Przejdź do zawartości

Luborzyca (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luborzyca
gromada
1954–1973
Państwo

 Polska

Województwo

krakowskie

Powiat

1954–57: miechowski
1958–72: krakowski

Data powstania

6 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Luborzyca

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

7

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

27

brak współrzędnych

Luborzyca – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Luborzycaz siedzibą GRN w Luborzycy utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie miechowskim w woj. krakowskim, na mocy uchwały nr 24/IV/54 WRN w Krakowie z dnia 6 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Luborzyca, Wysiółek Luborzycki, Wola Luborzycka, Baranówka, Łuczyce, Pietrzejowice i Maciejowice ze zniesionej gminy Luborzyca w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

1 stycznia 1958 gromadę przyłączono do powiatu krakowskiego[8].

1 stycznia 1969 do gromady Luborzyca przyłączono obszar zniesionej gromady Goszcza (bez wsi Polanowice)[9], którą przyłączono równocześnie do powiatu krakowskiego z powiatu miechowskiego w tymże województwie[10].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[11][12]. 1 stycznia 1973 utworzono gminę Kocmyrzów-Luborzyca z siedzibą gminnej rady narodowej w Kocmyrzowie[13] (obecnie siedziba gminy znajduje się w Luborzycy).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 24/IV/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 6 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu miechowskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 17 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 29 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 50)
  7. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Miechowie z dnia 2 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 8 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 36)
  8. Dz.U. z 1957 r. nr 59, poz. 312
  9. Uchwała Nr XIV/78/68 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 13 maja 1968 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie krakowskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 20 lipca 1968 r., Nr. 7, Poz. 65)
  10. Dz.U. z 1968 r. nr 18, poz. 114
  11. Obwieszczenie Wydziału Organizacyjno-Prawnego Prezydium WRN w Krakowie z dnia 1 października 1970 r. o podziale administracyjnym województwa krakowskiego – stan na dzień 1 stycznia 1970 r.(Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 7 października 1970 r., Nr. 9, Poz. 99) – ostatni wykaz gromad w Dzienniku Urzędowym WRN w Krakowie przed reaktywowaniem gmin
  12. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
  13. Uchwała Nr XVIII/92/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 6 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie krakowskim oraz ustalenia siedzib gminnych rad narodowych (Dz. Urz. WRN w Krakowie z 1972 r. Nr 18, Poz. 268)