Marduk

Marduk
	bóg opiekuńczy miasta Babilon, najważniejszy bóg panteonu babilońskiego
	; Marduk i wąż-smok
Występowanie	mitologia babilońska
Atrybuty	trójkątne narzędzie rolnicze – łopata lub motyka
Teren kultu	Babilonia; starożytna Asyria
	Rodzina
Ojciec	Enki/Ea
Żona	Sarpanitu

Marduk (sum. ^damar-^dutu, tłum. „Młody byczek boga Utu”)^[1] – bóstwo opiekuńcze miasta Babilon, najważniejszy bóg panteonu babilońskiego, syn boga Enki/Ea, małżonek bogini Sarpanitu, utożsamiany z planetą Jowisz i Syriuszem.

Ze względu na pozycję miasta, Marduk szybko stał się naczelnym bóstwem Mezopotamii. W szczytowym nasileniu kultu innych bogów uważano za jego sługi bądź jedynie inne aspekty jego osobowości. Jego kult stał się również popularny w Asyrii.

Symbolem Marduka było trójkątne narzędzie rolnicze – łopata lub motyka – zwane marru (ponieważ na początku był najprawdopodobniej, jak inni bogowie, jedynie lokalnym bóstwem rolniczym). Towarzyszył mu wąż-smok Muszhuszu.

Kojarzy się go przede wszystkim z takimi dziedzinami, jak magia, mądrość, woda i sądownictwo – im bowiem patronował.

Zobacz też

Przypisy

↑ Marek Stępień, Kodeks Hammurabiego, Wydawnictwo ALFA, Warszawa 2000, s. 17, przypis 8.

Bibliografia

H.W.F. Saggs: Civilization Before Greece And Rome, Yale University Press 1989, ISBN 0-300-04440-2
Chester G. Starr: A History Of The Ancient World, Oxford University Press 1999, ISBN 0-19-506628-6

[1] Marek Stępień, Kodeks Hammurabiego, Wydawnictwo ALFA, Warszawa 2000, s. 17, przypis 8.

[1]