Manon
Muzyka | |
---|---|
Libretto | |
Liczba aktów |
5 |
Prapremiera |
19 stycznia 1884 |
Manon – pięcioaktowa opera Jules’a Masseneta do libretta Henriego Meillaca i Philippe’a Gille’a według powieści Historia kawalera des Grieux i Manon Lescaut Antoine’a-François Prévosta d’Exiles’a. Prapremiera 19 stycznia 1884 w Opéra-Comique w Paryżu.
Recepcja
[edytuj | edytuj kod]Swoistym dopełnieniem historii, przedstawionej w Manon jest jednoaktowy Portret Manon tego samego kompozytora.
Osoby
[edytuj | edytuj kod]- Manon Lescaut – sopran
- Kawaler des Grieux – tenor
- Lescaut, kuzyn Manon – baryton
- Hrabia des Grieux, ojciec kawalera – bas
- Guillot Morfontaine, kochanek Manon – tenor
- Pan de Brétigny – baryton
- Pousette – sopran
- Rosette – mezzosopran
- Javotte – mezzosopran
- Sierżant – baryton
Treść
[edytuj | edytuj kod]Miejsce i czas akcji: Francja za panowania Ludwika XV.
Akt I
[edytuj | edytuj kod]W Amiens. Przed zajazd pocztowy podjeżdża dyliżans, z którego wysiada młoda dziewczyna Manon, udająca się do klasztoru. Pod nieuwagę swego kuzyna wdaje się w rozmowę z kawalerem des Grieux. Młodzi szybko przypadają sobie do gustu i postanawiają razem uciec do Paryża.
Akt II
[edytuj | edytuj kod]W Paryżu wiodą skromne życie, które nie zadowala dziewczyny. Pod nieobecność kochanka, odwiedza Manon jego ojciec – hrabia des Grieux – i namawia do opuszczenia kawalera.
Akt III
[edytuj | edytuj kod]Manon opływa w luksusach u boku swego podstarzałego protektora – Guillota Morfontaine’a. Tymczasem des Grieux przyjął święcenia kapłańskie. Słuchając jego kazania w kościele św. Sulpicjusza, Manon postanawia odzyskać kochanka, który porzuca dla niej stan duchowny.
Akt IV
[edytuj | edytuj kod]Manon i des Grieux prowadzą hulaszczy tryb życia, większą część dnia spędzając na grze w kasynie. Wiedziony żądzą zemsty Morfontaine oskarża des Grieux o oszustwa, a Manon o nierząd. Zostają aresztowani.
Akt V
[edytuj | edytuj kod]Des Grieux, za sprawą swego możnego i wpływowego ojca zostaje uwolniony, natomiast Manon skazana na deportację do Luizjany. Wraz z jej kuzynem Lescautem przekupują straże, by uwolnić Manon, ale wyczerpana przejściami umiera w ramionach kochanka.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lesław Czapliński „We władzy operowych kurtyzan: Violetta, Manon, Lulu” (o „Manon” Jules’a Masseneta) w: „W kręgu operowych mitów” Kraków 2003