Maria Karolina Radziwiłłowa
._%D0%9C%D0%B0%D1%80%D1%8B%D1%8F_%D0%A0%D0%B0%D0%B4%D0%B7%D1%96%D0%B2%D1%96%D0%BB_(%D0%9B%D1%8E%D0%B1%D0%B0%D0%BC%D1%96%D1%80%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F)_(XVIII).jpg)
| |
 Herb Szreniawa bez Krzyża | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
Maria (Marianna) Karolina Radziwiłłowa z domu Lubomirska (ur. 1730 w Głogowie Małopolskim, zm. 10 stycznia 1795 w Tarnowie) – córka Jana Kazimierza Lubomirskiego i Urszuli z Branickich.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Księżna, miecznikowa litewska, dama czynna politycznie, bohaterka romansu z francuskim pisarzem i botanikiem, oficerem wojsk inżynieryjnych Bernardinem de Saint-Pierre.
Dnia 23 października 1753 roku poślubiła w Mościskach Karola Stanisława Radziwiłła, zwanego Panie Kochanku, konfederata barskiego, z którym jednak rozwiodła się (z powodu m.in. pijaństwa i szaleństw męża[1]) w 1760 nim został wojewodą wileńskim. Nigdy nie wyszła drugi raz za mąż chociaż tego pragnęła, ale na przeszkodzie stawał zawsze zdecydowany sprzeciw wuja Klemensa Branickiego, który groził wydziedziczeniem i odebraniem majątku. Zachował się pomnik nagrobny na Starym Cmentarzu w Tarnowie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Leon Potocki: Urywek ze wspomnień pierwszej mojej młodości. Poznań, 1876, s. 21.