Leon Wałęga

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	12 maja 1901
Konsekrator	Jan Puzyna
Współkonsekratorzy	Józef Bilczewski; Józef Weber
Konsekrowani biskupi
Edward Komar	11 września 1921
Współkonsekrowani biskupi
Piotr Mańkowski	1 grudnia 1918
Bolesław Twardowski	12 stycznia 1919
Stanisław Rospond	12 lipca 1927
Franciszek Lisowski	7 października 1928

Leon Wałęga
	Arcybiskup tytularny Oxyrinchus
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	25 marca 1859 ; Moszczenica
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 1933 ; Tuchów
	Biskup diecezjalny tarnowski
Okres sprawowania	1901–1933
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	24 marca 1883
Nominacja biskupia	15 kwietnia 1901
Sakra biskupia	12 maja 1901
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Leon Wałęga (ur. 25 marca 1859 w Moszczenicy, zm. 22 kwietnia 1933 w Tuchowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny tarnowski w latach 1901–1933, arcybiskup ad personam.

Życiorys

Ukończył studia teologiczne we Lwowie, doktorat z teologii uzyskał w Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim. Tam też 24 marca 1883 został wyświęcony na prezbitera. Został wikariuszem we Lwowie. Był wicerektorem Seminarium Duchownego we Lwowie i profesorem Uniwersytetu Lwowskiego.

Papież Leon XIII 15 kwietnia 1901 bullą Romani Pontifices prekonizował go na biskupstwo tarnowskie. 12 maja 1901 został konsekrowany na biskupa diecezjalnego tarnowskiego. W 1928 zwołał pierwszy synod diecezji tarnowskiej. W maju 1932 złożył rezygnację z rządów diecezją i osiadł w klasztorze redemptorystów w Tuchowie, pozostał jednak zwierzchnikiem diecezji – ze stolicą tytularną Tlos – jako administrator apostolski do czasu wyboru nowego ordynariusza. W styczniu 1933 Pius XI wyniósł go do godności arcybiskupa tytularnego Oxyrinchus, a na nowego ordynariusza tarnowskiego wyznaczył biskupa pomocniczego lwowskiego Franciszka Lisowskiego. Ingres do katedry odbył on kilka dni po śmierci Leona Wałęgi.

W maju 1914 powołał Stronnictwo Katolicko-Ludowe, mające być przeciwwagą dla PSL „Piast”^[1].

W 1914 otrzymał godność c. k. tajnego radcy wraz z uwolnieniem od taksy^[2].

↑ B. Łopuszański, Józef Lubelski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XVII, 1972, s. 590.
↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 4 z 8 marca 1914.
↑ M.P. z 1933 r. nr 109, poz. 135 „za wyjątkowe zasługi na polu działalności kapłańskiej, narodowej i społecznej”.
↑ M.P. z 1930 r. nr 132, poz. 192 „za zasługi na polu pracy obywatelskiej i społecznej”.

Nitecki P., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy „Pax”, Warszawa 2000.

Nota biograficzna Leona Wałęgi na stronie diecezji tarnowskiej [dostęp 2016-01-06]
Leon Wałęga [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-10-21] (ang.).
Publikacje Leona Wałęgi w bibliotece Polona [dostęp 2021-12-23]