Krzysztof Gaj

Krzysztof Gaj

pułkownik rezerwy
Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1963 Puck
Przebieg służby
Lata służby	• (1982–2011) • (2015–2016) • (2018–2021)
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	• WSOWP • 17 pułk zmechanizowany • 17 BZ • dowództwo Wojsk Lądowych • Sztab Generalny WP • 12 Dywizja Zmechanizowana
Stanowiska	• dowódca plutonu czołgów • dowódca kompanii czołgów • oficer mobilizacyjny w BZ • staż w brytyjskiej Armii Terytorialnej • specjalista Dowództwa Wojsk Lądowych • starszy specjalista Dowództwa Wojsk Lądowych • szef Zarządu P-1 SG WP
Późniejsza praca	• wykładowca na Wydziale Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej • ekspert w Fundacji Narodowe Centrum Studiów Strategicznych • doradca ds. Obronności w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2018–2021)
Odznaczenia

dr Krzysztof Gaj

doktor nauk humanistycznych
Specjalność: historia wojskowa
Alma Mater	• Akademii Obrony Narodowej • Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Doktorat	2010 Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach

Krzysztof M. Gaj (ur. 5 lipca 1963 w Pucku) – oficer Wojska Polskiego; historyk wojskowości; pułkownik doktor nauk humanistycznych o specjalności historia wojskowa, szef Zarządu Organizacji i Uzupełnień Sztabu Generalnego WP (2015–2016), doradca ds. obronności w kancelarii Prezesa Rady Ministrów (2018–2021).

Życiorys

Krzysztof Gaj urodził się 5 lipca 1963 w Pucku.

Wykształcenie

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu (1986). Ukończył wyższy kurs doskonalenia oficerów w Poznaniu o specjalności dowódca batalionu czołgów (1992). Absolwent Akademii Obrony Narodowej (2008 – studia magisterskie na kierunku Bezpieczeństwo Narodowe, 2009 – studia podyplomowe w AON na kierunku Międzynarodowe Stosunki Wojskowe). W 1999 odbył staż w brytyjskiej Armii Terytorialnej. W 2011 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach.

Służba wojskowa

We wrześniu 1982 podjął studia wojskowe jako podchorąży Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu, które ukończył w 1986. W sierpniu tego roku był promowany na pierwszy stopień oficerski – podporucznika. W tym samym roku został skierowany do Międzyrzecza, gdzie w latach 1986–1996 pełnił służbę wojskową w 17 pułku zmechanizowanym 4 Dywizji Zmechanizowanej na stanowiskach: dowódcy plutonu i kompanii czołgów, a następnie szefa sztabu – zastępcy dowódcy batalionu czołgów. W latach 1996–2005 zajmował stanowiska sztabowe w pionie mobilizacyjnym, operacyjnym i uzupełnieniowym w 17 Wielkopolskiej Brygadzie Zmechanizowanej w składzie 11 Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej. Od 2005 roku służył w Dowództwie Wojsk Lądowych zajmując stanowiska specjalisty w Oddziale Organizacyjnym, potem starszego specjalisty w Oddziale Szkolenia Dowództw. 30 września 2011 po 29 latach służby wojskowej w stopniu podpułkownika został przeniesiony do rezerwy.

Praca po zakończeniu służby

W 2011, po zakończeniu zawodowej służby wojskowej, był m.in. wykładowcą na Wydziale Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej. Od 2013 był ekspertem w Fundacji Narodowe Centrum Studiów Strategicznych, które było kierowane przez Jacka Kotasa. W 2014 Gaj opisał władze ukraińskie jako „faszystowskie”, co wywołało kontrowersję. Pułkownik także wyraził podziw dla prezydenta Władimira Putina, popierając zajęcie przez niego Krymu wskazywał:

Nie jestem rusofilem, ale w tym miejscu doskonale rozumiem Putina - to są faszyści. I Putin ma w zupełności rację - z nimi trzeba walczyć, bo Europę z ich przyczyny ogarnie pożoga. To jakiś okrutny chichot historii, że ja przyznaję rację Putinowi i Rosjanom – ale w tej sytuacji nie widzę innego wyjścia.

Powrót do czynnej służby, rezerwa kadrowa

W 2015 został doradcą ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza ds. obrony terytorialnej (OT). W tym czasie opracował koncepcję rozwoju Sił Zbrojnych RP, w tym odbudowy OT. 28 grudnia 2015 powrócił do czynnej służby wojskowej. Został awansowany przez ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza do stopnia pułkownika. 4 stycznia 2016 objął stanowisko szefa Zarządu Organizacji i Uzupełnień Sztabu Generalnego WP przyjmując obowiązki od gen. bryg. Krzysztofa Domżalskiego. Od początku służby w Sztabie Generalnym WP otrzymał zadanie stworzenia koncepcji Wojsk Obrony Terytorialnej. 10 lutego 2016 w siedzibie MON był współorganizatorem narady na temat współpracy Gwardii Narodowej stanu Illinois z Ministerstwem Obrony Narodowej przy tworzeniu w naszym kraju Obrony Terytorialnej. 14 maja 2016 w Sandomierzu na Zamku Kazimierzowskim wręczył odznaczenia podczas uroczystości z okazji 60-lecia utworzenia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Sandomierzu. 28 września 2016 został przeniesiony do rezerwy kadrowej w związku z ujawnieniem jego antysemickich i antyukraińskich wypowiedzi.

