Przejdź do zawartości

Lubięcin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lubięcin
wieś
Ilustracja
Wiatrak koźlak w Lubięcinie
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

nowosolski

Gmina

Nowa Sól

Liczba ludności (2022)

810[2]

Strefa numeracyjna

68

Kod pocztowy

67-108[3]

Tablice rejestracyjne

FNW

SIMC

0912215

Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Sól
Mapa konturowa gminy wiejskiej Nowa Sól, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Lubięcin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Lubięcin”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Lubięcin”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lubięcin”
Ziemia51°53′22″N 15°52′33″E/51,889444 15,875833[1]

Lubięcin (niem. Liebenzig[4]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Nowa Sól, 19 km na północny wschód od Nowej Soli.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lubięcin. W latach 1973–1976 miejscowość była siedzibą gminy Lubięcin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Integralne części wsi Lubięcin[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0912190 Drogoniów przysiółek
0912244 Radosławice przysiółek
0912250 Stawy przysiółek

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś powstała prawdopodobnie przed 1201 rokiem.

We wsi był przystanek kolejowy Lubięcin.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[7]:

  • Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubięcinie pierwotnie ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pod wezwaniem Serca Jezusowego, szachulcowy, salowy, zbudowany w 1747 roku, przebudowany w 1862 roku. Dawny zbór ewangelicki. Wystrój wnętrza barokowy
  • plebania, drewniana, zbudowana w pierwszej połowie XIX wieku
  • kościół cmentarny, dawny parafialny pod wezwaniem św. Katarzyny, drewniany, powstał w początkach XVIII w. na bazie starszego, wymienionego w źródłach w 1372 roku, przebudowany w 1820 roku
  • szkoła, z pierwszej połowy XIX wieku
  • domy nr 85, nr 102
  • wiatrak koźlak, drewniany, z 1817 roku
  • wiatrak koźlak, drewniany, z 1705 roku, przebudowany w 1879 roku
  • wiatrak koźlak, drewniany, z XIX wieku

inne zabytki:

  • dzwonnica z XIX wieku, dzwon z 1793 roku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 70243
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 662 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. GUS. Rejestr TERYT
  7. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 46. [dostęp 2013-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].