Przejdź do zawartości

Kurt Masur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kurt Masur
Ilustracja
Kurt Masur (2012)
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1927
Brzeg

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 2015
Greenwich

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Powiązania

Lipski Gewandhaus,
Filharmonia Nowojorska,
London Philharmonic Orchestra,
Orchestre National de France

Odznaczenia
Krzyż Wielki II Klasy Orderu Zasługi RFN Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP Nagroda Państwowa NRD
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kurt Masur (ur. 18 lipca 1927 w Brzegu, zm. 19 grudnia 2015 w Greenwich) – niemiecki dyrygent.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Brzegu, wówczas niemieckim. W latach 1942–1944 studiował grę na fortepianie i wiolonczeli we Wrocławiu[1], a następnie kompozycję oraz dyrygenturę w Lipsku. Po studiach obejmował wiele stanowisk dyrygenta w NRD, przewodząc m.in. Drezdeńskiej Orkiestrze Filharmonicznej oraz Gewandhausowi z Lipska, której został Honorowym Dyrygentem.

W 1991 Masur objął posadę dyrektora muzycznego Filharmonii Nowojorskiej po Zubinie Mehcie. W okresie jego kadencji pojawiły się pogłoski o pewnych napięciach pomiędzy nim a dyrektor zarządzającą, Deborah Bordą, w rezultacie których umowa Masura w 2002 nie została przedłużona[2]. W wywiadzie telewizyjnym Kurt Masur oświadczył, że „nie było jego życzeniem” opuszczać NYP[3]. Po skończeniu pracy w NYP Masur został mianowany Dyrektorem Muzycznym Emeritusem; tytuł ten stworzono specjalnie dla niego. Krytycy przyznają, że w okresie swojej pracy Masur udoskonalił występy orkiestry w stosunku do koncertów za jego poprzedników[4].

W kwietniu 2002 został dyrektorem muzycznym Orchestre National de France. Natomiast w latach 2000–2007 był głównym dyrygentem Londyńskiej Orkiestry Filharmonicznej[1].

Kurt Masur jest szczególnie znany ze swoich interpretacji niemieckiej muzyki romantycznej. Jego pasją była muzyka Johanna Sebastiana Bacha, Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego, Johannesa Brahmsa i Ludwiga van Beethovena[1]. W 1982 został uhonorowany za swoje osiągnięcia Nationalpreis der Deutschen Demokratischen Republik.

Był związany z opozycją działającą w NRD[1]. 9 października 1989 był mediatorem podczas antyrządowych demonstracji w NRD (w Lipsku), zażegnując konfrontację, mogącą się zakończyć interwencją sił bezpieczeństwa, podobną do tej z placu Tian’anmen[5][6], a także inicjatorem i sygnatariuszem odezwy wzywającej władze do nieużywania siły w rozwiązywaniu konfliktów[1].

Od 1996 dyrygent był honorowym obywatelem Brzegu, w którym w 2005 otwarto Instytut Kurta Masura[7]. W 1999 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. 17 maja 2007 artysta został także honorowym obywatelem Wrocławia[8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Kurt Masur był trzykrotnie żonaty. Jego druga żona, z którą miał córkę, zginęła w 1972 w wypadku samochodowym, podczas którego sam Masur został ciężko ranny[9]. Z trzecią żoną, Tomoko, miał syna, który także został dyrygentem[10].

W 2012 roku przyznał, że cierpi na chorobę Parkinsona. Zmarł 19 grudnia 2015[1][11]. Pogrzeb Masura odbył się 14 stycznia; został pochowany w honorowym miejscu w gaju położonym na lipskim cmentarzu znajdującym się w południowej części miasta[12][13][14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Kurt Masur nie żyje. Wybitny niemiecki dyrygent miał 88 lat. fakty.interia.pl, 2015-12-19. [dostęp 2015-12-19].
  2. ↑ Greg Sandow, Kurt, We Hardly Knew Ye. „Wall Street Journal”, 5 czerwca 2002. [dostęp 2007-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 lutego 2012)].
  3. ↑ Kurt Masur interview with Charlie Rose, The Charlie Rose Show, Public Broadcasting System (PBS) (US TV network), 21 maja 2002.
  4. ↑ Peter G. Davis, Soul Man. „New York Magazine”, 17 czerwca 2002.
  5. ↑ John Lewis Gaddis, The Cold War: A New History, New York: Penguin Press, 2005, ISBN 978-1-86320-062-5, OCLC 61303540.
  6. ↑ Frederick C. Taylor: The Berlin Wall: A World Divided, 1961-1989. HarperCollins, s. 411. ISBN 978-0-06-078613-7.
  7. ↑ Brzeg – Instytut Kurta Masura
  8. ↑ Civitate Wratislaviensi Donatus. Biuletyn Rady Miejskiej. [dostęp 2023-12-26].
  9. ↑ Norman Lebrecht: Kurt Masur: The survivor’s tale. [w:] The Lebrecht Weekly [on-line]. La Scena Musicale, 11 lipca 2007. [dostęp 2007-07-24].
  10. ↑ Kevin Shihoten: Ken Masur Named Resident Conductor of San Antonio Symphony. [w:] Playbill Arts [on-line]. 18 lipca 2007. [dostęp 2007-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-15)].
  11. ↑ Margalit Fox: Kurt Masur Dies at 88; Conductor Transformed New York Philharmonic. nytimes.com, 2015-12-19. [dostęp 2015-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-20)]. (ang.).
  12. ↑ Where Kurt Masur will be laid to rest. [dostęp 2015-12-22]. (ang.).
  13. ↑ Uroczystości pogrzebowe śp. Kurta Masura. [dostęp 2016-01-14].
  14. ↑ Hundreds pay tribute to Masur, who led New York Philharmonic. [dostęp 2016-01-14].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Dyrektorzy muzyczni/ dyrygenci Filharmonii Nowojorskiej
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kurt_Masur&oldid=73329221”