Marian Anysz

Marian Anysz
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1930 ; Rawa
	Przebieg służby
Lata służby	1948–1990
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	8 Dywizja Zmechanizowana w Koszalinie, Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych im. Ludwika Waryńskiego
Stanowiska	zastępca dowódcy dywizji ds. politycznych, komendant Centrum, podsekretarz stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Marian Anysz (ur. 9 lutego 1930 w Rawie) – polski oficer polityczny, pułkownik ludowego Wojska Polskiego, komendant Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych im. Ludwika Waryńskiego (1978-1986), podsekretarz stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania (1986-1987).

Życiorys

Syn Józefa i Rozalii. W latach wczesnej młodości mieszkał we wsi Ludwinów w powiecie lubartowskim. Od 1948 w ludowym Wojsku Polskim. Absolwent Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu oraz Akademii Wojskowo-Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie. Służył m.in. na stanowiskach dowódcy baterii artylerii przeciwlotniczej w 39 pułku zmechanizowanym, zastępcy dowódcy do spraw politycznych 93 Samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwpancernej w Kwidzynie, zastępcy dowódcy do spraw politycznych 4 pułku łączności w Bydgoszczy oraz zastępcy dowódcy do spraw politycznych 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie. W latach 1978–1986 był komendantem Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych im. Ludwika Waryńskiego w Łodzi. Od 1986 do 1987 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania, a od 1988 do 1990 roku dyrektorem Departamentu Spraw Obronnych Ministerstwo Edukacji Narodowej.

Członek Związku Walki Młodych (1946–1948) oraz PZPR (1952–1990). Delegat na IX Nadzwyczajny Zjazd PZPR w lipcu 1981, członek Prezydium Zjazdu. 1979–1986 członek Komitetu Łódzkiego PZPR, 1981-1986 członek Egzekutywy Komitetu Łódzkiego PZPR, od 1982 przewodniczący Komisji Praworządności Komitetu Łódzkiego PZPR. Radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi. Współprzewodniczący Zespołu ds. Młodzieży Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. W latach 1986–1990 członek Prezydium Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Wieloletni publicysta gazety codziennej ludowego WP Żołnierz Wolności.

11 października 1985 roku Minister Obrony Narodowej wyróżnił go wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich” „za wzorową służbę i pracę w Siłach Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”.

W 1990 zakończył zawodową służbę wojskową i przeszedł na emeryturę. Działacz Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy. W 2009 wydał wspomnienia pod tytułem „42 lata w Wojsku Polskim”.

Odznaczenia i wyróżnienia

Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Medal 30-lecia Polski Ludowej
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Medal Komisji Edukacji Narodowej
Złote pióro redakcji Żołnierza Wolności

Źródła

Spotkania z Generałem. Wspomnienia, refleksje, Wrocław 2009, str. 297-304, 367
Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, [1]