Przejdź do zawartości

Leon Noël

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Noël
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 marca 1888
Paryż

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1987
Toucy

Prezes Trybunału Konstytucyjnego Francji
Okres

od 1959
do 1965

Ambasador w Czechosłowacji
Okres

od 1932
do 1935

Ambasador w Polsce
Okres

od 1935
do 1940

Poprzednik

Jules Laroche

Następca

Emmanuel Lancial[1]

Poseł na Zgromadzenie Narodowe
Okres

od 1951
do 1955

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Order Lwa Białego I klasy (Czechosłowacja)

Léon Noël (ur. 28 marca 1888 w Paryżu, zm. 6 sierpnia 1987 w Toucy) – prawnik i dyplomata francuski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jules'a Noëla i Cecylii Burchard-Bélaváry. W latach 1913–1938 zajmował wiele stanowisk w administracji państwowej. W latach 1932–1935 był posłem francuskim w Pradze. Potem od 29 maja 1935 roku ambasadorem Francji w Warszawie.

Jako rzecznik interesów francuskich na ziemi polskiej znalazł się w trudnej sytuacji w momencie wybuchu wojny, gdy III Republika Francuska nie była skłonna wypełnić swych zobowiązań sojuszniczych. Po przekroczeniu granicy rumuńskiej wraz z korpusem dyplomatycznym przyczynił się do internowania Józefa Becka i Edwarda Rydza-Śmigłego. Zwolennik utworzenia rządu Władysława Sikorskiego, do czerwca 1940 roku był ambasadorem przy rządzie polskim na uchodźstwie we Francji.

W czerwcu 1940 roku uczestniczył jako pełnomocnik rządu marszałka Philippe'a Pétaina w rokowaniach o zawieszenie broni z Niemcami (w Compiègne) i Włochami. W dniach 9–19 lipca 1940 roku był delegatem na okupowanych przez III Rzeszę ziemiach francuskich, ustąpił w proteście przeciw terrorowi okupacyjnemu i kolaboracji.

W latach 1958–1965 był prezesem Trybunału Konstytucyjnego.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Przedstawiciel Wolnej Francji przy Rządzie RP na uchodźstwie.
  2. Odznaczenie min. Delbos. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 278 z 7 grudnia 1937. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Yves Beauvois, Léon Noël, de Laval à de Gaulle, via Pétain, Presses universitaires du Septentrion, 2001
  • Collectif, In memoriam Léon Noël (1888–1987), Bulletin de la Société des Sciences Historiques et Naturelles de l'Yonne, 1987, p. 5-8.
  • Id., « Le Conseil constitutionnel à ses débuts », Commentaire, hiver 2006-2007, p. 943-954

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]