Przejdź do zawartości

Maria Wiłkomirska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Wiłkomirska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 kwietnia 1904
Moskwa

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

19 czerwca 1995
Warszawa

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianistka, pedagog

Zespoły
Trio Wiłkomirskich
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal 10-lecia Polski Ludowej
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Marii Wiłkomirskiej na Cmentarzu Powązkowskim

Maria Wiłkomirska (ur. 21 marca?/3 kwietnia 1904 w Moskwie, zm. 19 czerwca 1995 w Warszawie) – polska pianistka, solistka i kameralistka, wraz z braćmi Kazimierzem i Michałem (od 1945 z przyrodnią siostrą Wandą) członkini Tria Wiłkomirskich; jej przyrodnim bratem był również Józef Wiłkomirski[1]. Była profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie i Łodzi.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Naukę gry na fortepianie rozpoczęła u swojego ojca – Alfreda Wiłkomirskiego. W latach 1914–1917 odbyła studia pianistyczne w Konserwatorium w Moskwie w klasie Bolesława Jaworskiego. W 1919 wraz z rodziną przeniosła się do Polski. W Warszawie uczęszczała na prywatne lekcje gry na fortepianie u Józefa Turczyńskiego, które trwały do 1921.

Jako sanitariuszka brała udział w Powstaniu Warszawskim[2][3].

W latach 1945–1977 uczyła w PWSM w Łodzi i Warszawie. W 1956 otrzymała tytuł prof. nadzwyczajnego, a w 1967 prof. zwyczajnego. W latach 1964–1969 sprawowała funkcję kierownika II Katedry Fortepianu w PWSM w Warszawie[4]. Wykształciła wielu pianistów. Do jej absolwentów należeli m.in. Jerzy Godziszewski, Zygmunt Krauze i Jerzy Marchwiński.

Koncertowała w Polsce i za granicą. Dokonała wielu nagrań radiowych i fonograficznych. Zasiadała w jury konkursów pianistycznych, m.in. Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1955, 1965), w Berlinie (1951) i w Bukareszcie (1967).

Zmarła w Warszawie. Pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 223-1-16)[5].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Fryderyk Chopin – Dzieła wszystkie – Sonata na fortepian i wiolonczelę g-moll op. 65 (Kazimierz Wiłkomirski – wiolonczela, Maria Wiłkomirska – fortepian), Sonata c-moll na fortepian op. 4 (Maria Wiłkomirska – fortepian), Polskie Nagrania „Muza” (SXL 0081)[8]
  • Piotr Czajkowski – Trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę a-moll op. 50 (Trio Wiłkomirskich: Maria Wiłkomirska – fortepian, Wanda Wiłkomirska – skrzypce, Kazimierz Wiłkomirski – wiolonczela), Polskie Nagrania „Muza” (SXL 0811)[9]
  • Ludwig van Beethoven – Trio fortepianowe B-dur op. 11, Supraphon

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zofia Stopińska, Wanda Wiłkomirska: "Miałam piękne życie" - część I [online], www.klasyka-podkarpacie.pl [dostęp 2024-02-28].
  2. ↑ Dzieci Alfreda i Anieli. Archiwum Państwowe w Kaliszu. [dostęp 2017-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-03)].
  3. ↑ Maria Wiłkomirska Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego
  4. ↑ Historia Katedry Fortepianu. Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina. [dostęp 2017-04-28].
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: MICHAŁ BUCHARTOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-08-30].
  6. ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  7. ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 25 marca 1955 r. nr 0/431 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  8. ↑ Maria Wiłkomirska. discogs.com (ang.)
  9. ↑ Wiłkomirski Trio. discogs.com (ang.)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maria_Wiłkomirska&oldid=73221934”