Przejdź do zawartości

Ludwik Glatman

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Glatman
Ludwik Glatmann
Ludomir(a), Zygmunt Ludomira
Data urodzenia

1859

Data i miejsce śmierci

marzec 1915
Kraków

Miejsce spoczynku

Kraków

Zawód, zajęcie

historyk, nauczyciel

Małżeństwo

Stanisława

Dzieci

Zdzisław, Gerard

Faksymile

Ludwik August Glatman ps. „Ludomir(a)”, „Zygmunt Ludomira” (ur. 1859, zm. w marcu 1915 w Krakowie) – polski filolog, historyk, literat, dziennikarz prasowy, publicysta, wydawca, profesor gimnazjalny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ludwik August Glatman urodził się w 1859[1]. Kształcił się w C. K. Wyższym Gimnazjum w Wadowicach[2]. Z zawodu był historykiem literatury i filologiem[3]. Pracował jako nauczyciel w Nowym Sączu, skąd później przeniósł się do Sanoka[4]. Publikował prace w dziedzinie beletrystyki historycznej[4][5]. Równolegle zaangażował się w działalność dziennikarską, wydawniczą, redaktorską i publicystyczną w prasie polskiej[3][5]. Tworzył także poezje, był autorem wierszy: Goniec spod Maratonu, opublikowanego w prospekcie III Zlotu Sokolstwa Polskiego w Krakowie w 1896[6], o charakterze patriotycznym. Na cześć Kościuszki[7], Na uroczystość kościuszkowską „Sokołów” sanockich[8] i inne[9]. W latach 90. był wydawcą i sekretarzem redakcji miesięcznika „Przegląd Literacki”, organu Związku Literackiego w Krakowie[10][11][12]. Od początku istnienia w maju 1910 wydawanego w Sanoku czasopisma „Tygodnik Ziemi Sanockiej” był jego redaktorem naczelnym i odpowiedzialnym do pierwszego tygodnia stycznia 1912[13][14][15][16] (tygodnik był prowadzony przez środowisko narodowych demokratów[17][18]). W czasopiśmie publikował różnego rodzaju artykuły, a tym recenzje literackie (m.in. utworu współpracującej z gazetą Janiny Kossak-Pełeńskiej)[19][20]. W numerze 26 z 23 października 1910 ukazało się wspólne oświadczenie L. Glatmana i zastępcy kierownika szkoły wydziałowej męskiej w Sanoku, Aleksandra Mochnackiego, w którym obaj odnieśli się w kwestii wcześniejszych krytycznych i obraźliwych wypowiedzi na swój temat[21]. Przez pewien czas po odejściu ze stanowiska głównego redaktora publikował nadal w tym piśmie[22][23], a w wydaniu z 26 października 1913 ukazał się jego wiersz pt. Pożegnanie Sanoka[24]. Był redaktorem odpowiedzialnym i wydawcą dziennika „Głos Narodu”[3]. Publikując swoje prace używał pseudonimu „Ludomir(a)”[25][26][27], ponadto publikował pod tożsamością Zygmunt Ludomir(a)[28].

Został nauczycielem. Reskryptem z 25 lipca 1900 C. K. Rady Szkolnej Krajowej jako zastępca nauczyciela został przeniesiony w tym charakterze z C. K. Gimnazjum w Nowym Sączu do C. K. Gimnazjum w Jaśle[29]. W szkole uczył języka polskiego i języka niemieckiego[30][31][32][33]. Rozporządzeniem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 23 lipca 1902 w charakterze zastępcy nauczyciela został przeniesiony z Gimnazjum w Jaśle do C. K. I Gimnazjum w Tarnowie[5][34][35]. W szkole uczył języka łacińskiego, języka polskiego (1902/1903)[34], języka łacińskiego, języka polskiego (1903/1904)[36]. Rozporządzeniem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 19 sierpnia 1904 w charakterze zastępcy nauczyciela został przeniesiony z Tarnowa do C. K. Seminarium Żeńskiego w Krakowie[37][38]. Ponadto pracował także w Gimnazjum w Bochni[5]. Reskryptem z 22 września 1906 C. K. Rady Szkolnej Krajowej jako zastępca nauczyciela został przeniesiony w tym charakterze z C. K. Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego w Krakowie do C. K. Gimnazjum w Sanoku[39]. W szkole uczył języka polskiego, języka niemieckiego, geografii, historii, a ponadto historii krajowej, języka francuskiego[40][41][42][43]. Był członkiem Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka[44]. Reskryptem z 5 września 1912 C. K. Rady Szkolnej Krajowej został mianowany profesorem w Prywatnym Gimnazjum Polskim w Podhajcach[45][46]. Tam pracował do czasu wybuchu I wojny światowej[5].

