Manihiki
Zdjęcie satelitarne atolu | |
Państwo | |
---|---|
Terytorium stowarzyszone | |
Akwen | |
Archipelag | |
Powierzchnia |
5,4 km² |
Populacja (2016) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Wysp Cooka | |
Położenie na mapie Oceanii | |
10°24′S 161°00′W/-10,400000 -161,000000 | |
Manihiki – atol wchodzący w skład Północnych Wysp Cooka, należący administracyjnie do terytorium zależnego Nowej Zelandii – Wyspy Cooka. Atol stanowi jednocześnie jednostkę administracyjną o takiej samej nazwie.
Atol ma powierzchnię 5,4 km², a zamieszkany jest przez 212 mieszkańców (dane na 2016 rok). W skład atolu wchodzi 6 większych wysp i kilkadziesiąt drobnych wysepek, z których najważniejsze to: Tauhunu, Porea, Hakamaru, Ngake i Murihiti.
Na atolu znajdują się dwie miejscowości: Tauhunu położona na wyspie o tej samej nazwie i zamieszkana przez 65 osób (dane szacunkowe na 2007) oraz Tuako położona na wyspie Ngake.
Atol został odkryty w 1822, a od 1888 wraz z innymi wyspami archipelagu stanowi protektorat brytyjski, zwany od 1891 Cook Islands Federation. W 1901 atol wraz z całymi Wyspami Cooka został przekazany Nowej Zelandii. Od początku XX wieku do atolu roszczenia zgłaszały Stany Zjednoczone. W 1980 roku został podpisany traktat pomiędzy Nową Zelandią a Stanami Zjednoczonymi, na mocy którego Stany Zjednoczone uznały zwierzchność Nowej Zelandii nad wyspami.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Liczba ludności zamieszkującej atol Manihiki[1]:
1971 | 1976 | 1981 | 1986 | 1996 | 2001 | 2006 | 2011 | 2016 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
452 | 266 | 405 | 508 | 668 | 515 | 356 | 239 | 212 |
Od połowy XX wieku, pomimo wysokiego przyrostu naturalnego, liczba ludności atolu spada. Głównym powodem takiego stanu rzeczy jest emigracja zarobkowa na największą i najludniejszą spośród Wysp Cooka Rarotongę oraz do Nowej Zelandii[2][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Cook Islands 2016 Census Main Report [online], Ministry of Finance and Economic Management, s. 16 [dostęp 2021-11-26] .
- ↑ Wiesław Maik, Australia, Oceania, Antarktyda, Wyd. 1, Poznań: Wydawn. Kurpisz, 1998, s. 191, ISBN 83-87621-02-1, OCLC 42656234 [dostęp 2021-11-28] .
- ↑ Tadeusz Olszewski , Geografia ekonomiczna Australii i Oceanii, Wyd. 2 uaktualnione, Warszawa: Państwowe Wydaw. Ekonomiczne, 1988, s. 343, ISBN 83-208-0536-8, OCLC 749373056 [dostęp 2021-11-28] .