Przejdź do zawartości

Kurt Beck

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kurt Beck
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1949
Bad Bergzabern

Premier Nadrenii-Palatynatu
Okres

od 1994
do 2013

Przynależność polityczna

Socjaldemokratyczna Partia Niemiec

Poprzednik

Rudolf Scharping

Następca

Malu Dreyer

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Kurt Beck (ur. 5 lutego 1949 w Bad Bergzabern) – niemiecki polityk, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec i jej przewodniczący w latach 2006–2008, od 1994 do 2013 premier Nadrenii-Palatynatu, przewodniczący Fundacji im. Friedricha Eberta.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1963–1966 kształcił się w zawodzie elektromechanika, później uczył się w szkole wieczorowej. Odbył służbę wojskową, po czym pracował jako technik elektronik w rodzinnej miejscowości, działał także w radach pracowniczych.

W 1972 wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W latach 1973–1994 był radnym powiatu Südliche Weinstraße. Od 1989 do 1994 pełnił funkcję burmistrza gminy Steinfeld. Od 1979 wybierany do landtagu kraju związkowego Nadrenia-Palatynat. W parlamencie tym zasiadał do 2013. Pełnił różne funkcje w strukturach partii i frakcji deputowanych, którą kierował w latach 1991–1993. W 1993 stanął na czele SPD w swoim kraju związkowym, przewodniczył tym strukturom nieprzerwanie do 2012[1].

W październiku 1994 zastąpił Rudolfa Scharpinga na stanowisku premiera Nadrenii-Palatynatu. Reelekcję na ten urząd uzyskiwał po wyborach w 1996, 2001, 2006 i 2011. W kadencji 2000–2001 był jednocześnie przewodniczącym Bundesratu. Od 2003 do 2006 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego SPD. W kwietniu 2006 czasowo stanął na czele socjaldemokratów, gdy z funkcji tej z powodów zdrowotnych ustąpił Matthias Platzeck. W następnym miesiącu został wybrany na przewodniczącego swojego ugrupowania[2]. Zrezygnował z kierowania partią 7 września 2008, gdy SPD jako swojego kandydata na kanclerza wskazała Franka-Waltera Steinmeiera (utożsamianego z przeciwnym skrzydłem ugrupowania)[3]. We wrześniu 2012 zapowiedział odejście z funkcji premiera Nadrenii-Palatynatu, rekomendując na swoją następczynię Malu Dreyer[4]. Zakończył urzędowanie w styczniu 2013[5]. Wcześniej w 2012 stanął na czele Fundacji im. Friedricha Eberta, którą kierował do 2020.

Odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec i Legią Honorową II klasy[5], wyróżniony tytułem honorowego obywatela województwa opolskiego[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kurt Beck verabschiedet sich als SPD-Landeschef. haz.de, 10 listopada 2012. [dostęp 2016-11-24]. (niem.).
  2. Chronologie. sozialdemokratie-rlp.de. [dostęp 2016-11-24]. (niem.).
  3. Offiziell: Steinmeier SPD-Kanzlerkandidat – Beck tritt zurück. reuters.com, 7 września 2008. [dostęp 2016-11-24]. (niem.).
  4. Beck zieht den letzten Trumpf. stuttgarter-zeitung, 28 września 2012. [dostęp 2016-11-24]. (niem.).
  5. a b In Mainz endet eine Ära. maz-online.de, 15 stycznia 2013. [dostęp 2016-11-24]. (niem.).
  6. Honorowi Obywatele Województwa Opolskiego. umwo.opole.pl. [dostęp 2016-11-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kurt Beck. fes.de. [dostęp 2016-11-24]. (niem.).