Przejdź do zawartości

Lech Nowak (lekkoatleta)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lech Nowak
Data i miejsce urodzenia

2 maja 1924
Inowrocław

Data śmierci

1 marca 1999

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Wrocław 1948 dziesięciobój
brąz Bydgoszcz 1947 dziesięciobój
brąz Lublin 1949 dziesięciobój

Lech Nowak (ur. 2 maja 1924 w Inowrocławiu[1], zm. 1 marca 1999[2]) – polski lekkoatleta i trener. Mistrz Polski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W czasie II wojny światowej został aresztowany za przynależność do Szarych Szeregów i w lipcu 1944 osadzony w obozie w Groß-Rosen[2]. W maju 1945 pieszo dotarł do Wrocławia. Tam od 1946 uprawiał sport w barwach AZS Wrocław i Gwardii Wrocław[3]. Ukończył również studia weterynaryjne oraz Studium WF Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej[3].

Na mistrzostwach Polski seniorów zdobył trzy medale w dziesięcioboju: złoty w 1948, brązowe w 1947 i 1949[1].

W 1953 założył w Gwardii Wrocław sekcję podnoszenia ciężarów i został jej trenerem. Doprowadził ją do brązowego (1957) i srebrnego (1958) medalu drużynowych mistrzostw Polski. Swoją karierę rozpoczął tam Ireneusz Paliński (od 1956 zawodnik LZS Warszawa)[4].

W 1958 został trenerem roku na Dolnym Śląsku w Plebiscycie Słowa Polskiego[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Henryk Kurzyński: Polska lekkoatletyka w latach 1945-1960. T. 1. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, październik 2014, s. 409. ISBN 978-83-64544-06-4.
  2. a b Lech Nowak w bazie straty.pl
  3. a b Encyklopedia Wrocławia. Warszawa: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 592. ISBN 83-7384-561-5.
  4. Gwardia Wrocław 1945-1980, b.m i d.w., s. 63
  5. Zwycięzcy Plebiscytu Gazety Wrocławskiej na Sportowca i Trenera Roku