Przejdź do zawartości

Maria Elena Boschi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Elena Boschi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1981
Montevarchi

Minister ds. reformy instytucjonalnej i kontaktów z parlamentem Włoch
Okres

od 22 lutego 2014
do 12 grudnia 2016

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Maria Elena Boschi (ur. 24 stycznia 1981 w Montevarchi[1]) – włoska polityk i prawniczka, parlamentarzystka, od 2014 do 2016 minister ds. reformy instytucjonalnej i kontaktów z parlamentem w rządzie Mattea Renziego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie we Florencji. Podjęła praktykę w zawodzie adwokata, specjalizując się w prawie cywilnym. Została bliską współpracowniczką burmistrza Florencji Mattea Renziego, który powierzył jej stanowisko doradcy[2].

W wyborach w 2013 z ramienia Partii Demokratycznej uzyskała mandat posłanki do Izby Deputowanych XVII kadencji[1]. 21 lutego 2014 ogłoszono jej nominację na urząd ministra bez teki ds. reformy instytucjonalnej i kontaktów z parlamentem[3]. 12 grudnia 2016 w gabinecie Paola Gentiloniego przeszła na stanowisko sekretarza rządu (w randze podsekretarza stanu)[4].

W 2018 utrzymała mandat deputowanej na XVIII kadencję[5]. W czerwcu tegoż roku zakończyła pełnienie funkcji rządowej. We wrześniu 2019 przeszła do partii Italia Viva, którą założył wówczas były premier Matteo Renzi[6]. W wyborach w 2022 została wybrana do Izby Deputowanych XIX kadencji[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Marianna Madia na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
  2. Maria Elena Boschi nella segreteria Pd. lanazione.it, 9 grudnia 2013. [dostęp 2014-02-21]. (wł.).
  3. Nasce il governo Renzi, ecco i ministri. Alfano al Viminale, Padoan all'Economia. Mogherini agli Esteri, Pinotti alla Difesa. la Repubblica.it, 21 lutego 2014. [dostęp 2014-02-21]. (wł.).
  4. Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
  5. Elezioni, il nuovo Parlamento senza D'Alema (ma con Grasso, Boldrini e tutti i ministri Pd). today.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
  6. Ecco il nuovo movimento di Renzi: chi lo segue e chi rimane nel Pd. lastampa.it, 17 września 2019. [dostęp 2019-09-19]. (wł.).
  7. Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).