Przejdź do zawartości

Ludwik de France (książę Burgundii)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik de France
Ilustracja
ilustracja herbu
podpis
Delfin Francji
Okres

od 14 kwietnia 1711
do 18 lutego 1712

Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1682
Wersal

Data śmierci

18 lutego 1712

Ojciec

Ludwik Burbon

Matka

Maria Anna Bawarska

Żona

Maria Adelajda Sabaudzka

Dzieci

Ludwik (ur. 1704),
Ludwik, książę Bretanii (ur. 1707),
Ludwik XV (ur. 1710)

Ślub Ludwika z Marią Adelajdą

Ludwik de France, Mały Delfin (ur. 16 sierpnia 1682 w Wersalu, zm. 18 lutego 1712) – delfin Francji, książę Burgundii.

Ludwik urodził się jako najstarszy syn Ludwika, delfina Francji i Marii Anny Bawarskiej. Jego dziadkiem od strony ojca był Ludwik XIV, król Francji, a dziadkiem od strony matki - Ferdynand Maria, elektor Bawarii. Ludwik wychował się razem ze swoimi młodszymi braćmi; Filipem, księciem Andegawenii (późniejszym królem Hiszpanii) i Karolem, księciem Berry. Kiedy Ludwik miał 8 lat zmarła jego matka, a ojciec, mimo że bardzo popularny wśród poddanych, stronił od polityki, przebywając w zamku w Meudon razem ze swoją kochanką. Książę Burgundii był złym i aroganckim młodym człowiekiem, który nikogo się nie słuchał. Zmienił się dopiero pod wpływem swojego nauczyciela - bardzo religijnego i pobożnego arcybiskupa Cambrai, François Fénelona.

Na początku 1702 Ludwik XIV pozwolił 20-letniemu Ludwikowi brać udział w posiedzeniach rady królewskiej. W 1711 zmarł ojciec Ludwika, a książę Burgundii został nowym delfinem (następcą tronu). Aby uniknąć pomyłek zaczęto nazywać go Małym Delfinem. Ludwik znalazł się pod wpływem partii bigotów i został otoczony szczelnym kręgiem "przyjaciół" - znanych jako frakcja burgundzka (Fénélon, książę Beauvilliers, książę Chevreuse, książę Saint-Simon). Wszyscy ci arystokraci pragnęli wprowadzić reformy, które odebrałyby jak najwięcej uprawnień monarsze absolutystycznemu na rzecz ministrów i rady królewskiej. Głosili utopijną ideę monarchy kontrolowanego przez arystokrację (przedstawicieli ludu), władzy zdecentralizowanej i jak najrozleglejszych uprawnień przyznanych prowincjom. Stanowili opozycję dla Ludwika XIV, który ministrami mianował ludzi z ludu, czyli tzw. burżuazji. Książę Burgundii był pod tak wielkim wpływem frakcji, że gdyby został królem nie potrafiłby się przeciwstawić wprowadzeniu ich idei w życie.

Małżeństwo i potomstwo

[edytuj | edytuj kod]

7 grudnia 1697 Ludwik poślubił swoją kuzynkę Marię Adelajdę Sabaudzką. Maria Adelajda co najmniej cztery razy poroniła (1702, 1703, 1708, 1712), ale urodziła też trzech synów:

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Na początku 1712 Ludwik i jego żona zachorowali i oboje zmarli w ciągu 6 dni – Maria Adelajda 12 lutego, a Ludwik 18 lutego. Na tę samą chorobę 8 marca zmarł Ludwik, książę Bretanii. Przedwczesna śmierć Ludwika pozbawiła bigotów wszelkich nadziei, a większość przyjaciół księcia zmarła niedługo po nim.

W tej sytuacji następcą tronu francuskiego został zaledwie dwuletni Ludwik, książę Andegawenii, który następnie został królem po śmierci swojego pradziadka Ludwika XIV w 1715. Podczas rządów regencyjnych w czasie jego małoletności wprowadzono w życie kilka idei bigotów. Zrezygnowano z nich już w 1718 i na powrót wprowadzono styl rządów Ludwika XIV - absolutyzm.