Czubajeczka zamszowata

Czubajeczka zamszowata
	; Morfologia
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	pieczarkowate
Rodzaj	czubajeczka
Gatunek	czubajeczka zamszowata
	Nazwa systematyczna
	Lepiota tomentella J.E. Lange; Dansk bot. Ark. 4(no. 4): 48 (1923)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Czubajeczka zamszowata (Lepiota tomentella J.E. Lange) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Synonimy^[2]:

Lepiota tomentella f. rubidella Bon 1993
Lepiota tomentella J.E. Lange 1923 f. tomentella

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 1,5–5 cm, początkowo półkulisty, potem dzwonkowaty, w końcu wypłaszczony z niewielkim garbem na środku. Powierzchnia biaława do kremowej, pokryta różowobrązowymi lub czerwonobrązowymi włókienkami, szczególnie silnie w środkowej części kapelusza^[4].

Blaszki

Wolne, dość luźne, początkowo białawe, potem z odcieniem czerwonawym^[4].

Trzon

Walcowaty, bez pierścienia, w górnej części gładki, w dolnej kłaczkowato włókienkowaty.

Cechy mikroskopowe

Cheilocystydy beczułkowate z szeroko zaokrąglonymi końcami. Pleurocystyd brak. Podstawki 4-zarodnikowe. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, dekstrynoidalne, bez pory rostkowej, z ostrogą. Rozmiary: 9 × 4 um^[5].

Występowanie i siedlisko

Na terenie Polski do 2003 r. podano w literaturze naukowej 4 stanowiska^[3]. W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający^[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech i Holandii^[3].

Owocniki wyrastają na ziemi w lasach liściastych od września do października^[3].

Znaczenie

Saprotrof^[3]. Prawdopodobnie jest grzybem trującym, u przebadanych czubajek wykryto bowiem amanitotoksyny – te same trucizny, które występują w muchomorach^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Index Fungorum. [dostęp 2017-11-18]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-11-18]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b Lepiota tomentella J.E. Lange 1923. [dostęp 2017-11-18].
↑ Mushroom Observer. Lepiota tomentella. [dostęp 2017-11-18].
↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
↑ Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2017-11-18]. (ang.).

[2] Species Fungorum. [dostęp 2017-11-18]. (ang.).

[checklist-3] Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[ceska-4] Lepiota tomentella J.E. Lange 1923. [dostęp 2017-11-18].

[5] Mushroom Observer. Lepiota tomentella. [dostęp 2017-11-18].

[6] Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.

[gminder-7] Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]