Przejdź do zawartości

Krzysztof Tołwiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Tołwiński
Ilustracja
Krzysztof Tołwiński (2018)
Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1968
Siemiatycze

Zawód, zajęcie

polityk, rolnik

Stanowisko

wiceminister skarbu państwa (2007), poseł na Sejm VI kadencji (2010–2011)

Partia

PSL, PSL „Piast”/Stronnictwo „Piast”, PiS, Konfederacja, Front

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Tołwiński (ur. 28 lutego 1968[1][2][3][4] w Siemiatyczach[1]) – polski polityk, samorządowiec i rolnik, w 2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa, w latach 2010–2011 poseł na Sejm VI kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia technik leśnik, ukończył technikum leśne w Białowieży[1]. Pracował w Lasach Państwowych. W 1989 rozpoczął prowadzenie gospodarstwa rolno-hodowlanego, w 2021 liczącego około 40 hektarów i nastawionego głównie na produkcję mleka (w większości sprzedawanego Monieckiej Spółdzielni Mleczarskiej w Mońkach, w części przeznaczanego na produkcję twarogu i sera podpuszczkowego)[5]. Zajął się także organizacją wystaw koni hodowlanych.

W 1997 wszedł w skład Krajowej Rady Izb Rolniczych. Od 1999 do 2002 był prezesem Podlaskiej Izby Rolniczej. W 2001 współtworzył Związek Zawodowy Rolników „Ojczyzna”, w którym pełnił funkcję wiceprzewodniczącego. W 2005 został także doradcą Związku Zawodowego Rolników „Solidarni”. W 2007 objął w nim funkcję przewodniczącego regionu podlaskiego[6]. W 2004 został wiceprezesem zarządu wojewódzkiego Związku Szlachty Polskiej, a w 2009 wiceprezesem organizacji Związek Piłsudczyków RP Towarzystwo Pamięci Józefa Piłsudskiego[7]. W 2010 wstąpił również do Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.

W latach 90. zaangażował się w działalność samorządu rolniczego, był prezesem Podlaskiej Izby Rolniczej. W 1995 wstąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego. Pełnił m.in. funkcje prezesa zarządu powiatowego, wiceprezesa zarządu wojewódzkiego, członka rady naczelnej i naczelnego komitetu wykonawczego PSL. Od 1998 do 2002 zajmował stanowisko wójta gminy Dziadkowice. W latach 2002–2006 z ramienia PSL zasiadał w sejmiku podlaskim II kadencji, pełniąc jednocześnie funkcję wicemarszałka województwa. W 2001 i 2005 bez powodzenia kandydował z listy PSL do Sejmu.

W wyborach w 2006 uzyskał reelekcję do sejmiku[8]. W wyniku tego głosowania w 30-osobowym sejmiku 15 mandatów uzyskała koalicja PiS z Samoobroną RP, zaś 15 opozycyjne wobec nich PSL, Platforma Obywatelska oraz Lewica i Demokraci. Wkrótce po rozpoczęciu kadencji Krzysztof Tołwiński przeszedł na stronę PiS[9], co dało jednej z grup większość i doprowadziło do wyboru Bogusława Dębskiego na urząd marszałka województwa. Ten ostatni zgłaszał kandydaturę Krzysztofa Tołwińskiego na swojego zastępcę, jednak nie uzyskiwała ona większości[10]. Ostatecznie zarząd województwa nie ukształtował się w ciągu trzech miesięcy, co doprowadziło do przedterminowych wyborów do sejmiku. W międzyczasie (w marcu 2007) Krzysztof Tołwiński przystąpił do PSL „Piast” (został prezesem władz wojewódzkich i wiceprezesem zarządu krajowego tej partii). Z jego ramienia nie uzyskał ponownie mandatu radnego województwa[9].

We wrześniu 2007 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa w rządzie Jarosława Kaczyńskiego[11], miesiąc później bez powodzenia kandydował do parlamentu z listy PiS. W listopadzie tego samego roku podał się do dymisji z zajmowanego stanowiska wiceministra[12].

5 maja 2010 objął mandat posła VI kadencji w miejsce Krzysztofa Putry, który zginął w katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku. W tym samym roku został członkiem PiS[13]. W 2011 i w 2015[14] ponownie startował do Sejmu z ramienia PiS. W wyborach w 2018 wystartował na radnego sejmiku z ramienia ugrupowania Kukiz’15[15].

