Przejdź do zawartości

Marian Gustek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Gustek
Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1928
Biecz

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 2006
Katowice

Zawód, zajęcie

działacz partyjny i państwowy, inżynier

Alma Mater

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Stanowisko

wiceminister górnictwa (1981), wiceminister górnictwa i energetyki (1981–1987)

Partia

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Marian Gustek (ur. 26 czerwca 1928 w Bieczu[1], zm. 10 kwietnia 2006 w Katowicach[2][3]) – polski działacz partyjny i państwowy, inżynier górnictwa, podsekretarz stanu w Ministerstwie Górnictwa (1981) i Ministerstwie Górnictwa i Energetyki (1981–1987).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Ludwika i Julii. Uczył się w Gimnazjum Ogólnokształcącym w Bieczu[4]. Absolwent Szkoły Partyjnej przy KC PZPR (1951)[1]. i Wydziału Górniczego Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie[5]. Pracował jako inżynier górnictwa, kierował Kopalnią Węgla Kamiennego „Kleofas” w Katowicach (1967–1974)[6] i Dąbrowskim Zjednoczeniem Przemysłu Węglowego w Sosnowcu (1974–1981)[3]. Pełnił funkcję prezesa klubów piłkarskich Rozwój Katowice (1969–1974)[7] i Zagłębie Sosnowiec (1974–1978, w tym czasie drużyna dwukrotnie zdobyła Puchar Polski)[8]. W latach 80. przewodniczył zarządowi Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Województwo katowickim[9].

W 1951 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, był instruktorem w Wydziale Węglowym Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach/Stalinogrodzie (1954–1957) i członkiem egzekutywy tego komitetu (1981–1989)[1]. Zajmował stanowiska podsekretarza stanu w Ministerstwie Górnictwa (kwiecień – sierpień 1981)[10] oraz Ministerstwie Górnictwa i Energetyki (sierpień 1981 – listopad 1987)[11], a także przewodniczącego Państwowej Rady Górnictwa (1987–1990)[12] i członka Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa (1988–1990)[13]. Jako wiceminister od 1984 kierował zespołem mającym połączyć górnośląskie kopalnie[14]. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu jako przewodniczący podzespołu ds. górnictwa ze strony koalicyjno-rządowej[15]. W 1989 bez powodzenia kandydował do Senatu w okręgu katowickim (zajął 8. miejsce na 18 kandydatów). W późniejszych latach był m.in. przewodniczącym katowickiego oddziału Stowarzyszenia Współpracy Polska-Wschód[16].

Został pochowany na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Katowicach[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-12-16].
  2. a b Informacje o pochówku. timenote.info. [dostęp 2024-12-16].
  3. a b Wydarzyło się, napisaliśmy…. „Trybuna Górnicza”. 52 (636)/2006, s. 9, 30 grudnia 2006. ISSN 1231-9996. 
  4. Stowarzyszenie Wychowankowie Bieckiego Gimnazjum i Liceum. Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Wyspiańskiego w Bieczu. [dostęp 2024-12-16].
  5. Maria Konieczna. „Przetrącimy im ich wraże łapy” – pokazowy proces harcerzy z Drużyny im. Ks. Jeremiego Wiśniowieckiego. „Krakowski Rocznik Historii Harcerstwa”. 1/2011, s. 57, lipiec 2011. ISSN 1895-6319. 
  6. Leksykon: K. Muzeum Historii Katowic. [dostęp 2024-12-16].
  7. Historia Klubu Sportowego Rozwój Katowice. rozwoj.info.pl, 8 września 2020. [dostęp 2024-12-16].
  8. Prezesi. zaglebie.eu. [dostęp 2024-12-16].
  9. Drogi do przyjaciół zza Bugu. „Wiadomości Zagłębia”. 38 (1531)/1985, s. 2, 20–26 września 1985. ISSN 0239-2860. 
  10. Kochański 2022 ↓, s. 242.
  11. Kochański 2022 ↓, s. 243.
  12. Kochański 2022 ↓, s. 309.
  13. Skład Rady OPWiM 1988–2011. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. [dostęp 2024-12-16].
  14. Adam Frużyński. Reforma, której nie było – polskie górnictwo w latach 80. XX wieku. „Górnik Polski. Zeszyty Naukowe Muzeum Górnictwa Węglowego”. 3/2009, s. 172, 1899-1459. 
  15. Zespoły i podzespoły. okragly-stol.pl. [dostęp 2024-12-16].
  16. XXI Zjazd STIG. Kadra nie może milczeć. „Trybuna Górnicza”. 40 (70)/1995, s. 1, 5 października 1995. ISSN 1231-9996. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]