Mariano Rampolla del Tindaro

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	8 grudnia 1882
Konsekrator	Edward Henry Howard
Współkonsekratorzy	Alessandro Sanminiatelli Zabarella; Carlo Laurenzi
Konsekrowani biskupi
Gregorio María Aguirre y García	21 czerwca 1885
Antonio Ruiz-Cabal y Rodríguez	22 sierpnia 1886
Francisco Gómez-Salazar y Lucio-Villegas	22 sierpnia 1886
Juan Maura y Gelabert	21 września 1886
Martíno García y Alcocer	26 września 1886
Federico Federici	10 czerwca 1888
Bartolomeo Bacilieri	10 czerwca 1888
Giovanni Maria Camilleri	24 lutego 1889
Costantino Costa	4 maja 1890
Antonio Sabatucci	26 października 1890
Joaquim Arcoverde de Albuquerque Cavalcanti	26 października 1890
Jerónimo Tomé da Silva	26 października 1890
Agostino Ciasca	7 czerwca 1891
Filippo Castracane degli Antelminelli	11 października 1891
Giovanni Ponzi	27 maja 1894
Antonino Sardi	3 czerwca 1894
Guglielmo Maria d’Ambrogi	28 kwietnia 1895
Giovanni Battista Casali del Drago	8 grudnia 1895
Giacomo Ghezzi	12 stycznia 1896
Aristide Rinaldini	30 sierpnia 1896
Sebastiano Martinelli	30 sierpnia 1896
Benedetto Lorenzelli	8 grudnia 1896
Antonio Vico	9 stycznia 1898
Giustino Adami	2 lutego 1898
Carlo Nocella	16 lipca 1899
Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte	26 listopada 1899
Rafael Merry del Val	6 maja 1900
Giovanni Battista Guidi	21 września 1902
Vincenzo Sardi di Rivisondoli	10 maja 1908
Giacomo Sinibaldi	30 maja 1913
Natale Serafino	30 maja 1913

Mariano Rampolla del Tindaro
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	17 sierpnia 1843 ; Polizzi Generosa
Data i miejsce śmierci	17 grudnia 1913 ; Rzym
Miejsce pochówku	Bazylika św. Cecylii na Zatybrzu w Rzymie
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	2 czerwca 1887 – 20 lipca 1903
	Sekretarz Świętego Oficjum
Okres sprawowania	30 grudnia 1908 – 17 grudnia 1913
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1866
Nominacja biskupia	1 grudnia 1882
Sakra biskupia	8 grudnia 1882
Kreacja kardynalska	14 marca 1887; Leon XIII
Kościół tytularny	Santa Ceciliae trans Tiberim
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mariano Rampolla del Tindaro (ur. 17 sierpnia 1843 r. w Polizzi Generosa, zm. 16 grudnia 1913 r. w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, hrabia, kardynał, urzędnik Kurii Rzymskiej.

Życiorys

Święcenia kapłańskie otrzymał w 1866 r. w Rzymie. W 1887 r. został mianowany przez papieża Leona XIII sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej, którym był do 1903 r. Wymieniany jako faworyt na tron papieski. Podczas konklawe w 1903 r. nie został wybrany z powodu zgłoszonej przez polskiego kardynała Jana Puzynę ekskluzywy w imieniu cesarza Austrii Franciszka Józefa. Nowy papież Pius X w 1904 r. w konstytucji Commissum Nobis zakazał takich sprzeciwów pod karą ekskomuniki.

Bibliografia

Nota biograficzna Mariana Rampolli del Tindaro w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2013-08-05]

[1] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[A]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)