Przejdź do zawartości

Marek Tomaszycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marek Tomaszycki
Ilustracja
generał broni generał broni
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1958
Napiwoda

Przebieg służby
Lata służby

1981–2017

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

9 Brygada Kawalerii Pancernej
PKW Irak
10 Brygada Kawalerii Pancernej
12 Dywizja Zmechanizowana
PKW Afganistan
Sztab Generalny WP
• Dowództwo Wojsk Lądowych
• Dowództwo Operacyjne Sił Zbrojnych
• Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych

Stanowiska

• dowódca brygady pancernej
• szef Zarządu Szkolenia P-7
• dowódca dywizji
• szef szkolenia Wojsk Lądowych
• Dowódca Operacyjny Sił Zbrojnych
Dowódca Operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych

Główne wojny i bitwy

stabilizacja Iraku,
ISAF

Późniejsza praca

Rektor-Komendant Akademii Wojsk Lądowych (2024–)[1]

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego Złoty Krzyż Zasługi Wojskowy Krzyż Zasługi Medal Złoty za Długoletnią Służbę Gwiazda Iraku Gwiazda Afganistanu Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku Odznaka pamiątkowa PKW KFOR Medal „Pro Memoria” Brązowa Gwiazda (Stany Zjednoczone) Medal NATO za udział w misji ISAF
W rozmowie z żołnierzami

Marek Ziemowit Tomaszycki (ur. 28 stycznia 1958 w Napiwodzie) – generał broni Wojska Polskiego.

Wykształcenie

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu (1981), Akademię Obrony Narodowej (1995), kurs operacyjno-taktyczny integracji z NATO w Akademii Obrony Narodowej (1999), podyplomowe studia operacyjno-strategiczne na tej samej uczelni (2003) oraz Studium Polityki Obronnej Akademii Wojennej Wojsk Lądowych w Carlisle Barracks w Stanach Zjednoczonych.

Służba wojskowa

[edytuj | edytuj kod]

Służbę wojskową rozpoczął w 1981 jako dowódca plutonu piechoty w 32 Pułku Zmechanizowanym w Kołobrzegu[2]. W późniejszych latach służył w 8 Brygadzie Zmechanizowanej i sztabie 8 Dywizji Ochrony Wybrzeża. W latach 1996–1999 pełnił funkcję szefa szkolenia – zastępcy dowódcy 36 Brygady Pancernej, a w latach 1999–2001 piastował stanowisko dowódcy 9 Brygady Kawalerii Pancernej. W ciągu kolejnych dwóch lat był szefem oddziału Rozpoznania i WRE 1 Korpusu Zmechanizowanego. Od lipca 2003 do lutego 2004 pełnił funkcję szefa Oddziału Szkolenia PKW Irak. Po zakończeniu misji wrócił na poprzednio zajmowane stanowisko.

W latach 2004–2005 dowodził 6 Brygadą Kawalerii Pancernej w Stargardzie. W 2006 został dowódcą 10 Brygady Kawalerii Pancernej w Świętoszowie. W tym samym roku został awansowany na stopień generała brygady[3]. W marcu 2007 poleciał ze swoimi żołnierzami do Afganistanu, gdzie do listopada 2007 był dowódcą Polskiego Kontyngentu Wojskowego. W listopadzie 2007 został mianowany na stopień generała dywizji[4]. Generał Tomaszycki przestał pełnić obowiązki dowódcy 10 Brygady Kawalerii Pancernej 8 stycznia 2008. Na początku 2008 został przeniesiony do rezerwy kadrowej MON przez ministra Bogdana Klicha – do czasu wyjaśnienia okoliczności związanych z prowadzonym przez prokuraturę wojskową śledztwem dotyczącym incydentu w Nangar Khel[5]. W kwietniu 2008 Tomaszycki został przywrócony do czynnej służby, zostając Szefem Zarządu Szkolenia P–7 Sztabu Generalnego WP, na które wyznaczył go poprzedni minister Aleksander Szczygło. 9 lipca 2009 został dowódcą 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie[6]. W 2011 został wyznaczony na stanowisko szefa szkolenia Wojsk Lądowych. Postanowieniem z 23 kwietnia 2013 Prezydent RP Bronisław Komorowski wyznaczył go z dniem 20 maja 2013 na stanowisko Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych[7]. 1 sierpnia 2013 został awansowany do stopnia generała broni[8].

17 grudnia 2013 w Belwederze Prezydent RP Bronisław Komorowski wręczył mu akt zwolnienia ze stanowiska Dowódcy Operacyjnego Sił Zbrojnych[9] i jednocześnie akt mianowania z dniem 1 stycznia 2014 na stanowisko Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych[10][11][12].

20 czerwca 2015, na wniosek premier Ewy Kopacz, Prezydent RP Bronisław Komorowski wyznaczył generała broni Tomaszyckiego na kandydata, który w czasie wojny obejmie stanowisko Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych[13]. Z dniem 28 kwietnia 2017 roku zakończył zawodową służbę wojskową, przechodząc w stan spoczynku[14]. Z dniem 29 lutego 2024 roku został rektorem Akademii Wojsk Lądowych.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gen. Tomaszycki nowym rektorem na AWL [online], defence24.pl [dostęp 2024-02-29].
  2. Faszcza 2015 ↓, s. 198.
  3. a b M.P. z 2006 r. nr 87, poz. 895
  4. a b M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 894
  5. Gazeta.pl: Generał Tomaszycki do rezerwy za ostrzał Nangar Khel. [dostęp 2011-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-08)].
  6. Głos Szczeciński: Generał Tomaszycki nowym dowódcą 12 Dywizji Zmechanizowanej
  7. M.P. z 2013 r. poz. 571
  8. a b M.P. z 2013 r. poz. 772
  9. M.P. z 2014 r. poz. 32
  10. M.P. z 2014 r. poz. 36
  11. Uroczystość wręczenia aktu mianowania Dowódcy Generalnemu RSZ. prezydent.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-17].
  12. Prezydent RP wręczył akt mianowania Dowódcy Generalnemu RSZ. bbn.gov.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-17].
  13. M.P. z 2015 r. poz. 615
  14. a b Pożegnanie z mundurem. sgwp.wp.mil.pl, 28 kwietnia 2017. [dostęp 2017-05-03].
  15. M.P. z 2008 r. nr 15, poz. 159 – pkt 1.
  16. M.P. z 2005 r. nr 10, poz. 191 – pkt 54.
  17. M.P. z 2014 r. poz. 348 – pkt 24.
  18. Święto Wojsk Lądowych. bbn.gov.pl, 12 września 2012. [dostęp 2015-07-03]. (pol.).
  19. a b Jacek Matuszak: Obchody Święta Wojska Polskiego. wojsko-polskie.pl, 13 sierpnia 2012. [dostęp 2015-07-03]. (pol.).
  20. Wizyta Dowódcy Operacyjnego RSZ w PKW na Bałkanach. do.wp.mil.pl, 17 listopada 2015. [dostęp 2017-02-21]. (pol.).
  21. Święto brygady. 10bkpanc.wp.mil.pl, 6 sierpnia 2007. [dostęp 2015-07-03]. (pol.).
  22. Jacek Matuszak: Brązowa gwiazda dla dowódcy. archiwumdo.wp.mil.pl, 29 października 2007. [dostęp 2015-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 lipca 2015)]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 220-221. ISSN 1734-2317.
  • Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]