Przejdź do zawartości

Livio Vacchini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julius Posener
Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1933
Locarno

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 2007
Bazylea

Narodowość

szwajcarska

Praca
Styl

neomodernizm

Poczta w Locarno, 1990−1995
Palestra w Losone, 1995−1997
Piazza del Sole w Bellinzonie, 1981−1998

Livio Vacchini (ur. 27 lutego 1933 w Locarno, zm. 2 kwietnia 2007 w Bazylei) – szwajcarski architekt, w 1997 laureat Nagrody Beton 97, w 2005 laureat europejskiej nagrody konstrukcji stalowych oraz nagrody SF RDS i Hochparterre Die Besten '03 za budynek La Ferriera w Locarno.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciel neomodernistycznego minimalizmu we współczesnej architekturze. Jeden z czterech architektów tesyńskich określanych mianem „czterech muszkieterów” (Snozzi, Vacchini, Galfetti i Botta), współtworzących fenomen w architekturze europejskiej końca XX wieku, zwany „szkołą tesyńską”.

Dyplom architekta uzyskał na Politechnice Federalnej ETHZ w Zurychu w 1958. W 1959–1960 pracował w Szokholmie i w Paryżu, od 1961 własne biuro w Locarno, w 1962–1971 biuro z Luigim Snozzim, w 1971–1975 współpraca z Aureliem Galfettim, w 1995–2007 współpraca z Silvią Gmür w Locarno i w Bazylei.

W 1976 był profesorem zaproszonym ETHZ w Zurychu, a w 1982 profesorem zaproszonym Wydziału Architektury Politechniki w Mediolanie.

Od 1976 konferencje, seminaria i wykłady w licznych szkołach architektury na świecie, w tym w Polsce (Kraków 1992).

Wystawy indywidualne: 1987 Konwent Teatynów – Vicenza, 1992 Muzeum Architektury – Bazylea, Muzeum Vela – Ligornetto, 1993 ETHZ – Zurych, Spichlerz – Berno, Szkoła Inżynierska – Genewa, 1994 Studio Dabbeni – Lugano, 1997 Galeria A.A.M. – Mediolan, Instytut Architektury – Wenecja, Kościół św. Marka – Marostica, 1998 Muzeum Architektury – Ferrara.

Wystawy wspólne: 1990 Muzeum Architektury Fińskiej – Helsinki (Galfetti, Snozzi, Vacchini), 1992 Galeria Expo WAPK – Kraków (Snozzi, Vacchini), 1995–1996 Muzeum Sztuk Pięknych – Caracas (Botta, Galfetti, Snozzi, Vacchini), 1996 Narodowe Muzeum Architektury – Meksyk (Botta, Galfetti, Snozzi, Vacchini), Narodowe Muzeum Sztuk Pięknych – Buenos Aires (Botta, Galfetti, Snozzi, Vacchini), 2002 Fundacja Cassamarca – Treviso (Luigi Snozzi, Silvia Gmür & Livio Vacchini).

Był członkiem:

Realizacje

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Livio Vacchini, GG Gustavo Gili, Barcelona 1987, ISBN 84-252-1318-5
  • Snozzi Vacchini Galfetti, 1960–1990, Muzeum Architektury Fińskiej, Helsinki 1990, ISBN 951-9229-64-7
  • Livio Vacchini, Projekte 1989–1991, Muzeum Architektury w Bazylei, Bazylea 1992, ISBN 3-905065-16-9
  • Peter Dish Livio Vacchini, Architetto, ADV, Lugano 1994, ISBN 88-7922-006-3
  • Werner Blaser, Transformation – Livio Vacchini, Jacques Gubler, Jean-Claude Vigato, Basel: Birkhäuser Verlag, 1994, ISBN 3-7643-2987-4, OCLC 32032695.
  • Roberto Masiero, Livio Vacchini – works and projects, Barcelona: Editorial Gustavo Gili, 1999, ISBN 84-252-1784-9, OCLC 41647283.
  • Roberto Masiero, Livio Vacchini – opere e progetti, Livio Vacchini, Milano: Electa editore, 1999, ISBN 88-435-6406-4, OCLC 41285472.
  • Roberto Masiero Spacek Vacchini – Vacchini Spacek, Casa Editrice Libria 2003, ISBN 88-87202-36-2
  • Bauen für die Gesundheit – Kantonsspital Basel Klinikum 1, Silvia Gmür – Livio Vacchini Christoph Merian Verlag 2003
  • RT Rivista Tecnica nr. 18/2005 Livio Vacchini – la ricerca degli ultimi dieci anni, ADV Publishing House 2005
  • Livio Vacchini Capolavori – Chefs-d'oeuvre, Editions du Linteau 2006, ISBN 2-910342-44-1
  • Livio Vacchini Capolavori, Umberto Allemandi & C., Torino 2007, ISBN 88-422-1533-3
  • Carmine Carlo Falasca Incontro con Livio Vacchini su tecnologie e cultura del progetto, FrancoAngeli Editore 2007, ISBN 88-464-9210-4

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]