Krzysztof Suprowicz

Krzysztof Suprowicz
Data i miejsce urodzenia	15 października 1953 ; Warszawa
	Ambasador RP w Jemenie
Okres	od 1996; do 2002
Poprzednik	Mieczysław Stępiński
	Ambasador RP w Mołdawii
Okres	od 5 października 2005; do 30 listopada 2009
Poprzednik	Piotr Marciniak
Następca	Bogumił Luft
	Ambasador RP w Katarze
Okres	od 2014; do 2017
Poprzednik	Robert Rostek
Następca	Janusz Janke
	Odznaczenia

Krzysztof Mieczysław Suprowicz (ur. 15 października 1953 w Warszawie^[1]) – polski arabista, tłumacz, dyplomata w stopniu ambasadora tytularnego; ambasador RP w Jemenie (1996–2002), Mołdawii (2005–2009) i Katarze (2014–2017).

Życiorys

Absolwent anglistyki na Uniwersytecie Bukareszteńskim oraz z wyróżnieniem arabistyki na Uniwersytecie Warszawskim (1980, promotor – Józef Bielawski). Po studiach przez rok pracował na UW, a od 1981 do 1987 był pracownikiem różnych instytucji handlowych i międzynarodowych, m.in. Budimexu w Bagdadzie^[1]^[2].

Od 1991 z krótkimi przerwami związany z Ministerstwem Spraw Zagranicznych. Pełnił funkcję I sekretarza ambasady w Bukareszcie (1993), naczelnika Wydziału Europy Południowo-Wschodniej. W latach 1993–1994 ponownie pracował w sektorze prywatnym, po czym wrócił do MSZ. W 1996 otrzymał nominację na ambasadora w Republice Jemeńskiej z akredytacją na Etiopię, Erytreę i Dżibuti^[2]. W 2000 został uprowadzony przez lokalnych rebeliantów i po kilku dniach wypuszczony^[3]. Misję zakończył 29 sierpnia 2002^[4]. Do 2004 pracował w Departamencie Zagranicznej Polityki Ekonomicznej^[2]. Latem 2003 jako chargé d'affaires reaktywował ambasadę w Etiopii. Od marca 2004 był wicedyrektorem Departamentu Afryki i Bliskiego Wschodu. W latach 2005–2009 był ambasadorem w Mołdawii^[5]^[6]^[7]^[8]. Od 2009 do 2014 pracował w Referacie Państw Zatoki Perskiej Departamentu Afryki i Bliskiego Wschodu MSZ^[2]. Od stycznia 2014^[9] do 27 października 2017 ambasador w Katarze^[10]^[11].

Odznaczony mołdawskim Orderem Honoru(inne języki)^[7].

Biegle posługuje się językami: angielskim, arabskim, rumuńskim, rosyjskim; roboczo niemieckim i francuskim. Jest żonaty, ojciec dwóch córek^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Ambasador, doha.msz.gov.pl, 27 października 2016 [dostęp 2018-09-25] [zarchiwizowane 2016-10-27] .
↑ ^a ^b ^c ^d ZbigniewZ. Landowski ZbigniewZ., Arabistyka w PRL (1945–1990): Narodziny, historia, modernizacja, Episteme, 21 grudnia 2021, s. 778–780, ISBN 978-83-67049-17-7 [dostęp 2024-08-30] .
↑ Porwany ambasador Polski w Jemenie zadzwonił do MSZ, wydarzenia.interia.pl, 2 marca 2000 [dostęp 2018-09-25] [zarchiwizowane 2024-08-30] .
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 sierpnia 2002 r. nr Z. 110-49-2002 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2002 r. nr 41, poz. 632).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 czerwca 2005 r. nr Z.110-28-2005 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2005 r. nr 36, poz. 494).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 czerwca 2010 r. nr 110-9-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 55, poz. 735).
↑ ^a ^b ^c Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych, sejm.gov.pl, 21 listopada 2012 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane 2021-05-13] .
↑ Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 241/ Biuletyn nr 4534/IV, orka.sejm.gov.pl, 5 maja 2005 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane 2024-08-30] .
↑ Nominacja Ambasadora RP w Katarze [online], doha.msz.gov.pl, 15 stycznia 2014 [dostęp 2018-09-25] .
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 listopada 2017 r. nr 110.84.2017 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 1137).
↑ Krzysztof Suprowicz nie jest już ambasadorem w Katarze. TVP: Dymisja ma związek ze zbiorem zastrzeżonym IPN, wiadomosci.dziennik.pl, 17 października 2017 [dostęp 2018-09-25] [zarchiwizowane 2021-10-19] .

[:1-1] Ambasador, doha.msz.gov.pl, 27 października 2016 [dostęp 2018-09-25] [zarchiwizowane 2016-10-27] .

[:2-2] ZbigniewZ. Landowski ZbigniewZ., Arabistyka w PRL (1945–1990): Narodziny, historia, modernizacja, Episteme, 21 grudnia 2021, s. 778–780, ISBN 978-83-67049-17-7 [dostęp 2024-08-30] .

[3] Porwany ambasador Polski w Jemenie zadzwonił do MSZ, wydarzenia.interia.pl, 2 marca 2000 [dostęp 2018-09-25] [zarchiwizowane 2024-08-30] .

[4] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29 sierpnia 2002 r. nr Z. 110-49-2002 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2002 r. nr 41, poz. 632).

[5] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 czerwca 2005 r. nr Z.110-28-2005 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2005 r. nr 36, poz. 494).

[6] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 czerwca 2010 r. nr 110-9-2010 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2010 r. nr 55, poz. 735).

[:0-7] Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych, sejm.gov.pl, 21 listopada 2012 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane 2021-05-13] .

[8] Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 241/ Biuletyn nr 4534/IV, orka.sejm.gov.pl, 5 maja 2005 [dostęp 2020-04-08] [zarchiwizowane 2024-08-30] .

[9] Nominacja Ambasadora RP w Katarze [online], doha.msz.gov.pl, 15 stycznia 2014 [dostęp 2018-09-25] .

[10] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 listopada 2017 r. nr 110.84.2017 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 1137).

[11] Krzysztof Suprowicz nie jest już ambasadorem w Katarze. TVP: Dymisja ma związek ze zbiorem zastrzeżonym IPN, wiadomosci.dziennik.pl, 17 października 2017 [dostęp 2018-09-25] [zarchiwizowane 2021-10-19] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]