Manganit

Manganit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	γ-MnO(OH) – tlenowodorotlenek manganu
Twardość w skali Mohsa	4
Przełam	nierówny
Łupliwość	doskonała
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość	4,35 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	czarna, ciemnobrunatna, ciemnoszara
Rysa	czarna, brunatnoczarna
Połysk	półmetaliczny, matowy

Manganit – minerał z grupy tlenowodorotlenków. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi. Nazwa pochodzi od składu chemicznego tego minerału.

Charakterystyka

Właściwości

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym, igiełkowym bardzo często wykazują pionowe zbrużdżenia. Ładnie wykształcone kryształy występują w druzach, gdzie tworzą szczotki krystaliczne. Występuje w skupieniach ziarnistych, pręcikowych, włóknistych, promienistych, czasami naciekowych. Tworzy też konkrecje. Występują zbliźniaczenia – kolankowe lub krzyżowe. Jest kruchy, przeświecający, tworzy pseudomorfozy po kalcycie.

Występowanie

Minerał hydrotermalny niskich temperatur oraz niektórych płytkomorskich osadów. Współwystępuje z kalcytem, barytem, hematytem, piroluzytem, psylomelanem.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Niemcy, Wielka Brytania, Ukraina, Włochy, Szwecja, Włochy, Kanada, USA, Chiny, Indie.

• W Polsce: spotykany w żelaziakach brunatnych w okolicach Tarnowskich Gór oraz w rejonie złóż Zn-Pb. Także w skałach ilastych w okolicach Jawora (Dolny Śląsk) i w Tatrach.

Zastosowanie

• ważna ruda manganu (62,47% Mn),
• wysoko ceniony kamień kolekcjonerski.

Bibliografia

• Leksykon Przyrodniczy – Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002.
• J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
• O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996.
• R. Hochleitner: Minerały i kryształy, „Muza S.A.” 1994.
• W. Heflik, L. Natkaniec-Nowak: Minerały Polski, Wyd. „Antykwa” 1998.

Linki zewnętrzne

• artykuł o manganicie na stronie Webmineral.com (ang.)
• artykuł o manganicie na stronie Mindat.org (ang.)