Przejdź do zawartości

Maria Jarochowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Jarochowska
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1918
Babica

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 1975
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

dziennikarka, reportażystka i pisarka

Partia

Francuska Partia Komunistyczna
Polska Partia Robotnicza
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Uśmiechu
Grób Marii Jarochowskiej na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Maria Anna Jarochowska (ur. 15 grudnia 1918 w Babicy[1] lub Krakowie, zm. 20 sierpnia 1975 w Warszawie) – polska dziennikarka, reportażystka i pisarka, posłanka na Sejm PRL I kadencji (1952–1956).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie ziemiańskiej Joachima Romana Jarochowskiego h. Przerowa (1883–1950) i Marii Zofii z Wiktorów h. Brochwicz (1889–1944)[1][2], córki Józefa, którzy byli ostatnimi właścicielami Babicy[3]. Była siostrą późniejszej artystki Piwnicy pod BaranamiIreny „Kiki” Szaszkiewiczowej oraz Konstantego Jarochowskiego (1920–1978)[1], fotografa. W 1937 ukończyła Gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Krakowie. Studiowała następnie matematykę i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Podczas II wojny światowej przebywała w Rzeszowie i w Krakowie, pracując w wypożyczalni książek, domu dziecka i szpitalu[3]. Ukończyła historię i historię sztuki na konspiracyjnym Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasie powstania warszawskiego pracowała w Szpitalu na Sadybie i Czerniakowie w Warszawie. Po upadku powstania wróciła do Krakowa i nawiązała kontakt z PPS[4].

W 1945 wstąpiła do Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i została wybrana do wojewódzkiej rady narodowej w Krakowie[4]. W tym samym roku debiutowała recenzją książki André Malraux Nadzieja (1937) w tygodniku „Odrodzenie[4][3]. Była sekretarzem redakcji tygodnika „Głos Pracy” i dziennika „Echo Krakowa”. Od końca 1946 w Paryżu, gdzie była od maja 1947 sekretarzem redakcji, a od jesieni 1949 redaktorem naczelnym pisma „Gazeta Polska”[4][3]. Wstąpiła do Francuskiej Partii Komunistycznej[4][3]. W styczniu 1950 została, po aresztowaniu, wydalona z Francji za działalność komunistyczną[4][3]. Po powrocie do Polski prowadziła świetlicę w spółdzielni produkcyjnej w Belnie pod Gostyninem. Od 1951 mieszkała w Warszawie. Od 1952 do 1956 była posłem na Sejm PRL. W latach 50. i 60. XX w. publikowała reportaże, recenzje, fragmenty prozy w „Życiu Literackim”, tygodniku „Świat”, „Nowej Kulturze”, „Przyjaciółce” i „Orce”. Pracowała następnie w Naczelnym Zarządzie Kinematografii.

Członkini Francuskiej Partii Komunistycznej (koniec lat 40. XX w.), Polskiej Partii Robotniczej (1945–1948) i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1948–1975); Związku Zawodowego Literatów Polskich (1946–1949) i Związku Literatów Polskich (1948–1975)[3].

W 1955 otrzymała wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za powieść Dziadowska miłość[5].

Zmarła w wieku 56 lat na skutek choroby nowotworowej, pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 37-4-8[6].

Jej syn, Łukasz Konstanty Jarochowski (ur. 1952)[1], jest absolwentem warszawskiej AWF.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Maria Jarochowska z Jaroch h. Przerowa M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-07-01].
  2. Maria Anna Jarochowska [online], geni_family_tree, 4 lipca 2017 [dostęp 2024-07-01] (pol.).
  3. a b c d e f g Zdzisław Domino, Maria Jarochowska z Jaroch, herb Przerowa, literatka i dziennikarka z Babicy [online], Babica – ta ziemia nie jest nam obca [dostęp 2024-04-02].
  4. a b c d e f Alicja Szałagan, Maria Jarochowska, [w:] Polscy pisarze i badacze przełomu XX i XXI wieku, Alicja Szałagan (red.), Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 1 stycznia 2007.
  5. Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-01]. 
  6. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-25].
  7. M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]