Po inwazji rosyjskiej schronił się w Krakowie[5]. Zmarł w Krakowie w 1915 w wieku 56 lat[5]. Pogrzeb odbył się 28 marca 1915 w Krakowie[5][47].

Jego żoną była Stanisława Żebrowska[48]. W okresie pracy Ludwika Glatmana w Sanoku uczniami i absolwentami sanockiego gimnazjum byli jego synowie: Zdzisław Maria Glatman (ur. 1891[49], matura w 1909) i Gerard Maria Glatman (ur. 1893 w Krakowie[50], matura w 1912, student prawa, poległy podczas I wojny światowej w 1916 w szeregach Legionów Polskich[51][52][53][54])[55][56][57][58][59][60].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Henryk Barycz: Ludwik August Glatman. W: Polski Słownik Biograficzny. T. VIII. 1959-1960, s. 35-36.
  2. ↑ W publikacji wskazany jako Ludwik Glatmann. W 1879 ukończył VI klasę. Por. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Wadowicach za rok szkolny 1879. Wadowice: 1879, s. 58. Brak jest zdigitalizowanego wydania sprawozdania tej szkoły z 1880, natomiast sprawozdanie z 1881 nie podało wśród absolwentów VIII klasy i maturzystów Ludwika Glatmanna. Por. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Wadowicach za rok szkolny 1881. Wadowice: 1881, s. 72, 73.
  3. ↑ a b c Mariusz Jakubek. Prasa krakowska w momencie transformacji cywilizacyjnej miasta, regionu, kraju (1795-1918). „Prace Komisji Historii Nauki Polskiej Akademii Umiejętności”. 4, s. 110, 2002. 
  4. ↑ a b Henryk Barycz. Stanisław Łempicki. Z pamiętnika sądeckiego. „Rocznik Sądecki”. Tom 4, s. 236, 1960. 
  5. ↑ a b c d e f g h i † Ludwik Glatman. „Ilustrowany Kurier Codzienny”, s. 3, Nr 71 z 28 marca 1915. 
  6. ↑ Marek Łyskawa. Idea olimpijska w Polsce (1918–2008). „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego”. 583, s. 8, 2009. 
  7. ↑ Ludwik Glatman. Na cześć Kościuszki. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 46 z 5 listopada 1911. 
  8. ↑ Ludwik Glatman. Na uroczystość kościuszkowską „Sokołów” sanockich. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 32 z 4 grudnia 1910. 
  9. ↑ Ludwik Glatman. Pyłki satyryczne. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 51 z 25 grudnia 1912. 
  10. ↑ Przegląd Literacki.
  11. ↑ a b Kronika literacka.. „Przegląd Poznański”, s. 9, Nr 1 z 5 stycznia 1896. 
  12. ↑ Informacja. „Przegląd Literacki”, s. 19, Nr 7 z 1 lipca 1896. 
  13. ↑ Naczelny i odpowiedzialny redaktor. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 4, Nr 1 z 1 maja 1910. 
  14. ↑ Informacja. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 4, Nr 9 z 26 lutego 1911. 
  15. ↑ Kronika. Od redakcyi. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2, Nr 1 z 7 stycznia 1912. 
  16. ↑ Imci panu redaktorowi Tygodnika Ziemi Sanockiej na pożegnanie!!. „Tygodnik Ludowy”. Nr 2, s. 2, 14 stycznia 1912. 
  17. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 359.
  18. ↑ Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku, Życie kulturalne, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 451.
  19. ↑ Ludwik Glatman. Janina Pełeńska: „Na falach życia”. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 14 z 31 lipca 1910. 
  20. ↑ Ludwik Glatman. Uwagi nad zawodem lekarskim w chwili obecnej przez Dra Aleksandra Hicnera we Lwowie 1904. Część II w Jaśle 1905. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 16 z 14 sierpnia 1910. 
  21. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 26 z 23 października 1910. 
  22. ↑ Ludwik Glatman. Nowe nazwy ulic Wielkiego Sanoka. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 35 z 24 sierpnia 1913. 
