Przejdź do zawartości

Leopold Unger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leopold Unger
Ilustracja
Leopold Unger (2009)
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1922
Lwów

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 2011
Bruksela

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Leopold Unger z Bohdanem Osadczukiem; Krynica-Zdrój, 9 września 2005

Leopold Unger, ps. Pol Mathil, Brukselczyk (ur. 12 sierpnia 1922 we Lwowie, zm. 20 grudnia 2011 w Brukseli[1]) – polski dziennikarz żydowskiego pochodzenia, publicysta, eseista, komentator ds. międzynarodowych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W czasie II wojny światowej przebywał w Rumunii. Po wojnie pracował jako dziennikarz w Życiu Warszawy, później w belgijskim dzienniku Le Soir. W 1969 w wyniku wydarzeń marcowych, wyemigrował do Belgii. Mieszkał w Woluwe-Saint-Lambert w Regionie Stołecznym Brukseli, przy avenue de Broqueville 134.

Był stałym współpracownikiem paryskiej Kultury, Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, sekcji polskiej BBC, a także International Herald Tribune. Był również publicystą Gazety Wyborczej.

W kwietniu 2008, na 85-lecie urodzin i 60-lecie pracy zawodowej Ungera, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie wydało księgę pamiątkową pt. Udało mi się mieć ciekawe życie (wśród autorów: Władysław Bartoszewski, Bronisław Geremek, Henryk Giedroyc, Ryszard Kapuściński, Leszek Kołakowski, Bohdan Osadczuk, Jerzy Pomianowski, Adam Daniel Rotfeld, Andrzej Wajda, Lech Wałęsa i Józef Życiński).

8 czerwca 2009 odebrał w Warszawie nagrodę Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich. 30 czerwca 2009 otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[2].

Pochowany 23 grudnia 2011 w części żydowskiej cmentarza komunalnego w Kraainem[3].

Od 2013 na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie przyznawana jest Nagroda i Stypendium im. Leopolda Ungera zainicjowana przez rodzinę dziennikarza. Stypendium przeznaczone jest dla młodych dziennikarzy i adeptów dziennikarstwa – studentów wszystkich kierunków i stopni kształcenia do 35. roku życia.[4]

23 stycznia 2019 w Lublinie odbyła się premiera filmu dokumentalnego o Leopoldzie Ungerze pt. Dziennikarz (reż. Mateusz Kasiak)[5].

W 2019 ukazały się także książki: praca zbiorowa pt. Publicystyka Leopolda Ungera. W kierunku dziennikarstwa poważnego (autorzy: Iwona Hofman, Ewelina Górka, Justyna Maguś, Magdalena Pataj) oraz Bez złudzeń i bez maski. Publicystyka Leopolda Ungera w paryskiej „Kulturze” w latach 1970-2000 Agaty Fijuth-Dudek.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Le grand retour (publicystyka; współautor: Christian Jelen; wstęp Golda Meir; Editions Albin Michel 1977, ISBN 2-226-00454-8)
  • Mój anty-raport o stanie wojennym (esej przedrukowany z paryskiej „Kultury”; II obieg wydawniczy; Maraton 1983; Wydawnictwo Pershing 1983)
  • Jałta - Helsinki - Madryt [w:] Archiwum polityczne: „Kultura” paryska - wybór (esej przedrukowany z paryskiej „Kultury”; II obieg wydawniczy; J 1984)
Dom przy av. de Broqueville 134 w Brukseli - belgijski adres Leopolda Ungera
  • UNESCO; Lot nr 007 (dwa eseje przedrukowane z paryskiej „Kultury”; anonimowe wydawnictwo II obiegu; 1984)
  • UNESCO...? (esej przedrukowany z paryskiej „Kultury”; II obieg wydawniczy; Unia 1985)
  • Orzeł i reszta (widziane z Brukseli) (publicystyka; Instytut Literacki, Biblioteka „Kultury”, t. 416, 1986, ISBN 2-7168-0081-2; przedruk - II obieg wydawniczy: Widziane z Brukseli Wydawnictwo Kret 1986)
  • A jeżeli rzeczywiście to byli Rosjanie? Wybór publicystyki politycznej z paryskiej „Kultury” (II obieg wydawniczy; Wydawnictwo CDN 1987; Oficyna Niepokornych 1987)
  • Z Brukseli (publicystyka; Pomost 1991, ISBN 83-85219-07-2)
  • Intruz (wspomnienia autobiograficzne; Prószyński i S-ka, 2001, ISBN 83-7255-943-0)
  • Wypędzanie szatana (publicystyka; Towarzystwo Opieki nad Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu - Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej 2005, ISBN 83-227-2328-8)
  • Jerzy Giedroyc, Leopold Unger - Korespondencja 1970-2000 (Instytut Książki 2016, ISBN 978-83-61005-47-6; seria: "W kręgu paryskiej Kultury")

Inne prace redakcyjne

[edytuj | edytuj kod]
Grób Leopolda Ungera na cmentarzu w Kraainem (Crainhem); 7 października 2019

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmarł Leopold Unger (1922 - 2011). wyborcza.pl, 2011-12-21. [dostęp 2019-10-08].
  2. Doktorzy honoris causa UMCS. umcs.lublin.pl. [dostęp 2019-10-08].
  3. Leopold Unger został pochowany w Brukseli. wyborcza.pl, 2011-12-24. [dostęp 2019-10-08].
  4. Stypendium im. Leopolda Ungera [online], www.umcs.pl [dostęp 2022-01-13] (pol.).
  5. Za nami premiera filmu „Dziennikarz”. umcs.pl, 2019-01-25. [dostęp 2019-10-08].