Przejdź do zawartości

Leander Martynowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leander Ludwik Martynowicz
Ilustracja
podporucznik piechoty podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1892
Lwów

Data i miejsce śmierci

29 maja 1920
Annówka

Przebieg służby
Lata służby

1916–1920

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

43 pułk strzelców kresowych

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Leander Ludwik Martynowicz[a] (ur. 6 grudnia 1892 we Lwowie, zm. 29 maja 1920[1] pod Annówką) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 grudnia 1892 we Lwowie, w rodzinie Stanisława i Karoliny z Gawlikowskich[2][3][4]. W 1914 ukończył naukę w klasie VIIIa i zdał egzamin maturalny w c. k. Gimnazjum V we Lwowie[5][6]. Zamierzał studiować medycynę[7]. W 1916 został wcielony do cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej[8]. Jego oddziałem macierzystym był c. k. Pułk Strzelców Nr 19[9]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1917[10]. Ranny pod Samborem podczas walk na froncie rosyjskim[6].

11 września 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem od dnia 1 listopada 1917, zaliczony do I Rezerwy armii, z jednoczesnym powołaniem do czynnej służby na czas wojny aż do demobilizacji i przydzielony do Grupy gen. Hallera[11][12]. W stopniu podporucznika w składzie 43 pułku strzelców kresowych walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie odznaczył się w walce o wieś Annówka (29 maja 1920) „kilkakrotnie odpierał ataki wojsk nieprzyjaciela. Okrążony podjął walkę wręcz, uległ przeważającym siłom wroga. Poległ na polu bitwy”[3]. Za tę postawę został odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari.

Był żonaty z Janiną Walzową, z którą miał syna Ryszarda (ur. 5 października 1914)[13][3], od 4 października 1935 studenta Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie[14].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lista strat 1934 ↓, s. 541, tu jako ppor. Leon Martynowicz.
  2. Kolekcja ↓, s. 1, 4.
  3. a b c d Polak (red.) 1993 ↓, s. 132.
  4. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 57, tu podano, że urodził się 5 grudnia 1892.
  5. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 57, 77.
  6. a b Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  7. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 57.
  8. Kolekcja ↓, s. 2, 3, 4.
  9. Ranglisten 1918 ↓, s. 289, jako Leander Martynovicz.
  10. Ranglisten 1918 ↓, s. 140.
  11. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 91 z 2 października 1919, poz. 3369.
  12. Kolekcja ↓, s. 5, tu podano, że w Wojsku Polskim służył od 23 sierpnia 1919.
  13. Kolekcja ↓, s. 2, 12.
  14. Kolekcja ↓, s. 14–25.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 14.
  16. Kolekcja ↓, s. 1, 13, 21.
  17. Wyczółkowski 1928 ↓, s. 34-35.
  18. Ranglisten 1918 ↓, s. 140, 289.
  1. Wyczółkowski 1928 ↓, s. 34 poz. 38 podaje imię Leonard.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]