Maciej Radziukinas

Maciej Radziukinas

tytularny generał brygady
Pełne imię i nazwisko	Maciej Józef Radziukinas
Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1870 Simno
Data i miejsce śmierci	29 lipca 1937 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	do 1927
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	Dep. VI MSWojsk.
Stanowiska	zastępca szefa departamentu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna domowa w Rosji

Grób Macieja Radziukinasa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Maciej Józef Radziukinas (ur. 20 lutego 1870 w Simnie, zm. 29 lipca 1937 w Warszawie) – inżynier, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w osadzie miejskiej Simno, w ówczesnym powiecie kalwaryjskim guberni suwalskiej, w rodzinie Jerzego, obywatela ziemskiego, i Heleny z Lesiewiczów. W 1892 ukończył gimnazjum w Suwałkach, a cztery lata później studia na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1903 ukończył Nikołajewską Akademię Inżynieryjną w Petersburgu.

Służył w Korpusie Inżynierów Armii Imperium Rosyjskiego. Początkowo w oddziałach budowlanych Odeskiego Okręgu Wojskowego, od 1904 Nadamurskiego Okręgu Wojskowego. Od 1915 w pionie techniczno-organizacyjnym Piotrogradzkiego Okręgu Wojskowego. Po rewolucji opowiedział się po stronie eserowców. W latach 1918–1919 więziony w areszcie domowym przez bolszewików w Jarosławiu. Uciekł potem do Odessy. Służył w armii Piotra Wrangla. Od 17 sierpnia 1919 do 31 marca 1920 kierował pracami fortyfikacyjnymi na Krymie, a następnie dotarł do Polski.

7 sierpnia 1920 przyjęty został do Wojska Polskiego w charakterze urzędnika. Po weryfikacji pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Pomorze” w Toruniu. Do października 1921 pomocnik szefa Departamentu VII Ministerstwa Spraw Wojskowych. 18 października 1921 wyznaczony został na stanowisko komendanta Obozu Warownego „Przemyśl”. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 4. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. 20 maja tego roku został szefem Saperów i Inżynierii Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie. W październiku 1925 został zastępcą szefa Departamentu VI Budownictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych. Pełniąc służbę w Lublinie i Warszawie pozostawał oficerem nadetatowym 1 pułku saperów.

5 lutego 1927 Prezydent RP Ignacy Mościcki nadał mu stopień generała brygady, wyłącznie z prawem do tytułu, z dniem 30 kwietnia 1927 – przeniesienia w stan spoczynku. Mieszkał wówczas w Warszawie przy ulicy Kruczej 26. Pracował w wojskowej administracji mieszkaniowej. Założyciel i kierownik Spółdzielni Mieszkaniowej „Bateryjka” w Warszawie. Tu zmarł. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A20-8-24). Żonaty z Natalią Depp, z którą miał jedno dziecko.

Awanse

• podporucznik – 1897
• porucznik – 1901
• sztabskapitan – 1903
• kapitan – 1905
• podpułkownik – 1914
• pułkownik – 1917, w Wojsku Polskim zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919
• tytularny generał brygady – 5 lutego 1927 z dniem 30 kwietnia 1927

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.