Lola T95/30
| |||
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie |
monocoque z włókien węglowych i aluminium o strukturze plastra miodu | ||
| Zawieszenie przednie |
|||
| Zawieszenie tylne |
|||
| Silnik | |||
| Skrzynia biegów |
Lola, półautomatyczna, 6 biegów wsteczny | ||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Kierowcy | |||
| Używany |
1994–1995 | ||
| Wyścigi |
0 | ||
| Wygrane |
0 | ||
| Pole position |
0 | ||
| Najszybsze okrążenie |
0 | ||
| |||
Lola T95/30 (czasem niepoprawnie zwany Lolą T94/30[1]) – samochód Formuły 1 konstrukcji Loli, testowany w latach 1994–1995 przez Allana McNisha. Samochód nie wziął udziału w żadnym wyścigu Formuły 1, chociaż Lola miała takie plany. Samochód został zaprojektowany jako prototyp, gotowy do startów Loli w Formule 1. Okazało się jednak, że jest niezgodny z regulaminem, i był jedynie testowany przez McNisha, przez co Lola chciała znaleźć sponsorów[2][3]. Samochód był napędzany przez silnik Ford ED[4].
Model T95/30 został zaprojektowany przez Juliana Coopera i Chrisa Saundersa, którzy wcześniej pracowali odpowiednio w Benettonie i Williamsie[2]. Do jego zaprojektowania wykorzystano tunel aerodynamiczny w skali 40%, znajdujący się w Instytucie Cranfield[2]. W 1997 roku, po pokazach Autosportu, samochód został sprzedany. Jego następcą był model T97/30.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sam Collins: Unraced... Formula One's lost cars. Veloce Publishing, 2007, s. 38. ISBN 978-18458-4084-6.
- ↑ a b c Whatever happened to Lola's F1 plans?. GrandPrix.com, 1996-02-29. [dostęp 2010-06-30]. (ang.).
- ↑ Joe Saward: The Lola T97/30. GrandPrix.com, 1997-02-01. [dostęp 2010-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-30)]. (ang.).
- ↑ Lola Cars. All Formula One Info. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).