W 2019 został ogłoszony liderem siedleckiej listy Konfederacji Wolność i Niepodległość w wyborach parlamentarnych w tym samym roku[16] (nie uzyskał wówczas mandatu). Również w 2019 został przewodniczącym powiązanej z tym ugrupowaniem organizacji pod nazwą Konfederacja Rolniczo-Konsumencka[17]. Był jednym z kandydatów w zorganizowanych przez tę partię prawyborach mających wyłonić jej kandydata w wyborach prezydenckich w 2020[18]. Wraz z KRK opuścił Konfederację WiN we wrześniu 2021[19]. W kwietniu 2022 zapowiedział utworzenie nowej partii politycznej o nazwie Front[20], która została zarejestrowana w marcu 2023 (został jej przewodniczącym)[21].

W sierpniu 2022 w trakcie inwazji Rosji na Ukrainę złożył wizytę na Białorusi[22]. W wyborach w 2023 otwierał listę partii Normalny Kraj do Sejmu (na której znaleźli się też inni działacze Frontu); otrzymał 305 głosów[23].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny pieczętującej się herbem Ogończyk[24]. Jest żonaty, ma sześcioro dzieci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2015-08-25].
  2. ↑ Who is who w Polsce. Wyd. I. Zug: Hübners blaues Who is who, 2002, s. 1999. ISBN 3-7290-0034-9.
  3. ↑ Sejm Rzeczypospolitej Polskiej: VI kadencja: przewodnik: suplement. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2011, s. 30. ISBN 978-83-7666-084-4.
  4. ↑ Według części źródeł 29 lutego 1968 (por. O Związku Szlachty Polskiej. wrotapodlasia.pl, 4 marca 2004. [dostęp 2022-06-08].).
  5. ↑ Ireneusz Oleszczyński: Normalna żywność przyszłością Rolniczego Handlu Detalicznego. tygodnik-rolniczy.pl, 18 września 2021. [dostęp 2021-09-19].
  6. ↑ Bat dla rządu. naszdziennik.pl, 10 stycznia 2009. [dostęp 2015-08-25].
  7. ↑ Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VI kadencja. Przewodnik. Suplement. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2011, s. 30.
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2015-08-25].
  9. ↑ a b Wzlot i upadek pewnego szlachcica. poranny.pl, 25 maja 2007. [dostęp 2015-08-25].
  10. ↑ PiS w międzyczasie opuścił Jacek Żalek, w związku z czym obie polityczne koalicje ponownie posiadały taką samą liczbę mandatów w sejmiku.
  11. ↑ Tołwiński wiceministrem skarbu. poranny.pl, 24 września 2007. [dostęp 2015-08-25].
  12. ↑ Głośna dymisja Krzysztofa Tołwińskiego. wyborcza.pl, 16 listopada 2007. [dostęp 2015-08-25].
  13. ↑ Ludowcy z Kaczyńskim. naszdziennik.pl, 16 listopada 2010. [dostęp 2015-08-25].
  14. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-09].
  15. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-09-29].
  16. ↑ Konfederacja przedstawiła lidera listy z okręgu siedlecko-ostrołęckiego. eostroleka.pl, 19 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-20].
  17. ↑ Krzysztof Zacharuk: Konfederacja szuka poparcia wśród rolników i konsumentów. agropolska.pl, 3 grudnia 2019. [dostęp 2022-08-12].
  18. ↑ Ogłoszono kandydatów Konfederacji w prawyborach. Na liście m.in. Bosak, Braun i Korwin-Mikke. wprost.pl, 18 listopada 2019. [dostęp 2024-09-08].
  19. ↑ Krzysztof Tołwiński: środowiska rolnicze cofają swoje poparcie dla Konfederacji. tygodnik-rolniczy.pl, 15 września 2021. [dostęp 2023-03-22].
  20. ↑ Krzysztof Tołwiński: Front – narodziny politycznej formacji. krzysztoftolwinski.pl, 24 kwietnia 2022. [dostęp 2022-06-10].
  21. ↑ Front. bip.warszawa.so.gov.pl. [dostęp 2023-03-22].
  22. ↑ Maciej Chołodowski: Podlaskie. Były wiceminister w rządzie Kaczyńskiego służy propagandzie Kremla na Białorusi. wyborcza.pl, 10 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-11].
  23. ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-12-22].
  24. ↑ O Związku Szlachty Polskiej. wrotapodlasia.pl, 4 marca 2004. [dostęp 2022-06-08].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Tołwiński&oldid=74715733”