Linomargi
54°45′51″N 25°49′07″E/54,764167 25,818611| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 54°45′51″N 25°49′07″E/54,764167 25,818611
| |
Linomargi (biał. Лінамаргі, Linamarhi; ros. Линамарги, Linamargi) – chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim, w sielsowiecie Worniany, w pobliżu granicy z Litwą.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W XIX i w początkach XX w. zaścianek położony w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie wileńskim, w gminie Bystrzyca. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich, w okręgu wileńskim, w powiecie wileńskim. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.
Od 11 kwietnia 1922[1] leżały w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wileńsko-trockim, do 1 kwietnia 1927 w gminie Bystrzyca, następnie w gminie Mickuny. Były to wówczas cztery zaścianki Linomargi I, II, III i IV[2][3].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ do 20 stycznia 1926 w Ziemi Wileńskiej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
- ↑ Dz.U. z 1927 r. nr 24, poz. 189
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej.. T. I. Województwo wileńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Linomary, pow. wileński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 241.
- Bystrzyca (1), pow. wileński, okręg wiejski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 510.
- Mapa WIG Niemenczyn. [dostęp 2023-05-28]. (pol.). (pod nazwą Linomarki)
- Publiczna Mapa Katastralna Republiki Białorusi. [dostęp 2023-05-28]. (ros. • biał.).
