Latarnia morska Longstone
55°38′37″N 1°36′38″W/55,643611 -1,610556
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wysokość wieży |
26 m |
| Wysokość światła |
23 m n.p.m. |
| Zasięg światła |
24 Mm |
| Charakterystyka światła |
1 biały błysk co 20 s. |
| Data budowy |
1826 |
| Data uruchomienia |
1826 |
| Administrator |
Trinity House Operations and Planning Centre |
Położenie na mapie Northumberland  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Anglii  | |
| 55°38′37″N 1°36′38″W/55,643611 -1,610556
| |
| Strona internetowa | |
Latarnia morska Longstone – latarnia morska położona na wyspie Longstone należącej do niewielkiej grupy wysp Farne na wschód od wsi North Sunderland w Northumberland[1]. W 1969 roku latarnia została wpisana na listę zabytków English Heritage[2]. Jest jedną z pięciu latarni, które zostały zbudowane na wyspach Farne[3].
Budowa latarni na najbardziej wysuniętej na wschód wysepce Farne Islands Longstone Rock była planowana w II połowie XVIII wieku przez Sir Johna Clytona, jednak została odrzucona przez Trinity House po tym, jak nie udało się uzyskać środków od zainteresowanych stron na prowadzenie latarni[1].
Dopiero w 1826 roku znaleziono niezbędne środki do budowy i utrzymania latarni. Latarnia została zaprojektowana i zbudowana przez Josepha Nelsona z lokalnego kamienia[1]. Stała się popularna z powodu historii Grace Darling, córki latarnika, która 5 września 1838 roku brała udział w akcji ratowania rozbitków ze statku Forfarshire. Statek, który wpadł na pobliskie skały i przełamał się na pół, zatonął. Warunki atmosferyczne nie pozwoliły na podjęcie akcji ratunkowej z Seahouses[4]. Grace Darling z ojcem Williamem wzięli niewielką łódź wiosłową, którą popłynęli po rozbitków, wyławiając z wody czterech mężczyzn oraz jedną kobietę. William z rozbitkami dowiosłowali do latarni, gdzie Grace pozostała, a jej ojciec wraz z trzema ocalałymi marynarzami powrócił po kolejnych rozbitków. Łącznie uratowali 9 osób. Z 62 osób, które były na pokładzie Forfarshire, oprócz uratowanych przez Grace i Williama przeżyło jeszcze tylko 9 pasażerów, którzy dostali się na łodzie ratunkowe. Grace zmarła w 1842 roku w wieku 26 lat na gruźlicę. William Wordsworth w 1843 roku napisał poświęcony jej wiersz Grace Darling[5].
Początkowo latarnia nie była pomalowana, miała jednokondygnacyjny budynek latarnika, który został nadbudowany prawdopodobnie w 1952 roku[3]. Latarnia została zelektryfikowana w 1952 roku, natomiast zautomatyzowano ją w 1990 roku. Obecnie jest kontrolowana z Trinity House Operations and Planning Centre w Harwich.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Longstone. Trinity House, Lighthouse List. [dostęp 2014-01-26]. (ang.).
- ↑ LIGHTHOUSE ON LONGSTONE, List entry Number: 1234462. English Heritage. [dostęp 2014-01-26]. (ang.).
- ↑ a b Longstone Lighthouse, Featured Location Guide. Photographers Resource. [dostęp 2014-01-26]. (ang.).
- ↑ THE STORY OF GRACE DARLING. WILLIAM PATTEN, The Junior Classics by Various. [dostęp 2014-01-26]. (ang.).
- ↑ GRACE DARLING. The Complete Poetical Works, William Wordsworth, Bartleby.com Great Books Online. [dostęp 2014-01-26]. (ang.).