Afera mailowa, rezerwa kadrowa, śledztwo

Od 2018 był doradcą w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W 2021 pojawiły się informacje o jego powiązaniach tzw. aferą mailową. 23 czerwca 2021 został przeniesiony do rezerwy kadrowej 12 Dywizji Zmechanizowanej. W sprawie wycieku rozpoczęła śledztwo Prokuratura okręgowa w Warszawie. Działania podjęły też służby: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Służba Kontrwywiadu Wojskowego. 17 czerwca 2022 Służba Kontrwywiadu Wojskowego podjęła decyzję o odebraniu pułkownikowi poświadczenia bezpieczeństwa odnośnie dostępu do tajemnic państwa (przez trzy lata doradzał w sprawach wojska szefowi kancelarii premiera Michałowi Dworczykowi). W sprawie afery mailowej 1 marca 2023 na konferencji prasowej posłowie Cezary Tomczyk i Adam Szłapka przekazali, że 22 lutego 2023 Prokuratura Okręgowa w Warszawie wskazała pismo, które mówi o prowadzeniu śledztwa w sprawie „ujawnienia przez funkcjonariusza publicznego – doradcy ds. obronności w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów informacji niejawnych poprzez przesłanie ich do Szefa Kancelarii Premiera Michała Dworczyka za pomocą niezabezpieczonych środków komunikacji majlowej danych zawierającej informację ‘zastrzeżone’, ‘tajne’, 'ściśle tajne'”. W związku ze sprawą służby w 2023 dokonały przeszukania u pułkownika Krzysztofa Gaja, gdzie znaleziono archiwum dokumentów dotyczących m.in. polskiej armii, kadr i uzbrojenia. Śledczy cały czas prowadzą analizę dokumentów, które w 2024 dalej są poddawane ocenie pod kątem występowania informacji o charakterze niejawnym. Rzecznik prasowy Prokuratury Okręgowej w Warszawie wskazał, że z uwagi na dobro śledztwa, niejawny charakter części materiałów postępowania, odpowiedź co do ilości zabezpieczonej dokumentacji oraz jej charakteru, na obecnym etapie nie jest możliwa.

Awanse

• podporucznik – 1986
• porucznik – 1989
• kapitan – 1993
• major – 1997
• podpułkownik – 2008
• pułkownik – 2015

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

W ponad 30-letniej służbie wojskowej był między innymi odznaczony:

• Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Odznaka pamiątkowa 17 WBZ
• Odznaka pamiątkowa WKU Ciechanów

i inne

Publikacje

Jest autorem książek naukowych z dziedziny historii wojskowości o polskich wojskach pancernych:

• Krzysztof M. Gaj: 10 Brygada Kawalerii w 1939 roku. Organizacja wojenna wielkiej jednostki motorowej. Oświęcim: Wydawnictwo NapoleonV, 2013. ISBN 978-83-7889-066-9. Brak numerów stron w książce
• Krzysztof M. Gaj: Czołg T-55AM i pochodne (T-55AD-1M, T-55AD-2M, T-55AMS). Warszawa: Wydawnictwo Sowa, 2013, ISBN 978-83-936039-3-0.
• Krzysztof M. Gaj: Czołg rozpoznawczy TK-S. Warszawa: Wydawnictwo Sowa, 2013, ISBN 978-83-936039-6-1.
• Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku – organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2. Brak numerów stron w książce
• Krzysztof M. Gaj: 1. Dywizja Pancerna (organizacja Wielkiej Jednostki pancernej PSZ na Zachodzie – sierpień 1944 r.). Oświęcim: Wydawnictwo NapoleonV, 2015, ISBN 978-83-7889-283-0.
• Krzysztof M. Gaj: 16. Brygada Pancerna (studium organizacji brygady pancernej – myśl organizacyjno-etatowa wschodu i zachodu w okresie II-VII 1945 r.). Oświęcim: Wydawnictwo NapoleonV, 2019. ISBN 978-83-7889-958-7.

Bibliografia

• Grzegorz Jasiński: Kronika Wojska Polskiego 2016. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 28. ISSN 1734-2317.
• Grzegorz Jasiński: Kronika Wojska Polskiego 2015. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2016, s. 212; 213. ISSN 1734-2317.
• Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku – organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2.

Linki zewnętrzne

• płk Krzysztof Gaj – fotografia (2016) (1)
• płk Krzysztof Gaj – fotografia (2016) (2)
• płk Krzysztof Gaj – fotografia (2016) (3)