Leningradzki Okręg Wojskowy (ZSRR)
 Leningradzki Okręg Wojskowy | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
Leningradzki Okręg Wojskowy (ros. Ленинградский военный округ, ЛВО) – ogólnowojskowy, operacyjno-terytorialny związek Sił Zbrojnych Związku Radzieckiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Utworzony rozkazem Rewolucyjnej Rady Wojskowej ZSRR nr 126 z 1 lutego 1924 poprzez przemianowanie Piotrogrodzkiego Okręgu Wojskowego. Siedziba sztabu okręgu znajdowała się w Leningradzie. Około 20.06.1941 na bazie dowództwa okręgu zostało utworzone dowództwo Frontu Północnego.
W 1990 na terytorium OW pozostawały: jedna armia oraz dwa korpusy armijne, wsparcie z powietrza zapewniała 76 Armia Lotnicza, a osłonę 6 oraz 10 Armia Obrony Powietrznej[1].
W 1990 pozostawał w odwodzie Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych ZSRR[2].
Dowództwo okręgu
[edytuj | edytuj kod]- dowódcy okręgu
- generał porucznik Michaił Kirponos - 7.06.1940 (rozkaz LKO nr 02469) - 14.01.1941 (rozkaz LKO nr 0145);
- generał porucznik Markian Popow[3] - 14.01.1941 (rozkaz LKO nr 0145) - ok. 20.06.1941,
- członkowie rady wojskowej
- komisarz korpuśny (od 1940) Nikołaj Waszutin: 8 maja 1940 (rozkaz LKO nr 01994) - 16 listopada 1940 (rozkaz LKO nr 05016);
- komisarz korpuśny (od 1941) Nikołaj Klementiew[3]: 15 stycznia 1941 - ?
- szefowie sztabu
- generał major Pawieł Poniedielin[4] - 9.07.1940 (rozkaz LKO nr 03024) - 11.03.1941 (rozkaz LKO nr 0633),
- generał major Dmitrij Nikiszew[3] - 11.03.1941 (rozkaz LKO nr 0633) - ?
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- W czerwcu 1941[5]
W tym czasie siły okręgu liczyły:
- 436 tysięcy żołnierzy,
- 9 599 dział i moździerzy,
- 1 857 czołgami i 514 jednostkami innej broni pancernej,
- 2 104 samolotów.
- Skład w 1990[1]
- dowództwo Okręgu – Leningrad
- 6 Armia
- 26 Korpus Armijny
- 69 Dywizja Zmechanizowana
- 77 Dywizja Zmechanizowana
- 30 Korpus Armijny
- 45 Dywizja Zmechanizowana
- 64 Dywizja Zmechanizowana
- 146 Dywizja Zmechanizowana
- 462 Brygada Artylerii
- 63 Dywizja Zmechanizowana
- 76 Dywizja Zmechanizowana
- 115 Dywizja Zmechanizowana
- 250 Dywizja Zmechanizowana
- 2 Dywizja Artylerii
- 3 Dywizja Artylerii
- 21 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych
- 26 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych
- 131 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych
- 289 Brygada Artylerii WM
- 91 Brygada Łączności
- 97 Brygada Łączności
- 71 Brygada Zaopatrzenia
- 69 Brygada Zaopatrzenia
- 209 Brygada Medyczna
- 3 Brygada Samochodowa.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Depczyński 2015 ↓, s. 368.
- ↑ Depczyński 2015 ↓, s. 373.
- ↑ a b c Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 94.
- ↑ Konecki 2007 ↓, s. 110.
- ↑ a b Bieszanin 2009 ↓, s. 8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Командный и начальствующий состав Красной Армии в 1940-1941 гг. Структура и кадры центрального аппарата НКО СССР, военных округов и общевойсковых армий. Документы и материалы. Российский государственный военный архив, Moskwa 2005.
- Władimir Bieszanin: Obrona Leningradu. Warszawa: Bellona, 2009. ISBN 978-83-11-11441-8.
- Tadeusz Konecki: Labirynt dezinformacji w drugiej wojnie światowej. Od Compiegne 22 czerwca 1940 roku do hasła Dortmund 22 czerwca 1941 roku. Warszawa: 2007. ISBN 978-83-05-13506-1.
- Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
.svg){kind=small}