Przejdź do zawartości

Lekcjonarz 3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lekcjonarz 3
Data powstania

XI wiek

Rodzaj

lekcjonarz

Numer

3

Zawartość

Ewangelistarion

Język

grecki

Rozmiary

29 × 22,5 cm

Miejsce przechowywania

Lincoln College w Oksfordzie

Lekcjonarz 3 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany przy pomocy siglum 3 – rękopis Nowego Testamentu pisany uncjałą na pergaminie w języku greckim z XI wieku. Służył do czytań liturgicznych[1].

Opis rękopisu

[edytuj | edytuj kod]

Kodeks zawiera wybór lekcji z Ewangelii do czytań liturgicznych, na 281 pergaminowych kartach (29 cm na 22,5 cm)[1]. Lekcje pochodzą z Ewangelii Jana, Mateusza i Łukasza. Zawiera Menologium. Pewne partie rękopisu zostały utracone[2][3].

Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 19 linijek w kolumnie[1]. Pod względem paleograficznym kształty liter Kodeksu Cypryjskiego, lekcjonarzy 296 oraz 1599[4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Paleograficznie datowany jest na wiek XI[1]. Rękopis należał niegdyś do Aleksandra z Koryntu. Przywiózł go do Anglii z wyspy Zakintos archeolog George Wheeler w 1676 roku (wraz z minuskułami 68 oraz 95).

Rękopis badał John Mill, który wykorzystał go w swoim wydaniu greckiego Nowego Testamentu[2], Johann Jakob Wettstein, Scholz oraz William Hatch[5].

Obecnie przechowywany jest w bibliotece Lincoln College w Oksfordzie (Gr. II. 15), w Oksfordzie[1].

Rękopis nie jest cytowany w naukowych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle-Alanda (UBS3, NA27).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 219.
  2. a b F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 328.
  3. C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 387.
  4. William Hatch, A redating of two important uncial manuscripts of the Gospels - Codex Zacynthius and Codex Cyprius, w: Quantulacumque (1937), s. 338.
  5. W. H. P. Hatch, Facsimiles and descriptions of minuscule manuscripts of the New Testament, LXXII (Cambridge, 1951).