  23. ↑ Ludwik Glatman. Nowe nazwy ulic Wielkiego Sanoka (dokończenie). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2, Nr 36 z 31 sierpnia 1913. 
  24. ↑ Ludwik Glatman. Pożegnanie Sanoka. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 44 z 26 października 1913. 
  25. ↑ a b Kronika literacka. „Myśl”, s. 20, Nr 2 (9) z 1893. 
  26. ↑ Helena Dąbczańska: Pseudonimy pisarzy polskich. Lwów: 1910, s. 50, 112.
  27. ↑ Ludwik Czarkowski: Pseudonimy i kryptonimy polskie. Wilno: 1922, s. 50, 111.
  28. ↑ Według innego źródła pod pseudonimami „Sigmunt Ludomir”, „Zygmunt Ludomir”, „Z. Ludomir” publikował literat Zygmunt Kozłowski (ur. 1848). Por. Anna Bujnowska. "Pieśń niepodległa. Model poezji konspiracyjnej. 1939-1945", Jerzy Święch, Warszawa 1982 (recenzja). „Biuletyn Polonistyczny”. 27/2 (92), s. 294, 1984. 
  29. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jaśle za rok 1901. Jasło: 1901, s. 4.
  30. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jaśle za rok 1901. Jasło: 1901, s. 3.
  31. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jaśle za rok 1902. Jasło: 1902, s. 4.
  32. ↑ Kazimierz Krajewski: Sprawozdanie ze Zjazdu Jubileuszowego. Dodatek do Księgi Pamiątkowej 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868-1938. Jasło: 1938, s. 113.
  33. ↑ Zdzisław Świstak: Grono pedagogiczne Gimnazjum i Liceum im. Króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle (1868-2008). 1lojaslo.pl. [dostęp 2017-04-30].
  34. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Tarnowie za rok szkolny 1902/03. Tarnów: 1903, s. 31.
  35. ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy C. K. Rady Szkolnej Krajowej w Galicyi”. Nr 26, s. 373, 30 lipca 1902. 
  36. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1903/04. Tarnów: 1904, s. 45.
  37. ↑ Z kraj. Rady Szkolnej. „Kurjer Lwowski”. Nr 234, s. 7, 24 sierpnia 1904. 
  38. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum I w Tarnowie za rok szkolny 1904/05. Tarnów: 1905, s. 38.
  39. ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: 1907, s. 6.
  40. ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: 1907, s. 2, 4.
  41. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 2.
  42. ↑ XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 2.
  43. ↑ Ludwik Glatman pojawiał się w wykazie nauczycieli sanockiego gimnazjum do roku szkolnego 1908/1909.
  44. ↑ Sprawozdanie Wydziału Tow. Upiększania Miasta Sanoka. „Miesięcznik Artystyczny”, s. 67, Nr 7 z 1912. 
  45. ↑ XXXII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1912/13. Sanok: Fundusz Naukowy, 1913, s. 6.
  46. ↑ Kronika. Mianowania i przeniesienia. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 36 z 8 września 1912. 
  47. ↑ Pogrzeb śp. Ludwika Glatmana. „Ilustrowany Kurier Codzienny”, s. 4, Nr 72 z 30 marca 1915. 
  48. ↑ Osoby o nazwisku „Glatman” w Genealogii Potomków Sejmu Wielkiego. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-04-30].
  49. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 765.
  50. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 300.
  51. ↑ Lista Strat Legionów Polskich (VII). Piotrków: 1916, s. 7.
  52. ↑ Apel poległych. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 66.
  53. ↑ Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Gerard Glatman. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-04-30].
  54. ↑ Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Gerard Glatmann. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-04-30].
