Leon Borejsza
pułkownik | |
Data urodzenia |
25 lutego 1915 |
---|---|
Data śmierci |
9 września 1986 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
? |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Leon Borejsza, ps. Leon, właśc. Leonard Borenstein (ur. 25 lutego 1915, zm. 9 września 1986) – żołnierz GL-AL, pułkownik, uczestnik powstania warszawskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w robotniczej rodzinie jako syn Jana[1]. Po ukończeniu szkoły powszechnej został zatrudniony w zakładzie blacharskim. W dwudziestoleciu międzywojennym działał w KPP i KZMP, za co w 1932 został osadzony w więzieniu w Piotrkowie Trybunalskim.
Po wybuchu II wojny światowej wziął udział w kampanii wrześniowej. W okresie okupacji hitlerowskiej przebywał w Warszawie, gdzie krótko pracował w drukarni. Uczestniczył w konspiracji, od 1942 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej i organizacji zbrojnych - Gwardii Ludowej a następnie Armii Ludowej pod pseudonimem Leon, wziął udział w powstaniu warszawskim. Walczył na Woli, na Starym Mieście, potem na Żoliborzu. Po upadku powstania opuścił Warszawę wraz z cywilami.
Po kapitulacji Niemiec został przewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego ZWM w Warszawie, później objął stanowisko kierownika Wydziału Personalnego Komitetu Warszawskiego PPR. Na początku 1947, w stopniu kapitana, został pracownikiem Zarządu Informacji Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Po utworzeniu PZPR został członkiem partii, pracował jako Sekretarz Komisji Historii Lewicowego Ruchu Młodzieżowego przy Komitecie Centralnym PZPR. W latach 1949–1950 kierował pracami Oddziału Informacji Garnizonu KBW i Wojsk Ochrony Pogranicza. Pod koniec 1950 objął stanowisko Wydziału I (szkoleniowego) Zarządu Informacji KBW i WOP. W 1957 został naczelnikiem Wydziału X (informacyjno-analitycznego) Departamentu II (kontrwywiadu) Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W 1959 otrzymał stopień pułkownika, a dwa lata później został skierowany do Centrum Wyszkolenia MSW w Legionowie. W połowie 1962 odszedł z bezpieki. Następnie pracował m.in. w Muzeum Historii Polskiego Ruchu Robotniczego oraz był dyrektorem Muzeum Pamięci i Męczeństwa[2].
Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B3-1-6).
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Srebrny Krzyż Zasługi (11 maja 1946)[3]
- Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (23 maja 1967)[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Inwentarz archiwalny [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2023-05-03] .
- ↑ Leon Borejsza [online], Żołnierze Wyklęci [dostęp 2023-05-03] .
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 475 „za zasługi położone w walce z okupantem i za udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji” - jako Leon-Borejsza Feliks.
- ↑ Uchwała nr 95/880 Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 23 maja 1967 r. w sprawie nadania odznak honorowych m. st. Warszawy „Za Zasługi dla Warszawy”. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. st. Warszawy”. Nr 13, poz. 63, s. 1–2, 15 sierpnia 1967 r. Warszawa. [dostęp 2023-05-03].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Działacze Komunistycznego Związku Młodzieży Polski
- Działacze Komunistycznej Partii Polski
- Działacze PZPR
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni odznaką honorową „Za Zasługi dla Warszawy”
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Politycy PPR
- Powstańcy warszawscy
- Urodzeni w 1915
- Zmarli w 1986