Przejdź do zawartości

Lakówka ametystowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Laccaria amethystina)
Lakówka ametystowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

piestróweczkowate

Rodzaj

lakówka

Gatunek

lakówka ametystowa

Nazwa systematyczna
Laccaria amethystina (Huds.) Cooke
Grevillea 12(no. 63): 70 (1884)
Blaszki i trzon
Czasami owocniki wyrastają grupkami

Lakówka ametystowa (Laccaria amethystina (Huds.) Cooke) – gatunek grzybów z rodziny piestróweczkowatych (Hydnangiaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Laccaria, Hydnangiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1778 r. William Hudson nadając mu nazwę Agaricus amethystinus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1884 r. Mordecai Cubitt Cooke, przenosząc go do rodzaju Laccaria[1]. Niektóre synonimy nazwy naukowej[2]:

  • Agaricus amethystinus Huds. 1778
  • Agaricus amethystinus Huds. 1778, var. amethystinus
  • Agaricus lividopurpureus With. 1792
  • Collybia amethystina (Huds.) Quél. 1888
  • Laccaria hudsonii Pázmány 1994
  • Laccaria laccata var. amethystina (Huds.) Rea 1922
  • Russuliopsis laccata var. amethystina (Huds.) J. Schröt. 1889

Nazwę polską nadali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda w 1968. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako bedłka fioletowa[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

O średnicy 2–6 cm, u młodych okazów półkulisty lub dzwonkowaty z podwiniętym brzegiem i wgłębieniem na środku, u starszych staje się łukowaty, w końcu płaski i lejkowaty o pofałdowanych brzegach. Jest higrofaniczny. Skórka gładka, u dorosłych okazów delikatnie płatowata i o lekko żłobionych brzegach. W czasie wilgotnej pogody ma kolor fioletowy lub brązowofioletowy, w czasie suchej, lub u starszych okazów białawofioletowawy[4].

Blaszki

Grube, rzadkie, często pofalowane. Są szeroko przyrośnięte do trzonu lub nieco tylko zbiegające. U młodych okazów fioletowe, później oprószone białawo zarodnikami[4]. Nawet gdy owocniki są wyblaknięte, ich blaszki pozostają fioletowe[5].

Trzon

Wysokości 3–12 cm i grubości 3–10 mm, pusty w środku, włóknisty, dołem nieco zgrubiały. Kolor taki sam, jak kapelusza[4].

Miąższ

Wodnisty, w czasie wilgotnej pogody lekko fioletowy, w czasie suchej różowobrązowawy, o niewyraźnym zapachu i smaku[4].

Wysyp zarodników

Biały. Zarodniki brodawkowane, o rozmiarach 7–10 μm[6].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek szeroko rozprzestrzeniony. Występuje w Azji, Europie, Ameryce Północnej, Środkowej i w Nowej Zelandii[7]. W Europie Środkowej gatunek pospolity[5]. Również w Polsce występuje pospolicie[6].

Rośnie nie tylko w lasach, ale również w ogrodach, parkach i innych siedliskach na spróchniałym drewnie lub na ziemi, zarówno pod drzewami liściastymi, jak i iglastymi, najczęściej jednak pod drzewami z rzędu bukowców (Fagales)[8]. Badania naukowe wykazały, że lakówka ametystowa jest grzybem azotolubnym – najliczniej i najobficiej rośnie w glebie o dużej zawartości amoniaku i związków azotu[9]. Te preferencje glebowe powodują, że może występować w miejscach po dawnych latrynach, cmentarzach, masowych grobach i miejscach zakopania zwłok[10].

Znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

Grzyb mikoryzowy[3]. Grzyb jadalny, jednak niezbyt smaczny, poza tym o małych rozmiarach, z tego też powodu bez praktycznego znaczenia spożywczego[6].

Gatunki podobne

[edytuj | edytuj kod]

Istnieje możliwość pomyłki z trującą grzybówką fioletowawą (Mycena pura). Różnica: mniej smukły owocnik i charakterystyczny zapach rzodkiewki lub rzepy. Lakówka ametystowa może też być pomylona z liliową odmianą trującego strzępiaka ziemistoblaszkowego (Inocybe geophylla), który różni się garbkiem na kapeluszu i nieprzyjemnym zapachem[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-09-15].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-09-20].
  3. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1.
  5. a b Andreas Gminder, Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej, 2008, ISBN 978-83-258-0588-3.
  6. a b c Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0.
  7. Discover Life Maps [online] [dostęp 2014-09-01].
  8. Thomas Laessoe (1998). Mushrooms (flexi bound). Dorling Kindersley. ISBN 0-7513-1070-0.
  9. Mueller 1992. ''Laccaria amethystina'' Cooke [online] [dostęp 2013-02-25].
  10. Niezwykły grzyb. Widziałeś taki okaz? Możliwe, że znalazłeś zwłoki [online], www.wp.pl [dostęp 2021-09-26].