Malacosoma disstria

Malacosoma disstria
Hübner, 1820
imago
gąsienica
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	motyle
Rodzina	barczatkowate
Podrodzina	Lasiocampinae
Plemię	Lasiocampini
Rodzaj	Malacosoma
Gatunek	Malacosoma disstria
Synonimy
Chelonia nubilis Guérin-Méneville, [1832] Clisiocampa silvatica Harris, 1841 Bombyx drupacearum Boisduval, 1868 Clisiocampa erosa Stretch, 1881 Clisiocampa disstria var. thoracicoides Neumoegen & Dyar, 1893 Clisiocampa erosa var. sylvaticoides Neumoegen & Dyar, 1893 Clisiocampa erosa var. perversa Neumoegen & Dyar, 1893

Malacosoma disstria – gatunek motyla nocnego z rodziny barczatkowatych.

Zasięg występowania

Gatunek ten występuje w Ameryce Płn. od Atlantyku po Pacyfik, częsciej na wsch. od rzeki Mississippi.

Budowa ciała

Rozpiętość skrzydeł u imago wynosi 25 do 45 mm. Gąsienice osiągają do 64 mm długości.

U osobników dorosłych przednia para skrzydeł jasnobrązowa z dwiema ciemniejszymi, poprzecznymi, cienkimi pręgami, obszar między nimi często również jest ciemniejszy i tworzy wrażenie pojedynczego,, ciemnego pasa. Gąsienice o ubarwieniu ciemnoszarym do brązowoczarnego. Po bokach biegną dwie podłużne pręgi - szeroka niebieska, oraz cienka i przerywana żółta; na grzbietowej stronie każdego segmentu odwłoka duża, biaława plama w kształccie dziurki od klucza lub odcisku buta. Całe ciało pokryte jest rzadką, delikatną, białawą szczecinką.

Biologia i ekologia

Odżywianie

Larwy żerują na drzewach z rodzajów olsza, brzoza, topola, wierzba, lipa, dąb oraz wiśnia. Żerujące gąsienice nie tworzą oprzędów, wytwarzają zaś jedwabiste maty w których gromadzą się w celu linienia lub odpoczynku po żerowaniu, znaczą również przędzą ścieżki do miejsc żerowania.

Gatunek ten może powodować spowolnienie wzrostu lub obumieranie niektórych gałęzi lub, rzadko, całej rośliny żywicielskiej.

Cykl życiowy

W ciągu roku występuje jedna generacja. Imago spotyka się zwykle od kwietnia do sierpnia, gąsienice zaś od kwietnia do lipca.

W przypadku żerowania na topoli osikowej stwierdzono liczniejsze występowanie tego gatunku w miejscach o podwyższonym stężeniu ozonu, co spowodowane jest wolniejszym wzrostem roślin, zwiększonym stężeniem glikozydów fenolowych oraz większą ilością kutykuli.

Wrogowie naturalni

Pasożytami jaj są Telemonus clisiocampanae z rodziny Scelionidae oraz Ablerus clisiocampe z rodziny Azotidae.

defoliacja drzew w Alabamie w wyniku żerowania Malacosoma disstra

Znaczenie dla człowieka

Gatunek ten jest uznawany za szkodnika w gospodarce leśnej. Ogniska gradacji tej ćmy mogą utrzymywać się do 6 lat i obejmować ogromne obszary, np. w Kanadzie 1962 roku stwierdzono defoliację drzew na powierzchni 139 tys. mil kwadratowych w czterech prowincjach na zachodzie kraju.