  55. ↑ Obaj wcześniej uczyli się w C. K. IV Gimnazjum w Krakowie. Por. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum IV w Krakowie za rok szkolny 1905. Kraków: 1905, s. 86, 89.
  56. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 63.
  57. ↑ XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 55, 66.
  58. ↑ XXIX. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1909/10. Sanok: Fundusz Naukowy, 1910, s. 81.
  59. ↑ XXX. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1910/11. Sanok: 1911, s. 54.
  60. ↑ XXXI. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1911/12. Sanok: 1912, s. 45.
  61. ↑ Dorota Samborska-Kukuć. Polska proza fabularna na łamach "Czasu" w latach 1848-1900. Rekonesans. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria”. 13, s. 155, 2013. 
  62. ↑ Ludwik Glatman. Raj utracony. Opowiadanie historyczne. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 23 z 2 października 1910. 
  63. ↑ Ludwik Glatman. Raj utracony. Opowiadanie historyczne. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 24 z 9 października 1910. 
  64. ↑ Ludwik Glatman. Raj utracony. Opowiadanie historyczne. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 25 z 16 października 1910. 
  65. ↑ Ludwik Glatman. Raj utracony. Opowiadanie historyczne. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 26 z 23 października 1910. 
  66. ↑ Ludwik Glatman. Raj utracony. Opowiadanie historyczne. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 27 z 30 października 1910. 
  67. ↑ Ludwik Glatman. Raj utracony. Opowiadanie historyczne. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 28 z 6 listopada 1910. 
  68. ↑ Dorota Samborska-Kukuć. Polska proza fabularna na łamach "Czasu" w latach 1848-1900. Rekonesans. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria”. 13, s. 156, 2013. 
  69. ↑ Ludwik Glatman. Kachna Strusiówna. Obrazek historyczny. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 34 z 18 grudnia 1910. 
  70. ↑ Ludwik Glatman. Kachna Strusiówna. Obrazek historyczny (cz. 8). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 8 z 19 lutego 1911. 
  71. ↑ Erazm Semkowicz, Konstanty Wojciechowski. Przegląd czasopism. „Kwartalnik Historyczny”. IX, s. 774, 1895. Towarzystwo Historyczne. 
  72. ↑ Erazm Semkowicz, Eugeniusz Semkowicz. Przegląd czasopism. „Kwartalnik Historyczny”. XI, s. 475, 1897. Towarzystwo Historyczne. 
  73. ↑ Ponowne wydania. „Przegląd Literacki”, s. 15, Nr 7 z 1 lipca 1896. 
  74. ↑ Pogadanki w związki literackim. „Przegląd Literacki”, s. 22, Nr 19 i 20 z października 18976. 
  75. ↑ Henryk Baranowski: Bibliografia kopernikowska 1509-1955. Warszawa: Wydawnictwo PWN, 1958, s. 289.
  76. ↑ Ludwik Finkel: Bibliografia historyi polskiej. T. III. Kraków: 1906, s. 1669.
  77. ↑ Henryk Baranowski: Bibliografia kopernikowska 1509-1955. Warszawa: Wydawnictwo PWN, 1958, s. 290.
  78. ↑ Eugeniusz Barwiński. Bibliografia historyi polskiej. „Kwartalnik Historyczny”. XVII, s. 164, 1903. Towarzystwo Historyczne. 
  79. ↑ Erazm Semkowicz, Eugeniusz Semkowicz. Przegląd czasopism. „Kwartalnik Historyczny”. XI, s. 914, 1897. Towarzystwo Historyczne. 
  80. ↑ Majer Bałaban. Przegląd literatury historyi Żydów w Polsce 1899–1907. „Kwartalnik Historyczny”. XXII, s. 512, 1908. Towarzystwo Historyczne. 
  81. ↑ Erazm Semkowicz, Eugeniusz Semkowicz. Przegląd czasopism. „Kwartalnik Historyczny”. XI, s. 247, 1897. Towarzystwo Historyczne. 
  82. ↑ W. Reis. Odcinek. „Lwowski Tygodnik Lekarski”, s. 583, Nr 41 z 10 października 1907. 
