1973), Włoszech (1978), Beneluksie (1980), Wielkiej Brytanii (1984), Stanach Zjednoczonych (1988) i Szwajcarii (1990). W latach 1964–1966 pracował w Muzeum Śląskim we Wrocławiu, od 1967 do 1971 był zatrudniony w Muzeum Miasta Wrocławia (oddziale Muzeum Sztuki Aktualnej), a od 1972 ponownie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, pełniąc w latach 1983–2013 funkcję dyrektora tej placówki. Zainicjował adaptację Pawilonu Czterech Kopuł na Muzeum Sztuki Współczesnej. W 2013 przekazał muzeum kolekcję prac polskich artystów współczesnych[4].

Był członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA, w latach 1976–1980 był wiceprezesem sekcji polskiej), Międzynarodowego Komitetu Muzeów (ICOM). Powołany w skład rady redakcyjnej miesięcznika „Odra”, wchodził też w skład rad naukowych muzeów narodowych. Specjalizował się w dziedzinie muzealnictwa, zajmował się krytyką sztuki współczesnej. Był autorem opracowań naukowych poświęconych zbiorom muzealnym, a także twórcą licznych wystaw polskiej sztuki współczesnej m.in. w Cagnes-sur-Mer, São Paulo i Nowym Delhi. Uczestnik Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70[5].

Zmarł 18 sierpnia 2018; 24 sierpnia tegoż roku został pochowany na cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu[6].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1986 – Nagroda Miasta Wrocławia
  • 1988 – Złoty Krzyż Zasługi
  • 1993 – Nagroda Prezydenta Wrocławia
  • 1998 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1998, za wybitne zasługi dla rozwoju muzealnictwa)[7]
  • 2001 – Nagroda Ministra Kultury
  • 2005 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2005, za wybitne zasługi dla rozwoju muzealnictwa)[8]
  • 2005 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[9]
  • 2005 – Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego
  • 2013 – Merito de Wratislavia – Zasłużony dla Wrocławia
  • 2013 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2013, za wybitne zasługi na rzecz kultury, za osiągnięcia w popularyzowaniu polskiej sztuki współczesnej)[10]

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • W kręgu nadrealizmu, Wrocław 1975
  • Artyści Wrocławia 1945–1970, Wrocław 1996
  • Między ekspresją a metaforą, Wrocław 1999
  • Kondycja ludzka, Wrocław 2001
  • Wrocławskie impresje, Wrocław 2004
  • Emocja i ład, Wrocław 2004
  • Interpretacje, Wrocław 2005
  • Magdalena Abakanowicz, Wrocław 2005
  • Waldemar Cwenarski, Wrocław 2006
  • Józef Gielniak, Wrocław 2006
  • Eugeniusz Geppert, Wrocław 2007
  • Alfons Mazurkiewicz, Wrocław 2007
  • Jan Lebenstein, Wrocław 2013
  • Kolekcja Hermansdorferów, Wrocław 2013

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Mariusz Hermansdorfer. mnwr.art.pl. [dostęp 2015-03-11].
  2. Zmarł Mariusz Hermansdorfer, były dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu. radiowroclaw.pl, 19 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-19].
  3. a b Mariusz Hermansdorfer. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-11-22].
  4. Agata Saraczyńska: Teraz prywatne staje się publiczne – cenny prezent dla muzeum. wyborcza.pl, 25 listopada 2013. [dostęp 2021-01-13].
  5. Danuta Dziedzic; Zbigniew Makarewicz: Sympozjum Plastyczne Wrocław ’70. Wrocław: Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe. Ośrodek Teatru Otwartego „Kalambur”, 1983, s. 177. OCLC 830242745.
  6. Ostatnie pożegnanie. mnwr.pl, 24 sierpnia 2018. [dostęp 2018-09-10].
  7. M.P. z 1998 r. nr 46, poz. 650
  8. M.P. z 2006 r. nr 1, poz. 9
  9. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2022-04-04].
  10. M.P. z 2014 r. poz. 487

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]