Przejdź do zawartości

Lipowiec (powiat nowomiejski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lipowiec
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

nowomiejski

Gmina

Kurzętnik

Liczba ludności (2022)

350[2]

Strefa numeracyjna

56

Kod pocztowy

13-306[3]

Tablice rejestracyjne

NNM

SIMC

0845737

Położenie na mapie gminy Kurzętnik
Mapa konturowa gminy Kurzętnik, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lipowiec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Lipowiec”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Lipowiec”
Położenie na mapie powiatu nowomiejskiego
Mapa konturowa powiatu nowomiejskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Lipowiec”
Ziemia53°23′54″N 19°32′10″E/53,398333 19,536111[1]

Lipowiecwieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Kurzętnik. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa toruńskiego.

Wieś sołecka, położona w dolinie Drwęcy. We wsi jest 49 gospodarstw rolnych, gospodarujących na powierzchni od trzech do 70 ha (dane z 2008 r.). W Lipowcu działa Koło Gospodyń Domowych (blisko 50 lat działalności). We wsi nie ma szkoły, parafia znajduje się w Nowym Mieście Lubawskim.

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Lipowiec[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
1045275 Glinki część wsi
0845743 Taborowizna część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W XVI w. przez Lipowic prowadził szlak komunikacyjny, krytym z okolic Kurzętnika dostarczano zboże do Grudziądza. Pod koniec XIX wieś Lipowietz-Rumunki (Rumunki lub Rumunek – tak nazywano na Mazowszu i okolicach osady zakładane po wyciętych lasach, z języka niemieckiego Römmung) były wsią chłopską, leżącą przy granicy powiatu lubawskiego. Wieś obejmowała 521 mórg gruntów, było w niej 26 budynków, w tym 16 domów mieszkalnych. We wsi mieszkało 109 katolików i 14 ewangelików. Parafia mieściła się w Pokrzydowie, tam też dzieci uczęszczały do szkoły. Najbliższa poczta była w Kurzętniku.

Przed 1939 r. kierownikiem tutejszej szkoły był Władysław Kunz. Natomiast Bronisława Werberowa była właścicielką tutejszego majątku ziemskiego. W czasie drugiej wojny światowej Niemcy wysiedlili do obozu w Potulicach następujące rodziny: Malinowscy, Jakubowscy, Byglewscy, Radomscy, Klimaszewscy. Ich gospodarstwa zajęli Niemcy z Besarabii. Po 1945 r. majątek ziemski rozparcelowano (dawny pałac nazywano Belwederem). Kierownikiem szkoły został Trzebiatowski. Była to szkoła czteroklasowa. Dalszą naukę dzieci kontynuowały w szkole w Kurzętniku.

W 1978 r. założono Rolnicza Spółdzielnię Produkcyjną, na bazie której w 1991 r. utworzono Gospodarstwo Pomocnicze przy Urzędzie Gminy Kurzętnik, przekształcone następnie w 2005 r. w Zakład Gospodarki Komunalnej. Zakład ten prowadzi składowisko odpadów komunalnych w LIpowcu (powstało w 1965 r., a jego powierzchnia wynosi 3,5 ha).

Ludzie związani z miejscowością

[edytuj | edytuj kod]
  • Wojciech Zawadzki, mieszkaniec wsi, członek założyciel Banku Ludowego w Nowym Mieście Lubawskim, zarejestrowanego w 1893 r.
  • Celestyn Rosiński, urodzony w 1898 r. Lipowcu, znany kupiec z Nowego Miasta Lubawskiego, weteran pierwszej wojny światowej, członek zarządu Towarzystwa Samodzielnych Kupców w Nowym Mieście Lubawskim, zmarł w 1935 r.
  • Sołtysami w XX w. byli: Reszka, Radomski, Lendzion, Kreński, Malinowski, Jan Jabłoński, Elżbieta Wadecka, Wiesław Grzywacz (od 2015r.)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 69040
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 656 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. GUS. Rejestr TERYT

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Stanisław Grabowski, Z dziejów Kurzętnika i okolic. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 2008, 287 str., ISBN 978-83-205-4710-8