Jako dziecko grał w piłkę nożną w klubach z rodzinnej Sofii: Tigurze, Atletiku, Sławie oraz Szypce[1][2]. W wieku 14 lat przeniósł się do AS-23 Sofia, gdzie przylgnął do niego przydomek boiskowyStaroto (bułg.Старото), który otrzymał od kolegów szkolnych z gimnazjum[2]. W 1928 roku włączono go do składu pierwszego zespołu, gdzie rozpoczął regularne występy[2]. Przed sezonem 1931 został mianowany kapitanem drużyny[2]. W tym samym sezonie wywalczył z AS-23 mistrzostwo Bułgarii, po pokonaniu w meczu finałowym przez walkower FK Szypczenski Sokol[2][3]. W 1941 roku zdobył Puchar Cara, strzelając w spotkaniu finałowym przeciwko Napredakowi Ruse (4:2) 2 bramki[2][4]. Po przejęciu władzy w Bułgarii przez reżim komunistyczny AS-23 Sofia został rozwiązany, natomiast główni działacze z przyczyn politycznych zostali poddani represjom[5]. Angełow wraz z innymi wiodącymi zawodnikami AS-23, Spartaka Podujane i Szypki Sofia założył zespół Czawdar Sofia[6], w którym występował on do końca 1947 roku[2][5].
10 maja 1931 zadebiutował w reprezentacji Bułgarii w przegranym 2:5 meczu z Rumunią w ramach Balkan Cup 1929/1931[7]. 4 października 1931 zdobył pierwszą bramkę w drużynie narodowej w spotkaniu przeciwko Jugosławii (3:2)[7]. W marcu 1932 roku zdobył gola w meczu przeciwko Grecji (2:1) w Atenach, przyczyniając się do odniesienia przez Bułgarów pierwszego w historii zwycięstwa w spotkaniu wyjazdowym[2]. W latach 1931, 1932 i 1935 zwyciężył z Bułgarią w turnieju Balkan Cup[2][8], dodatkowo w edycji 1935 zostając z 6 golami królem strzelców[8][9]. W latach 1937–1940 pełnił funkcję kapitana drużyny[2]. Ogółem w latach 1931–1940 rozegrał w reprezentacji 36 oficjalnych spotkań i zdobył 21 goli, w tym dwa hat tricki[7].
W 1948 roku ukończył Państwową Szkołę Trenerską przy Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Sofii[1]. Czterokrotnie w latach 1948, 1950, 1953 i 1964 prowadził seniorską reprezentację Bułgarii[10], w międzyczasie trenując również kadrę Bułgarii B (1949–1959) oraz reprezentację młodzieżową (1960–1962)[1]. Pracował jako szkoleniowiec Spartaka Sofia (1949–1956, 1966–1968) i Łokomotiwu Sofia (1957, 1964), a także zatrudniony był w sztabie szkoleniowym Spartaka-Lewskiego Sofia, w którym pełnił rolę asystenta Rudolfa Vytlačila i Jonczo Arsowa[1]. W latach 1964–1966 pracował w Syrii, tworząc struktury tamtejszej ligi piłkarskiej i systemu szkolenia zawodników[1]. W latach 1957–1962 i 1964-1966 był zatrudniony na stanowisku trenera związkowego przy BFS[2][11]. Jest współautorem książki Przewodnik po piłce nożnej (1941) (bułg.Ръководство по футбол) i laureatem odznaczenia Honorowy trener (1965)[11].
