Przejdź do zawartości

Margonin (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Margonin
gmina miejsko-wiejska
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

chodzieski

TERC

3001043

Burmistrz

Janusz Piechocki (2010)

Powierzchnia

122 km²

Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności


6 407[1]

• gęstość

52,0 os./km²

Nr kierunkowy

67

Tablice rejestracyjne

PCH

Adres urzędu:
ul. Kościuszki 13
64-830 Margonin
Szczegółowy podział administracyjny
Plan gminy Margonin
Liczba sołectw

11

Liczba miejscowości

21

Położenie na mapie powiatu
Położenie na mapie powiatu
52°58′23,89″N 17°05′41,27″E/52,973303 17,094797
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej

Margonin (do 1954 miasto Margonin gmina Margonin-Wieś) – gmina miejsko-wiejska w województwie wielkopolskim, w powiecie chodzieskim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie pilskim.

Siedziba gminy to Margonin.

Według danych z 30 czerwca 2004[2] gminę zamieszkiwały 6353 osoby.

Struktura powierzchni

[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2002[3] gmina Margonin ma obszar 122 km², w tym:

  • użytki rolne: 61%
  • użytki leśne: 31%

Gmina stanowi 17,93% powierzchni powiatu.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Dane z 31 grudnia 2021[2]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 6444 100 3203 49,7 3241 50,3
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)
52 25,8 26,2
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Margonin w 2014 roku[1].


Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Na terenie gminy znajduje się 7 jezior i jeden sztuczny zbiornik wodny[4]:

Sąsiednie gminy

[edytuj | edytuj kod]

Budzyń, Chodzież, Gołańcz, Szamocin, Wągrowiec

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Gmina Margonin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-03-17], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  2. a b Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  3. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  4. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 177,203,204,223,280,397,409, ISBN 83-239-9607-5.