  83. ↑ Ludwik Glatman. Halpirowa (szkic historyczny na podstawie nieznanego pamiętnika). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 22 z 25 maja 1913. 
  84. ↑ Kronika. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 13 z 23 marca 1913. 
  85. ↑ Ludwik Glatman. Halpirowa (szkic historyczny na podstawie nieznanego pamiętnika). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 14 z 30 marca 1913. 
  86. ↑ Ludwik Glatman. Halpirowa (szkic historyczny na podstawie nieznanego pamiętnika). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 30 z 20 lipca 1913. 
  87. ↑ Ludwik Glatman. Piątek (humoreska). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 3 z 15 maja 1910. 
  88. ↑ Ludwik Glatman. Mimi (nowelka). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 21 z 18 września 1910. 
  89. ↑ Ludwik Glatman. Mimi (nowelka). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 22 z 25 września 1910. 
  90. ↑ Ludwik Glatman. Perukajtis. Epizod z boju pod Grunwaldem. „„Dodatek Literacki” do „Nowej Reformy””, s. III, Nr 140 z 26 marca 1910. 
  91. ↑ Wiktor Hahn. Grunwald w poezyi polskiej. „Przegląd Powszechny”. CVII, s. 42, 1910. 
  92. ↑ Ludwik Glatman. Perukajtis. Epizod z boju pod Grunwaldem (1). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 9 z 26 czerwca 1910. 
  93. ↑ Ludwik Glatman. Perukajtis. Epizod z boju pod Grunwaldem (2). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 12 z 17 lipca 1910. 
  94. ↑ Ludwik Glatman. Perukajtis. Epizod z boju pod Grunwaldem (3). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 13 z 24 lipca 1910. 
  95. ↑ Nowe książki. „Sfinks”. 35, s. 327, 1910. 
  96. ↑ W. Pr.. Wydawnictwa grunwaldzkie (III). „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 334 z 25 lipca 1910. 
  97. ↑ Ludwik Glatman. Grzegorz z Sanoka. Opowiadanie historyczne. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 19 z 7 maja 1911. 
  98. ↑ Ludwik Glatman. Grzegorz z Sanoka. Opowiadanie historyczne. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 44 z 22 października 1911. 
  99. ↑ Ludwik Glatman. Zosia Zbrożkówna (Epizod z życia królewicza Władysława). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 30 z 20 listopada 1910. 
  100. ↑ Ludwik Glatman. Zosia Zbrożkówna (Epizod z życia królewicza Władysława). „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 31 z 27 listopada 1910. 
  101. ↑ Ludwik Glatman. Wilia wnuków Sobieskiego. Wspomnienie historyczne. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 35 z 25 grudnia 1910. 
  102. ↑ Ludwik Glatman. Gody w Dobromilu. Urywek z powieści historycznej. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 52 z 17 grudnia 1911. 
  103. ↑ Ludwik Glatman. Gody w Dobromilu. Urywek z powieści historycznej. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 53 z 24 grudnia 1911. 
  104. ↑ Ludwik Glatman. Powstanie sanockie 1809 r.. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 54 z 31 grudnia 1911. 
  105. ↑ Ludwik Glatman. Kościuszko w Sosnowicy. Obrazek historyczny. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1, Nr 23 z 9 czerwca 1912. 
  106. ↑ Ludwik Glatman. Kościuszko w Sosnowicy. Obrazek historyczny. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 26 z 30 czerwca 1912. 
  107. ↑ Ludwik Glatman. Kościuszko w Sosnowicy (obrazek historyczny). „Rozwój”, s. 3-6, Nr 295 z 24 grudnia 1913. 
  108. ↑ Ludwik Glatman. Bojowiska polskie. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 410 z 19 września 1914. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Glatman&oldid=71915859”